Αδάμ Τσαρούχης @ Faust «When marimba rhythms start to play...» : Φωτογραφίες & Ρεπορτάζ!

Πληροφορίες

Παραστάσεις σε επανάληψη | Θέατρο

Παραστάσεις σε επανάληψη | Θέατρο

Ποιες παραστάσεις συνεχίζονται για περισσότερες από μία χρονιά; ... Περισσότερα...

Δημοφιλείς Νέες Παραστάσεις | Θέατρο σεζόν 2023 - 2024

Δημοφιλείς Νέες Παραστάσεις | Θέατρο σεζόν 2023 - 2024

Οι πιο δημοφιλείς νέες θεατρικές παραστάσεις της σεζόν Περισσότερα...

 Αδάμ Τσαρούχης @ Faust Bar

«When marimba rhythms start to play...»

 

Παραγράφοντας κάθε περιττή λεπτομέρεια για το πώς κατάφερα να φθάσω το βράδυ της Πέμπτης στο Faust - τα εν οίκω μη εν δήμω - έρχομαι σχεδόν μία εβδομάδα μετά να καταγράψω τον απόηχο ενός live που με έκανε να αναπολήσω τραγούδια με γοητεία, άποψη, χρώμα και στυλ ή μάλλον τραγούδια που ο Αδάμ Τσαρούχης έντυσε με όλα τα παραπάνω.

Η καθημερινότητα στην Ελλάδα το 2013 σε ξεμαθαίνει – θέλοντας και μη – να ξεχωρίζεις το ωραίο, αυτό δηλαδή που έρχεται στην ώρα του, με αποτέλεσμα πολλές φορές όχι μόνο να αποποιείσαι αυτού, παραθέτοντας το στη λίστα με τα μελλοντικά «πρέπει» ή «political correct», αλλά και να το αρνείσαι. Κι είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή που το ωραίο, αναπάντεχα, σχεδόν απροσδόκητα, έρχεται να σου θυμίσει πως άνθρωπος θα πει «άνω θρώσκω», να σου τραγουδήσει γλαφυρά στ’ αυτί, να σε πάρει μαζί του και να σε ταξιδέψει.

Η jazz εκδοχή της βραδιάς – δια χειρός Αδάμ Τσαρούχη και συνοδοιπόρους την Έλλη Δαδήρα, τον Κώστα Αναδιώτη, τον Αδάμ Δόγκα και τον Γιώργο Κασαβέτη – με έκανε να θυμηθώ ένα στυλ ξεχασμένο, με μύησε στην ατμόσφαιρα του καμπαρέ, με ταξίδεψε σε μια άλλη Ελλάδα: αυτή που δεν τρώει τα παιδιά της, αλλά τα ανατρέφει με το πάθος της, το μεσογειακό ταπεραμέντο της, τη λάμψη του ήλιου της. Ο Αδάμ Τσαρούχης έχει αυτό το χάρισμα να σε μεταφέρει αλλού, σε κλίμα ευφορίας. Είναι μία ζωντανή απόδειξη, ότι κάποιοι στη μαυρίλα ζωγραφίζουν με ανοιχτά χρώματα το μέλλον.

Από το Frank Sinatra μέχρι τον Jamie Cullum και απ’ το εξυψωτικό «Sway» μέχρι το ερωτικό «Something Stupid», η νύχτα έδειξε για τα καλά τις προθέσεις της να θεωρηθεί ιδανική. Ακόμα σιγοτραγουδώ το «Old Devil Moon» και το «Don’t get around much anymore» από Michael Bubble. Παρά ταύτα το δεύτερο μέρος επεφύλασσε άρωμα ελληνικό. Ξεχώρισα τον τρόπο με τον οποίο ο Χατζιδάκις και ο Τσιτσάνης έγιναν τόσο δεξιοτεχνικά «jazz», πως το παλιό έδεσε με το μοντέρνο σε αρμονικό ρυθμό και πως το προφανές λειτούργησε αναπάντεχα. Είναι αλήθεια ανατρεπτικό πως το «Αφού το Θες» του Χιώτη μπορεί να παντρέψει το «Mercy» από Duffy με το «Brother can you spare dime» από Rudy Vallee σ’ αυτό το μουσικό μυστήριο που παρακολουθούσες σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια. Από την άλλη, είναι και ο χώρος που σε ωθεί να βουτήξεις στην όλη γοητεία. Σ’ ένα χώρο, όπως το Faust, ο Οδυσσέας βρίσκει εύκολα την Πηνελόπη του, λες και δεν υπήρξε ποτέ ψήγμα εμποδίου να τους χωρίσει, οδηγώντας σε και σένα σ’ ένα καταληκτικό δυνατό χειροκρότημα ενός όμορφου παραμυθιού, σ’ ένα ανακουφιστικό «αχ» ότι «Με τον Καιρό», για να μπω και στο κλίμα του νέου του τραγουδιού, ο Αδάμ Τσαρούχης θα μπορεί να τέρπει την ψυχή σου και να σου θυμίζει το δρόμο προς το φως!

 

 
 

1) Κάντε κλίκ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το play για να τις δέιτε σε slideshow ή κλικάρετε τα βελάκια πάνω δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.

Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.

Με την υποστήριξη μας:

Ανακοινώθηκαν πρόσφατα