Συνέντευξη: Νίκος Ανδρουλάκης «Εμείς είμαστε θνητοί, η τέχνη είναι αθάνατη»!

Νίκος Ανδρουλάκης

Εμείς είμαστε θνητοί, η τέχνη είναι αθάνατη

 

Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ερμηνευτής και δημιουργός. Μετρά τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό του και αμέτρητες εμφανίσεις, από μικρές σκηνές μέχρι το Ηρώδειο. Με ρίζα από την Κρήτη, όπως μαρτυρά και το χαρακτηριστικό επίθετό του και πατέρα τον αγαπημένο στους ειδήμονες της λύρας, Μανώλη Ανδρουλάκη, δε θα μπορούσε παρά να κουβαλά την αγάπη για τους ήχους που συνδέουν το παρελθόν με τη συνέχειά μας. Με αυτή την αγάπη ανεβαίνει τις τέσσερις Πέμπτες του Νοεμβρίου στη σκηνή του «Ρυθμός Stage», αφιερωμένες η καθεμία σε ένα διαφορετικό μουσικό πολιτισμό και δείχνει το μαγικό τρόπο με τον οποίο ένα Κρητικό ριζίτικο μπορεί να δώσει το χέρι σε έναν Σμυρέινο αμανέ.

M.C: Τέσσερις βραδιές στο Ρυθμό Stage, η καθεμιά αφιερωμένη σε ένα διαφορετικό μουσικό πολιτισμό. Από την Κρήτη ως τη Σμύρνη και από τη μελοποιημένη ποίηση στο λαϊκό τραγούδι. Υπάρχει ένας κοινός πυρήνας που τους δένει;

Ν.Α:  Έτσι  είναι ακριβώς. Στις 5/11, θα πάμε στην Κρήτη και θα βγάλουμε από το σεντούκι της τα καλύτερά της. Στις 12/11, θα σεργιανίσουμε στα σοκάκια και στα παραθύρια της Σμύρνης. Στις 19/11, τα ποιήματα που έγιναν τραγούδια με τις μουσικές των σπουδαίων μας συνθετών και στις 26/11, το λαϊκό μας τραγούδι, που τόσο πολύ έχει αγαπηθεί από όλους μας, θα έχει τη δική του βραδιά.
Κοινός πυρήνας όλων αυτών τι άλλο, από τη μουσική και τη γλώσσα, γιατί αυτά αποτελούν κορυφαίες στιγμές της παράδοσης μας.

M.C: Έχοντας τόσο έντονα τη ρίζα στο παρελθόν, πώς απευθύνεται ακόμη στο σήμερα;

Ν.Α: Η παράδοση μας είναι το σπίτι της και στην παράδοση αυτό που μέχρι σήμερα έχει επιβιώσει είναι αυτό που έχει ριζώσει. Αυτό ποτίζουμε, τις μνήμες μας. Άλλωστε το σήμερα δεν υπάρχει χωρίς το χθες. Αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε είναι να φωτίσουμε τις κορυφαίες στιγμές του πολιτισμού μας.

M.C: Ποια αισθητικά κριτήρια αποτέλεσαν τη βάση για την «οικοδόμηση» της κάθε βραδιάς;

Ν.Α: Η βάση είναι ότι ήθελα τώρα και πολύ καιρό να μαζέψω τις εμπειρίες όλων αυτών των χρόνων και να τις δώσω στον κόσμο. Αυτά τα μονοπάτια του τραγουδιού τα έχω διαβεί είτε μέσα από τις συναυλίες είτε μέσα από τους μουσικούς χώρους, που όλα αυτά τα χρόνια τραγουδώ, αλλά πάνω απ΄ όλα, από τον τόπο που μεγάλωσα, τον τόπο που με έμαθε να ακούω και να αγαπώ την καλή μουσική και τα καλά τραγούδια. Άλλωστε στο διάβα της ιστορίας και του πολιτισμού μας, οι αισθητικές φόρμες αλλάζουνε, αλλά το περιεχόμενο συνδέεται με κόκκινη κλωστή. Π.χ το τραγούδι της Σμύρνης έδωσε αίμα και στο δημοτικό και στο ρεμπέτικο και στη συνέχεια το λαϊκό τραγούδι υπηρέτησε το καημό του λαού μας. Επίσης είμαστε από τους ελάχιστους λαούς, που τραγούδησε τους καλύτερους του ποιητές, από τον Ερωτόκριτο του Κορνάρου, μέχρι τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Αναγνωστάκη, τον Χριστοδούλου και τον Γιάννη Ρίτσο.

M.C: Η καλλιτεχνική σας πορεία, τόσο δισκογραφικά όσο και σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων, έχει έντονα αυτά τα χρώματα. Πώς θα ορίζατε το προσωπικό καλλιτεχνικό σας πορτρέτο;

Ν.Α: Υπηρετώντας το έντεχνο και παραδοσιακό τραγούδι, θα ΄θελα ο κόσμος να με βλέπει σαν σημερινό λαϊκό τραγουδιστή.

M.C: Ερμηνευτής και δημιουργός. Πώς μεταφράζεται η καθεμιά διαφορετική καλλιτεχνική ανάγκη;

Ν.Α: Με τον ίδιο σοβαρό και υπεύθυνο τρόπο. Και ο ερμηνευτής και ο δημιουργός απευθύνονται στο κόσμο, που είναι και ο τελικός κριτής. Άρα μόνο με υπευθυνότητα και σοβαρό τρόπο πρέπει να εκφράζει κανείς την τέχνη του. Δεν πρέπει να παίζουμε με αυτά. Γιατί όπως λεει και ο λαός: Ό, τι γράφει, δεν ξεγράφει...

M.C: Ποια είναι η προσωπική σας αφορμή, το κίνητρο που σας έκανε να λάβετε την ιδιότητα του καλλιτέχνη;

Ν.Α: Ο τόπος καταγωγής μου, η δοξαριά του πατέρα μου Μανώλη Ανδρουλάκη, η ανατροφή μου και τα ακούσματα μου που δεν ήταν τίποτα άλλο από τα ριζίτικα, τα συρτά, τα τραγούδια και οι μαντινάδες της Κρήτης.

M.C: Ποιο ηθικό φορτίο αποδίδετε σε μια τέτοια θέση «ισχύος» (από την άποψη του δημόσιου βήματος), όπως αυτή του καλλιτέχνη;

Ν.Α: Δεν πρέπει να αδιαφορεί για τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Και μην ξεχνάμε ότι η αδιαφορία είναι λήθη.

M.C: Τέχνη: «εργαλείο» στα χέρια σας ή εσείς στα δικά της;

Ν.Α: Ο δημιουργός είναι αυτός που με τη μαστοριά του υπηρετεί την τέχνη του. Η τέχνη θέλει υποταγή. Εμείς είμαστε θνητοί, ενώ η τέχνη είναι αθάνατη.

M.C: Τα επόμενα σχέδια...;

Ν.Α: Έχουν περάσει περίπου πέντε χρόνια από την έκδοση του δίσκου «Στης μνήμης το κλαδί» (Ιανουάριος 2011), οπότε είναι καιρός για το επόμενο δισκογραφικό βήμα και να συνεχίσω τις μουσικές βραδιές για να συναντώ τους φίλους μου, που αγαπούν και αναζητούν τα ωραία τραγούδια.

Πάντα με αγάπη να σμίγουν οι ώρες μας...

info: Ο Νίκος Ανδρουλάκης για τέσσερις ξεχωριστές μουσικές βραδιές, στη μουσική σκηνή «Ρυθμός Stage» Πέμπτη 5,12,19 και 26 Νοεμβρίου 2015 (Ρυθμός Stage,Μαρίνου Αντύπα 38,Ηλιούπολη, Τηλ: 210 9750060