"Παι-ζωντας με τις λέξεις" με τη Γιώτα Νέγκα!

Γιώτα Νέγκα

Παι-ζωντας με τις λέξεις

Θα μπορούσε να είναι η γυναίκα που οι δημιουργοί μιας άλλης εποχής έπλασαν μέσα στα τραγούδια τους: αυθεντική και μετρημένη με ένα μέτρο δοσμένο εκ των έσω, στο επίκεντρο της ουσίας της. Η γυναίκα του Τσιτσάνη και του Ζαμπέτα. Ήσυχη, μέχρι που ανεβαίνει στη σκηνή. Τότε κάνει το μεγάλο «θόρυβο» και τον μετουσιώνει σε «θόρυβό» της. Άλλωστε, βγαλμένη από εκείνη την εποχή της καλλιτεχνικής αθωότητας, θα διατηρήσει το στοιχείο της σε κάθε περίσταση κι έτσι, από τη μικρή Επίδαυρο μέχρι τις σκηνές του κέντρου, θα κουβαλά τους διαφορετικούς της εαυτούς, αποδεικνύοντας, τελικά, την πολυπρισματική μοναδικότητά της.

Από το πρώτο σκίρτημα με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, μέχρι το τελευταίο «Καινούριο Φιλί» με το Θέμη Καραμουρατίδη, η Γιώτα Νέγκα θα βρει τον τρόπο να απενοχοποιήσει την έννοια του λαϊκού και να της δώσει την πραγματική του διάσταση. «Λαϊκό σημαίνει καθαρό», θα σου πει, «σημαίνει ματιά φωτεινή και ψυχή». Κι έτσι θα το πάρει στα χέρια της και θα το φέρει στο σήμερα. Όχι σα νόθο παιδί, που ξέφυγε από την εποχή του, αλλά σα γνήσιο σπόρο της σύγχρονης σοδειάς. Θα το κλείσει σε ένα δίσκο, θα το διανθίσει σε μια μουσική παράσταση, που έρχεται να μετρήσει δεύτερη χρονιά στο Σταυρό του Νότου και να κάνει το γύρο της Ελλάδας και μαζί με το συνοδοιπόρο της, Θέμη Καραμουρατίδη, θα το κάνει πιο αναγκαίο από ποτέ!

«Παίζουμε;» την ρώτησα.
«Τι εννοείς;» μου απάντησε όλο απορία.
«Παί- ζουμε με τις λέξεις;»
«Μα αυτό δεν κάνουμε πάντα;»
«Μόνο, που, αυτή τη φορά, θα υπάρχουν κανόνες...»
«Δηλαδή;»
«Οι κανόνες είναι πως... δεν υπάρχουν κανόνες. Για κάθε λέξη ή φράση που θα σου δίνω, θα μου δίνεις πίσω αυτό που έρχεται πρώτα στο μυαλό σου. Είτε είναι μια λέξη, είτε σελίδα ολόκληρη. Κι έτσι θα μιλήσουμε για τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη που συγκατοικούν μέσα σου, για τον τρόπο που βλέπεις την τέχνη και για την αφορμή που βρεθήκαμε.»
«Και θα λέμε μόνο αλήθεια;»
«Μόνο!»

Ο άνθρωπος

Τύχη: τυχαίο ή τυχερό; :
Τυχερό... είναι πιο προσωποποιημένο! Προτιμώ τα επίθετα, που μπαίνουν δίπλα σε έναν άνθρωπο. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν έχει την απάντηση, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.

Ένα παιδικό όνειρο που έγινε ενήλικη πραγματικότητα...:
Απογευματάκι στο σπίτι, με τη συμμαθήτριά μου την Ματίνα... τελευταία τάξη του Λυκείου και αναρωτιόμαστε «μετά τι...;!».
...Το ραδιόφωνο παίζει - όπως πάντα, όλες τις ώρες - Τζένη Βάνου εκείνη τη στιγμή. Την ακούω εκστατική και λέω ''ΝΑ ΑΥΤΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ''
... κι έγινε!

«Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι...» : Επειδή, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, είμαστε αγελαία ζώα, θέλουμε να ανήκουμε. Φαίνεται καθαρά στα παιδιά πόση αγωνία έχουν να μην διαφέρουν από την αρχή της ζωής τους. Ευτυχώς, όμως, πάντα υπήρχαν εκείνοι που θα τολμούσαν να βγουν από τη σπηλιά πρώτοι, που θα δοκίμαζαν κάτι καινούριο πρώτοι, που θα τους αποδοκίμαζαν όλοι οι άλλοι, που θα καλωσόριζαν πρώτοι έναν νεοφερμένο και που θα κατάφερναν τελικά να ανοίξουν άλλη μια χαραμάδα φωτός στην ζωή όλων.

Έχω άνθρωπο... :
...να δω,  να ακουμπήσω, να ακούσω, να σταθώ, να αποδεχτώ κι εάν έχει φύγει, να θυμηθώ και να χαμογελάσω.

Ο καλλιτέχνης

Εκεί που η ιδιότητα γίνεται ταυτότητα... :
Είναι εκεί ακριβώς, που στέκεσαι και κοιτάς πίσω και είσαι ακριβώς στο ίδιο σημείο. Είναι εκεί που αυτό που ήσουν πάντα, χρωματίζει αυτό που κάνεις και μέσα σ’ όλα τα χιλιόμετρα που έχεις κάνει, κουβαλάς το ίδιο βάρος, που είναι πιο ελαφρύ, γιατί το ξέρεις πια πως είναι το δικό σου βάρος.

Αφόρμηση και αφορμή :
Αφόρμηση,  περιέχει και εμένα, τα κίνητρά μου, την αιτία- που την ξύπνησε η αφορμή...

Χειροκρότημα... :
Εκεί που δεν νοιώθεις μόνος. Eκεί που αυτό που ονειρεύεσαι και ποθείς, ανακαλύπτεις ότι είναι ανάγκη και άλλων... πολλών!!

Θέμης Καραμουρατίδης:
Ήρθε και γύρισε τη σελίδα. Αποφασιστικά, με αγάπη, με ταλέντο, με χαμόγελο, με εξυπνάδα, με όραμα,  με αγκαλιά και πολύ σοβαρά. Ξέρει να διαβάζει βαθιά τους στίχους, όσο και τις ψυχές των ανθρώπων και να τις κάνει μουσική. Τη μουσική τους.

Μια «ματιά» στην τέχνη

Καλλιτέχνης: πλάσμα αυτόφωτο ή ετερόφωτο; :
Αυτόφωτο... με τον διακόπτη στο χέρι, εκείνος επιλέγει να τον κλείσει και το κάνει συχνά. Τα ετερόφωτα στερούνται επιλογής...

Λαϊκό τραγούδι: σύγχρονο, άχρονο ή διαχρονικό; :
Διαχρονικό και πάντα σύγχρονο, όσο και τα προβλήματα και οι αγωνίες των ανθρώπων... τόσο πολύ, που να τείνει να γίνει άχρονο!

Μουσική ως (ανα) παράσταση ζωής...(;) :
Ναι... χωράει όλα τα συναισθήματα μιας ζωής και λυτρώνει, όπως η ζωή καμιά φορά δεν μπορεί να το κάνει. Δεν αντικαθιστά τη ζωή. Μπορεί, όμως, να δώσει το παράδειγμα και τη δύναμη...

Η αφορμή

Γιώτα Νέγκα και Θέμης Καραμουρατίδης: «Καινούργιο Φιλί» @
Σταυρός του Νότου Plus για δεύτερη χρονιά + Περιοδεία σε όλη την Ελλάδα:
Δεύτερη χρονιά, γιατί δεν χορτάσαμε να τραγουδάμε μαζί, να παίζουμε, να μαθαίνουμε ο ένας τον άλλο... Δεύτερη χρονιά που θα μας ενώσει πιο πολύ και θα φέρει κι άλλα τραγούδια... Δεύτερη χρονιά με μια ομάδα μουσικών, που γίνεται οικογένεια, που χαίρεται με τις χαρές και βάζει πλάτη στα δύσκολα... Δεύτερη χρονιά γιατί, εκτός από τα τραγούδια, η παρέα φτιάχνει σχέσεις ζωής.