Κάθε άλμπουμ απαιτεί συνοχή και σύνδεση θεμάτων. Ενώνει σκέψεις, στίχους, μελωδίες και ανθρώπους. Χρειάζεται κόπο και δουλειά. Αλλά μερικές φορές αυτές οι συναντήσεις γίνονται μαγικά. Όλα ταιριάζουν σαν κομμάτια μιας καλά σχεδιασμένης μηχανής που έχει σκοπό να ταξιδέψει τον ακροατή σε τοπία που πάντα γνώριζε, αλλά ίσως είχε καλά κρύψει στη μνήμη του. Η Μυρτώ Βασιλείου με τη φωνή της μας δίνει τον τρόπο να περπατήσουμε σε αυτά τα μέρη, με τη καθοδήγηση των στίχων του Γερασίμου Ευαγγελάτου και τη μουσική του Κώστα Τσίρκα. Γιατί το φως από το τούνελ της καθημερινότητας είναι εκείνο που ο καθένας μας ονομάζει «Το μέσα μου φως».
Τίτλος: Το μέσα μου φως
Ερμηνεία: Μυρτώ Βασιλείου
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Κάθε νέο τραγούδι είναι μία γέννα. Πηγή έμπνευσης, συναισθημάτων, έκφρασης και επαφής. Η ομάδα του musicity.gr κάθε εβδομάδα επιλέγει και εμπνέεται από ένα τραγούδι για το οποίο γράφεται μία νέα ιστορία από την Αντιγόνη Κολοβέντζου. Διαβάστε την ακούγοντας το τραγούδι της εβδομάδας.
Όταν όλοι κοιμούνται εκείνη ξυπνά, μ’ ένα φακό παίζει κρυφτό με τις σκιές και μιλά μαζί τους. Κάποιες φορές γράφει κάτω από τα σκεπάσματα. Είναι τότε που τα γράμματα ζωντανεύουν και το μελανί σχηματίζει με αυτά μια μικρή μορφή που χορεύει στην άκρη του μαξιλαριού.
Την χαζεύει και χαμογελά.
Κάποτε αποκαμωμένη ακουμπά τα όνειρα στα κρύα σεντόνια και τότε ένας μικρός εαυτός ξεπηδά, κρεμιέται από τα μαλλιά της και περπατά στα σκεπάσματα. Φτάνει στο παράθυρο και χαζεύει το φεγγάρι. Η σκιά του μοιάζει τεράστια στο μικρό της δωμάτιο και τρομάζει τα φαντάσματα από τις σκέψεις των άλλων.
Μια μικρή πηγή φωτός που κάθε βράδυ ανατέλλει στα μάτια της και κάθε πρωί κρύβεται πίσω από το μαύρο τους. Δυο φωτεινοί μοναχοί που χτυπούν το κύμβαλο να ξορκίσουν την μοναξιά και να επαναφέρουν την αλήθεια της. Βήμα και χτύπος και μέσα στο πλήθος εκείνη μόνη. Άχρωμες μορφές να περνούν από δίπλα και εκείνη να φέγγει μέσα στη νύχτα.
Δεν φοβήθηκε ποτέ όταν τα φώτα έσβηναν. Ακουμπούσε τα χέρια στο στήθος δεμένα σαν σε προσευχή και ανάμεσα από τα δάχτυλα ξεπρόβαλε ένας μικρός φωτεινός πλανήτης και μέσα εκείνη. Η θέρμη του δεν έκαιγε το δέρμα της αλλά ζέσταινε τις παγωμένες λέξεις ανάμεσα από τα χείλια της.
Μεγάλωσε και κάθε βράδυ γυρνά το κλειδί δυο φορές στην πόρτα του σπιτιού μη το σκάσουν οι σκιές. Εκείνη ανεβαίνει γρήγορα τη σκάλα και στέκεται στην άδεια ταράτσα ασάλευτη να τη φυσά ο αέρας. Οι ανάσες του φεγγαριού ψιθυρίζουν, όσα εκείνος ο μικρός πλανήτης σε τροχιά μέσα της είχε κάποτε εκμυστηρευτεί σε αυτό. Με τα μάτια κλειστά χαζεύει την τριχιά του και απολαμβάνει το φως του. Κάποτε παιδί το είχε δει να ξεχύνεται στο σκοτεινό παιδικό της δωμάτιο.
Στίχοι:
Κάποιες βραδιές
φεύγω απ’ το σπίτι αθόρυβα
σιωπηλά, σαν να χόρευα
για να μην τους ξυπνήσω
Κλείνω την πόρτα σιγά,
απαλά μ’ ένα φίλημα
Σιγουριά μα και δίλημμα
Να χαθώ ή να γυρίσω
Κι όσα έχω πει στη σιωπή
Τα σκορπάω ελεύθερη
Να κρυφτώ ασφαλής
στη ζωή μου τη δεύτερη
Τρέχω πάλι κοντά σου
Έχω πια τ’ όνομα σου
Όσα είμαι ανταλλάζω
Με όσα νιώθω τ’ αλλάζω
Τρέχω πάντα κοντά σου
Όσα έχω δικά σου
Φεύγω κι όταν γυρίζω
Άλλο φως δε γνωρίζω
Απ’ το μέσα μου Φως
Κυκλοφορώ σ’ άδειους δρόμους
στους άλλους ανάμεσα
Λόγια ντόμπρα και άμεσα
Φανερή επιθυμία
Κλείνω το φως, και ξανά
στο σκοτάδι γεννήθηκα
Τη ζωή μου αρνήθηκα
Τρεις φορές κι άλλη μια
