Μια περίεργη συνθήκη επικρατεί όταν κάτι που θα σε πληγώσει είναι έτοιμο από καιρό και εσύ το αγνοείς. «Πόσο πονάει η καρδιά» αλλά δεν το αποκαλύπτει. Δεν συμβαίνει το ίδιο με το νέο δίσκο «Ένας κύκλος είναι όλα» της Φωτεινής Βελεσιώτου, που σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει. Η συνθήκη υπήρχε και δεν ήταν άλλη από την ξεχωριστή της χροιά, που αν και για χρόνια δεν ήταν γνωστή στο ευρύ κοινό εκείνη δεν έπαψε ποτέ να μοιράζει συναισθήματα τραγουδώντας. Το νέο της τραγούδι, πρόδρομος του εν λόγω δίσκου υπογράφει μουσικά και στιχουργικά μια νέα τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια, η Κωνσταντίνα Πάλλα. Λέξεις, νότες και ερμηνεία είναι αδύνατο να μη σε συγκινήσουν. Απολαύστε το!
Τίτλος: Πόσο πονάει η καρδιά
Ερμηνεία: Φωτεινή Βελεσιώτου
Στίχοι: Κωνσταντίνα Πάλλα
Μουσική: Κωνσταντίνα Πάλλα
Κάθε νέο τραγούδι είναι μία γέννα. Πηγή έμπνευσης, συναισθημάτων, έκφρασης και επαφής. Η ομάδα του musicity.gr κάθε εβδομάδα επιλέγει και εμπνέεται από ένα τραγούδι για το οποίο γράφεται μία νέα ιστορία από την Αντιγόνη Κολοβέντζου. Διαβάστε την ακούγοντας το τραγούδι της εβδομάδας.
Τη Δευτέρα μάτωσε το τριαντάφυλλο. Μόνο όπως πάντα στο ποτήρι, από το βράδυ της Κυριακής και ήταν η πρώτη φορά που μια στάλα από το χρώμα του, πότισε τον πάγκο. Τα δάχτυλα της γέμισαν με κόκκινο χρώμα. Πάγωσε ο καφές καθώς τον κοιτούσε. Άλλαξε το νερό του και ξεκίνησε για την δουλειά.
Δυο νύχτες μετά μια ίδια πότισε την μπλούζα της. Ήταν τα λόγια του ή τα δικά της που έκαναν τα πάντα να ματώσουν. Η λογική χαράζει και διαμάντι και όλα ραγίζουν. Και ο πόνος από τέτοιες βαθιές πληγές πονά. Δεν το πέταξε το τριαντάφυλλο. Έμεινε για όλη την εβδομάδα και κάθε πρωί την καλημέριζε με μια ακόμα στάλα.
Κάθε βράδυ το κόκκινο φώλιαζε στα μάτια της και το πρωί χυνόταν γύρω της. Δεν άντεχε το φως του Ήλιου και ιδιαίτερα εκείνο που έλουζε την μεριά του στο κρεβάτι. Έκαιγε τα πάντα γύρω του και έλιωνε το κορμί της. Ανάμεσα στις προσευχές για ηρεμία κάποια λευκά πούπουλα να πετούν στο μπαλκόνι, κάποιος την φυλά.
Έχασε το χαμόγελο της το απόγευμα που τον αποχαιρέτησε. Και όσο κι αν καμία βαλίτσα δεν γέμισε μετά από αυτό, εκείνη νιώθει το κορμί της τόσο βαρύ που κουβαλά κάθε μέρα τους σε κάθε βήμα. Δεν είναι αυτό που την δυσκολεύει, αλλά αυτός ο κόμπος στο λαιμό που δεν αφήνει πια την ανάσα να δροσίσει αυτό που καίει μέσα της. Και αν κάποια στιγμή για λίγο μόνο τα καταφέρει, τότε ο άνεμος φουντώνει τη φωτιά και γίνονται στάχτη οι λέξεις και οι σκέψεις. Και δεν υπάρχουν δάκρυα πια να σβήσουν ούτε λίγο από τον επίλογο. Στέγνωσαν όλα και μαραθήκαν. Τα πέταλα του λουλουδιού, τα όνειρα. Έμεινε μόνο αυτός ο ήχος από το ρολόι του, που είναι ακουμπισμένο στο έπιπλο, να αντηχεί κάθε βράδυ και να θυμίζει πως η καρδιά χτυπά ακόμα και στην απουσία
Στίχοι:
Η αγάπη έφυγε νωρίς κι αυτή η φωνή της λογικής πως με σκοτώνει
Γιατί το δάκρυ της καρδιάς μέσα σε μια ψυχρή ματιά παγώνει
Έχω έναν κόμπο στο λαιμό γιατί όσα ήθελα να πω, δεν είπα
Τώρα για ποιόν θα τραγουδώ, δεν έχω κάποιον να του πω μια καληνύχτα
Πόσο πονάει η καρδιά που έχει μάθει ν’ αγαπά μόνο εσένα
Πόσο πονάει η καρδιά που έχει μάθει να χτυπά μόνο για σένα
Πόσο πονάει το φιλί όταν χωρίζει μια ζωή στα δύο
Πόσο πονάει το γιατί, γιατί να γίνει το μαζί αντίο
Αυτή τη νύχτα η σιωπή έχει ανοίξει μια πληγή που με ματώνει
Γιατί τα λάθη της καρδιάς όποιος τα κάνει στη ζωή τα μετανιώνει
Έχω έναν κόμπο στο λαιμό γιατί όσα ήθελα να πω δεν είπα
Τώρα για ποιόν θα τραγουδώ δεν έχω κάποιον να του πω μια καληνύχτα
