Σπύρος Παρασκευάκος, Νίκος Μερτζάνος και Γιώργος Κυριάκος @ Πειραιώς 131
«Ο Μαγικός Αριθμός Τρία»
Ο αριθμός τρία κατέχει, εξ αρχής λογοτεχνικού και μη κόσμου, μια θέση ξεχωριστή σε ό, τι δηλώνει μια υποβόσκουσα μαγεία. Μια ιδιαίτερη ενεργειακή δύναμη, μια συμπαντική σύναξη θα συνοδεύει πάντοτε την πρόσθεση τριών μονάδων, που ως ολόκληρες συνυπάρχουν και δημιουργούν ένα ενιαίο σύνολο μεν, διατηρώντας την ξεχωριστή αυτονομία της η καθεμία, δε.
Ο Σπύρος, ο Νίκος και ο Γιώργος (βλέπε Σπύρος Παρασκευάκος, Νίκος Μερτζάνος και Γιώργος Κυριάκος) στη δική τους πρόσθεση το βράδυ της Πέμπτης στο (υπέροχο) «Πειραιώς 131» επιβεβαίωσαν καθολικά τον λογοτεχνικό κανόνα.
Ευχάριστη έκπληξη η επί σκηνής συνεργασία τριών δημιουργών της ίδιας γενιάς. Θέμα συζήτησης, θα έλεγε κανείς, εάν σκεφτείς την δυσκολία παραδοχής του ταλέντου και της επιτυχίας μεταξύ μετεχόντων της ίδιας «φουρνιάς», που όσο δυσάρεστη κι αν μοιάζει αυτή η δυσκολία, είναι μια αλήθεια που μοιάζει με κοινό μυστικό, από αυτά που θα ήθελες να μην έχεις μάθει.
Αυτοί οι τρεις ωραίοι τύποι, ωστόσο, φαίνεται πως ασχολούνται μόνο με την ουσία κι έτσι, ο από κοινού αμοιβαίος σεβασμός τους φέρνει στην ίδια σκηνή.
Να παρουσιάζουν το έργο τους με όλο τον αυθορμητισμό, όλη τη φόρα, όλη τη λαχτάρα που χωράει σε καρδιές που μετρούν 3 δεκαετίες περιπλανήσεων σε αυτόν τον πλανήτη.
Φέρνοντας μαζί του ο καθένας επί σκηνής τους ερμηνευτές με τους οποίους έχει συνεργαστεί, φτιάχνουν μια μυσταγωγική γιορτή. Μια γιορτή με κύρια συστατικά την προσωπική τους αλήθεια, το βαθύτερο συναίσθημα, τον υπόγειο τρόπο σύνδεσης με τις επιρροές τους και τις φωνές που με ευλάβεια επέλεξαν για να ερμηνεύσουν το προσωπικό τους σύμπαν.
Ανταλλάσσουν τη θέση τους στο πιάνο, τραγουδούν μαζί με τους καλεσμένους ενίοτε, «μπλέκουν» τα τραγούδια τους, λένε ιστορίες και σε φέρνουν σε απευθείας σύνδεση με το μέσα τους.
Αυτό το «μέσα» που μπορείς να καταλάβεις εάν βουτήξεις βαθιά σε τραγούδια όπως «Ο μόνος και η μόνη», «Απ’ το μηδέν», «Δώσε μου σήμα» (Σ. Παρασκευάκος), «Κάτω απ’ τις παράγκες», «Βρες μου έναν άλλο», «Τέτοιες μέρες» (Ν. Μερτζάνος), «Εσένα περιμένω», «Θύτες και Αθώοι», «Έλα λίγο πιο κοντά» (Γιώργος Κυριάκος).
Οι καλεσμένοι δεν μοιάζουν με «καλεσμένους». Είναι μέρος του σώματος μιας μουσικής πορείας που έχει αρχή, μέση και τέλος και εκείνοι βασικά μέλη του, αποδίδουν την αρτιμέλειά του. Η Παυλίνα, η νεαρή Κατερίνα, η Βιολέτα, η Σαββέρια, ο Ζαχαρίας, η Γιώτα, η Ελεωνόρα ερμηνεύουν τα τραγούδια που τους έδεσαν με τους δημιουργούς και χαρίζουν ο καθένας από μικρές στιγμές συναισθηματικών εκρήξεων.
Η Μαργαρίτα Μυτιληναίου βάζει κι αυτή ένα σημαντικό πετραδάκι που φέρνει το τελικό, υπέροχο, οικοδόμημα.
Έχει ζουμί η υπόθεσή τους, σου λέω. Και το καταλαβαίνεις όταν τους βλέπεις με τόσο ηδονίζουσα ενέργεια να τραντάζουν τα ίδια τους τα νερά και να δημιουργούν νέες τρικυμίες για να τις περάσουν κι αυτές και να βγουν στη στεριά.
Και να σε πάρουν και εσένα μαζί. Ανακαλύπτεις μαζί τους το πάθος που κρύβεται στις ενορχηστρώσεις τους, τη γνώση που υπάρχει πίσω από τις νότες τους, την αδημονία για το επόμενο, το παρακάτω, το καινούριο που θα τους φέρει σε άγνωστα νερά για να τα αποκρυπτογραφήσουν και αυτά. Και το έχουμε ανάγκη αυτό το πηγαίο θάρρος που ταράζει και ανά περίπτωση συνταράσσει. Το επιζητούμε ως μουσικός τόπος και ως κοινωνία που ψάχνει αφορμές σε ό, τι της δίνει δύναμη.
Και αυτοί οι τρεις,
«ήσυχοι» όσο χρειάζεται,
«νέοι» όσο πρέπει,
«μυστήριοι» όσο αντέχεις,
«όμορφοι» όσο έχουμε ανάγκη για να πούμε πως σε αυτό το καταρρέον σύστημα, τέτοιοι άνθρωποι είναι οι φύτρες που σκάνε από την ξερή γη και υπόσχονται μια παλιγγενεσία.
info:
Γιώργος Κυριάκος – Νίκος Μερτζάνος – Σπύρος Παρασκευάκος
Στην Πειραιώς 131
Πέμπτη 23 Μαΐου 2019
Mία ξεχωριστή βραδιά παρέα με τους φίλους τους:
Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Γιώτα Νέγκα
Παυλίνα Βουλγαράκη
Ζαχαρία Καρούνη
Βιολέτα Ίκαρη
Σαββέρια Μαργιολά
Κατερίνα Παράσχου
