Είναι κάποιοι καλλιτέχνες που εδώ και χρόνια έχουν συνδεθεί με το συναυλιακό πρόγραμμα κάθε καλοκαιριού μας. Ένα από αυτούς είναι αδιαμφισβήτητα και ο Σωκράτης Μάλαμας.
Αυτό το καλοκαίρι το ραντεβού, δόθηκε από νωρίς, κάτω από τους Βράχους του Βύρωνα την πρώτη μέρα του Ιουλίου. Τα «πουλάκια» όμως που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Σωκράτη, κάθε χρόνο είναι και περισσότερα, οπότε η γιορτή έγινε 2ήμερη.
Όσο κι αν τον έχει «συναντήσει» κάποιος στις μουσικές σκηνές τον χειμώνα, η καλοκαιρινή του συναυλία είναι πάντα κάτι διαφορετικό. Ένα ραντεβού που αναμένεις με χαρά. Ξέρεις τι να περιμένεις και ξέρεις ότι ο Σωκράτης θα στο «δώσει» κάθε φορά απλόχερα.
Κι ας γνωρίζεις από πριν περίπου τι θα συμβεί, θέλεις ξανά και ξανά να το ζεις αυτό το γλέντι, αυτή τη διονυσιακή γιορτή που στήνεται κάθε φορά, κάτω από τη σκηνή του Μάλαμα και των επίλεκτων μουσικών του.
Μαζί του επί σκηνής ήταν οι: Δημήτρης Λάππας (Κιθάρες, τζουράς, μπουζούκι), Νίκος Μαγνήσαλης (Τύμπανα), Γιάννης Παπατριανταφύλλου (Μπάσο), Κυριάκος Ταπάκης (Λαούτο, μπουζούκι), Νίκος Παραουλάκης (Νέυ) και ο Φώτης Σιώτας που έπαιξε βιολί, βιόλα και ξεσηκώσε τον κόσμο ερμηνεύοντας τραγούδια του Μάλαμα αλλά και δικά του όπως το «Σαν μικρό παιδί».
Η Ιουλία Καραπατάκη, για μία ακόμα χρονιά χάρισε ωραίες στιγμές με την ιδιαίτερη και όμορφη φωνή της, ανέλαβε όλες τις «γυναικείες ερμηνείες» της βραδιάς και συνόδευσε τον Σωκράτη Μάλαμα σε πολλά τραγούδια.
Τι κι αν φέτος ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου δεν ήταν μαζί του πάνω στη σκηνή, η αγάπη όλων για τα τραγούδια του, τον έφερε εκεί μαζί μας.
Από τον πρώτο στίχο του «Διάφανος» όλα έγιναν κόκκινα, οι φωνές ακούστηκαν δυνατά να τραγουδούν μαζί, τον ύμνο για την αγάπη «Ηλιόπετρα» αγκαλιασμένοι, συνέχισαν στο πιο πρόσφατο αγαπημένο «Είχα τον κήπο της Εδέμ» και άλλα πολλά.
Τι «Πεχλιβάνης» φύσηξε!!!; Πιαστήκαμε όλοι σ’ έναν τρελό χορό.
Τι πάθος έχει ο κόσμος για τον Σωκράτη; Τι κλίμα; Από την ψυχή όλο.
Κι εκείνος ήρεμος, με το γλυκό του το χαμόγελο να συνεχίζει με τα «δικά του» «Θα βάλω τα μεταξωτά», «Το γράμμα», «Τσιγάρο ατέλειωτο», «Άσε τα ψέματα», «Νεράιδα» και άλλα πολλά που θα μπορούσαν να κρατήσουν για πολλές ώρες.
Που να μας φτάσουν οι μόνο περίπου τρεις ώρες που επιτρέπονται λόγω του ανοιχτού χώρου σε κατοικημένη περιοχή; Δεν έχει όριο αυτή η αγάπη, ούτε για τα τραγούδια, ούτε για τους δημιουργούς και τους ερμηνευτές τους. Ήδη περιμένουμε να ξανατραγουδήσουμε και να ξαναχορέψουμε παρέα Σωκράτη.
Άντε, με το καλό και στα επόμενα παιδιά!
