Η τελευταία φορά που πήγα σε προσωπικό live της Ελεωνόρας ήταν χρόνια πριν. Από επιλογή. Όχι γιατί δε θαυμάζω τη φύση του ταλέντου της, αλλά γιατί σταμάτησα να εντοπίζω την ικανότητα της για δραματουργικούς ελιγμούς και νέες συστάσεις. Και αυτό από μόνο του ήταν ένας καλός λόγος για να αφήσω χρόνο, να «συναντηθούμε» ξανά και να περιμένω (ή και όχι) την έκπληξη.
Το αινιγματικό project της «Οντισιόν» της, στη σκηνή του Anodos live Stage,με πήγε ως εκεί το βράδυ της Παρασκευής και σχεδόν αμέσως με έκανε να της αποδώσω όλα τα εύσημα που είχα αφήσει στην άκρη αυτά τα χρόνια της αποχής. Η ιδιοφυής σύλληψη του Μίνωα Θεοχάρη να στήσει το πρώτο μέρος του προγράμματος σαν μια οντισιόν για νέους καλλιτέχνες, της έδωσε τη δυνατότητα να συστηθεί ξανά από την αρχή, θυμίζοντας τα κυριότερα σημεία της πορείας της μέσα από μια εντυπωσιακή ενορχηστρωτική ματιά δια χειρός Δημήτρη Μπαρμπαγάλα, έχοντας στο πλάι της πέντε ταλαντούχους νέους ηθοποιούς- τραγουδιστές (Κατερίνα Αθανασιάδη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Μαρία Δελετζέ, Αυγουστίνος Κούμουλος, Λάμπρος Κτεναβός, Μιχάλης Ζέκης) που λειτούργησαν άψογα ως επικουρικοί καλλιτεχνικοί παράγοντες στην εξέλιξη της ροής αλλά και στην ενίσχυση της ίδιας της ιδέας του project.
Με ενδιάμεσους σταθμούς στην προσωπική της δισκογραφία αυτούς της παράστασης «Piaf» και των τραγουδιών της Μελίνας Μερκούρη, εξέπληξε με τα έξυπνα και συνάμα συναισθηματικά ουσιαστικά δεσίματα αναπάντεχων τραγουδιών. Καλοδουλεμένα momentums που αιτιολογούσαν το λόγο ύπαρξής τους σε αυτή τη σκηνή, ανανεωτικές προτάσεις – σχεδόν επανασύσταση της καλλιτεχνικής της παρουσίας μέσα από μια παράσταση που επικεντρώθηκε στα πιο σημαντικά και αυτό την κατέστησε απόλυτα πλήρη. Μνεία μεγάλη σε ένα στοιχείο που πολλές φορές συναντάμε σε θεάματα αλλά ελάχιστες από αυτές είναι επιτυχημένο, το χιούμορ. Αιτιολογημένο, μετρημένο χιούμορ, σε σωστές δόσεις και με απόλυτη απενοχοποίηση, κράτησε άψογα τις ισορροπίες ανάμεσα στη σοβαροφάνεια και την υπερβολή.
Αν κάτι έκανε τον ενθουσιασμό μου να υποχωρήσει είναι το δεύτερο μέρος, το οποίο με μια απότομη εναλλαγή μετατρέπεται σε λαϊκό θέαμα, σε ενορχήστρωση Γιάννη Παπαζαχιαράκη αυτή τη φορά, σχεδόν περπατημένης ρεπερτοριακής οδού δημιουργώντας μια αισθητή αντίθετη με το πρώτο, τόσο υφολογική όσο και αισθητική.
Εν κατακλείδι, η Ελεωνόρα είναι μια μεγάλη τραγουδίστρια, με δική της υπογραφή σε ό, τι κάνει, με φωνή αντάξια της έκτασης που έχει λάβει το όνομά της και με μια περσόνα, που είτε συμφωνείς μαζί της είτε όχι, θα παραδέχεσαι πάντοτε το πόσο αληθινό είναι κάθε δευτερόλεπτό της πάνω στη σκηνή.
Και αυτή είναι η πιο μεγάλη της κατάκτηση.
Info:
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη εμφανίζεται στο Anodos Live Stage κάθε Σάββατο. Περισσότερα κλικ εδώ
