Ελεωνόρα Ζουγανέλη “Μετακόμιση τώρα” @ Φεστιβάλ Βύρωνα 2013 – Θέατρο Βράχων, Μελίνα Μερκούρη
«Με μονάδα μέτρησης την αγάπη»
Υπάρχει τίποτε ωραιότερο από την ανανέωση; Από τη φρεσκάδα, που μπορεί να φέρει μια απόφαση της στιγμής; Από μια μετακόμιση, που εξελίσσεται σε ταξίδι και κουβαλάει μαζί αποσκευές γεμάτες από «καινούριο πράγμα»;
Ε, λοιπόν, όταν αυτά τα ταξίδια βρίσκουν προορισμό κάτω από την αύρα μαγευτικών Βράχων, οδηγούν σε κάτι νύχτες σκέτη απόλαυση.
Με μια «διαδρομή» που ξεκίνησε από το χειμώνα, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη έκανε μια στάση στο Βύρωνα, για να συνεχίσει τη «μετακόμιση» στις σκηνές, που γεμίζουν από αγάπη. Όπως άλλωστε και εκείνη ακριβώς τη νύχτα.
Γεμάτη η αρένα, γεμάτη και η σκηνή. Από κόσμο, από χαρά, από χαμόγελα. Έχει κάτι το ιδιαίτερο αυτό το κορίτσι, κάτι που σε κάνει να αισθάνεσαι μια ανεξήγητη οικειότητα και να την αποκαλείς με το μικρό της. Και αφού το κάνεις, εκείνη απαντά, ανεβαίνοντας στη σκηνή και ξεκινώντας με έναν ήχο σαν «προσευχή στο βραδινό σιωπητήριο», αφού «Είναι η αγάπη»…
Τα όργανα ανεβάζουν τους τόνους και ξεκινά ένα πήγαινε- έλα μεταξύ του «πριν» και του «τώρα». «Το τικ τακ του ρολογιού», «Που να σε βρω», «Εθνική οδός», «Βαλς για ένα φιλί», «Η δουλειά»… Αστράφτει η ενέργεια στο χώρο! Γίνεται κύμα! Πόσο όμορφο όλο αυτό, όταν ένας στίχος, που κάτι σου θυμίζει, ή ακόμη κι αν δε σου θυμίζει τίποτε τελικά, σε κάνει «μέρος» ενός υπέροχου «όλου». Και πρωτοστάτης εκείνη, να δίνει την έντασή της, όπως άλλωστε το συνηθίζει, αλλά αυτή τη φορά έχοντας ένα ουσιαστικό μέτρο. Ένα μέτρο, που, αν θες, της παίρνει την υπερβολή και της χαρίζει μια ουσιαστική και πιο αληθινή επαφή με τον κόσμο.
Το πρόγραμμα κυλά και περνά με επευφημίες στο κάθε «παρακάτω». Ένα αφιέρωμα στο ρήμα «φεύγω», που μετρά από το «Ένα χειμωνιάτικο πρωί» μέχρι το «Στα καινούρια μου σεντόνια», τόνοι νησιώτικοι με το «Η επιμονή σου» να φτιάχνει χορευτικά ζεύγη και μια μαντινάδα να τη βρίσκει με μαντήλι στο κεφάλι να χορεύει πεντοζάλη, ένα «Μάνα μου Ελλάς» και ένα «Ερωτικό» να επιτείνουν τους αναστεναγμούς, μια «Μετακόμιση τώρα», που σου θυμίζει πως τίποτε δεν υπάρχει «πιο πολύ απ’ το τώρα».
Όλα τους ενδεικτικά μιας εποχής και μιας ερμηνείας, που στο βιμπράτο της κορώνας σφραγίζει ανατριχιαστικά.
Μπαίνεις στις βαλίτσες της και κλείνεσαι.
Μα, είναι υπέροχα εκεί! Εκεί, που το ειλικρινές συναντά τον αυθορμητισμό και το μακιγιάζ υποχωρεί, θυσία σε έναν ξέφρενο χορό της. Εκεί, που της πέφτει το μικρόφωνο από το χέρι ή εκεί, που υψώνει το ποτήρι της. Δε χρειάζονται και πολλά, άλλωστε, για να παρασυρθείς οικειοθελώς. Η ροπή υπάρχει μέσα σου και όταν βρίσκεις πατήματα για υπερβολές, δεν έχεις καλύτερο άλλοθι.
Ξέρεις, όταν μια σπίθα φθάνει να γεννάει εκρήξεις και οι μικρές αφορμές, οι οποίες, όταν βρουν την κατάλληλη αιτία, γίνονται εστίες και μοιάζουν με κυψέλες από τις οποίες αναδύονται τα πιο αναπάντεχα αποτελέσματα, χάνεις το μέτρημα των στιγμών. Ικανοποιείσαι απλά με την ύπαρξή τους. Με την ύπαρξή τους, που σε βρήκε παρών, συμπράττων και με το ευγνώμον εργαλείο σου, το συνδυασμό ψυχής- χεριών, να καθιστά τον ήχο του χειροκροτήματος μονάδα μέτρησης της αλήθειας.
Μιας αλήθειας, που μοιράστηκε απλόχερα σε όλες τις κατευθύνσεις και έδωσε φόρα.
Γι’ αυτό σου λέω, πάτα γκάζι, μόνο γκάζι, τέρμα γκάζι!
ads in article ρεπορτάζ}
1) Κάντε κλίκ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το play για να τις δέιτε σε slideshow ή κλικάρετε τα βελάκια πάνω δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
- Video 1
- Video 2
- Video 3
