Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Cabaret
Το μιούσικαλ “Cabaret” με μουσική του John Kander και στίχους του Fred Ebb ανέβηκε πρώτη φορά στο Broadway το 1966 και στη μεγάλη οθόνη το 1972 κατακτώντας κόσμο και 8 Όσκαρ. Το έργο του John van Druten και τις ιστορίες του Christopher Isherwood, βασισμένα στο βιβλίο του Joe Masteroff, αποφασίζει ο Κωνσταντίνος Ρήγος να ανεβάσει στη δική του εκδοχή του “Cabaret” και να δώσει μια νέα πνοή στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Μια επιλογή, που όχι απλά δεν είναι «τυχαία», αλλά ίσως αποτελεί την απολύτως κατάλληλη στιγμή ταύτισης του Βερολίνου του ’30 την με Ελλάδα του ’13.
Δυναμικά και μάλιστα με τριπλής ιδιότητας ρόλο, ο Κωνσταντίνος Ρήγος σκηνοθετεί και παράλληλα έχει τον έλεγχο σε χορογραφία – σκηνογραφία. Με τις οδηγίες του επί σκηνής και με το πάθος που κυριεύει το ”εγώ” του καθενός εκ των πρωταγωνιστών, σε μεταφέρει στην ατμόσφαιρα του υπόγειου βερολινέζικου καμπαρέ, Kit Kat Klub, του 1930. Στη σκιά της ναζιστικής Γερμανίας, όλο το σκηνικό σε ταξιδεύει από το δικό μας σήμερα στο δικό τους χθες, με έναν τρόπο που δε σε καθηλώνει, μπορώ να πω, αλλά δε σ’ αφήνει και να αφήσεις το βλέμμα σου να πλανιέται αδιάφορο.
Ο ναζιστικός εφιάλτης κινείται στους ξέφρενους ρυθμούς της νύχτας και αυτόματα όλα τα πρόσωπα του έργου ζουν την προσωπική τους ιστορία, συνδεδεμένη με την ιστορία της εποχής. Η ανάγκη για μικρές χαρές απόλαυσης μέσα στις μεγάλες καταστροφές παντός τύπου παίρνει ζωή μέσα από ρίσκα που είτε βρίσκουν ανταπόκριση στο ποθούμενο, είτε χάνονται λες και δεν υπήρξαν ποτέ, έστω σα σκέψη.
Η δυναμική της παράστασης εντείνεται όσο η ιστορία ξετυλίγεται και οι καταστάσεις και οι σχέσεις ξεδιπλώνονται. Δυνατό σημείο της παράστασης είναι το φινάλε, που με μοναδικό τρόπο ο Κωνσταντίνος Ρήγος κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις του κοινού. Με την αντίδραση του κάθε χαρακτήρα επί σκηνής τοποθετώντας τους όλους στη σειρά, επαναλαμβάνοντας ατάκες προσέγγισης ρόλου, σε βάζει σε έντονο προβληματισμό σε σχέση με τα κοσμικά στιγμιότυπα. Τελικά, σε κάθε χάος γεννιέται αυτόματα ένα αισιόδοξο χαμόγελο, που ξεπροβάλλει δειλά-δειλά για να σε πείσει, πως ένα ανθρώπινο άγγιγμα αρκεί, για να περάσει μηνύματα χαραγμένης μνήμης στην ιστορία.
Τα σκηνικά, τα κοστούμια και ο εξαιρετικός φωτισμός θεωρώ, ότι έδεσαν απίστευτα με το σύνολο και στην προσπάθεια να σε ταξιδέψουν στο χρόνο, όχι μόνο το κατάφεραν, αλλά ένιωθες πραγματικά πως ήσουν σε άλλη εποχή. Ίσως λίγο πιο glamorous απ’ όσο θα έπρεπε, αλλά ως Έλληνες είμαστε συνηθισμένοι να εντυπωσιάζουμε!
Η επταμελής ορχήστρα παρουσιάζεται όμορφα ως μέρος του σκηνικού και συνοδεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς τους πρωταγωνιστές και τους χορευτές.
Στη σκηνή κυριαρχεί ο Δημήτρης Λιγνάδης ως Emcee / Κομπέρ, κερδίζοντας με μεγάλη διαφορά αυτό το άγνωστο μυστικό, που νιώθεις πως, επιτέλους, το ένστικτό σου δε σε πρόδωσε στην πορεία.
Sally Bowles / Μαρία Ναυπλιώτου… ξεδιπλώνει άλλο ένα ταλέντο στο τραγούδι και όλα πάνω της δείχνουν υπέροχα, κάνει την καθημερινότητά σου αυτόματα ξεχωριστή όσο και η ίδια.
Fräulein Snhneider / Τάνια Τσανακλίδου… ανεπιτήδευτα όμορφη, γεμάτη ζωντάνια και πάθος, που ξεπερνά κάθε προσδοκία. Δε σε κερδίζει απλά, σε σκορπίζει με εκείνη την αίσθηση του «παραδίνομαι άνευ όρων». Η φωνή της και μόνο διαπερνά κάθε σου κύτταρο.
Herr Schultz / Μιχάλης Μητρούσης … γλυκύτατος απ’ την αρχή ως το τέλος, με ύφος που νιώθεις πως είναι ένας αγαπημένος σου συγγενής , θες να ανέβεις στη σκηνή να τον αγκαλιάσεις, αλλά, να που στέκεται και ωραιότατα φωνητικά χωρίς το παραμικρό να σε αφήνει αδιάφορο.
Ernst Ludwig / Παναγιώτης Μπουγιούρης … όμορφος , στυλάτος, με ευγενικό παρουσιαστικό εκ φύσεως και εγγύηση φυσικά σε ό, τι κάνει.
Clifford Bradshaw / Γιώργος Νανούρης … ικανοποιητικός στην απόδοση του ρόλου του και αξιοπρεπέστατος σε κάθε του κίνηση.
Fräulein Kost / Νάντια Μπουλέ …τόσο δοσμένη σ’ αυτό που κάνει, που εκτός από ωραία φωνή, έχει δυναμισμό, άνεση και έντονη προσωπικότητα, που δεν της βρίσκεις ψεγάδι.
Συμμετέχουν Χρήστος Τανταλάκης (Μαξ), Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης (Μπόμπυ).
Η μετάφραση της Ερης Κύργια, η απόδοση των στίχων του Νίκου Μωραΐτη με μουσική διεύθυνση – ενορχήστρωση του Δημοσθένη Γρίβα, τα κοστούμια του Γιώργου Σεγρεδάκη και όλοι όσοι έβαλαν μια νότα πάθους στο ”Καμπαρέ”, πλαισιώνοντας τον Κωνσταντίνο Ρήγο, έφεραν στα δικά μας δεδομένα το μιούζικαλ, για το οποίο ακόμα και το πιο απαιτητικό κοινό δε θα διστάσει να πει ένα «μπράβο».
Folder Gallery Error: Unable to find the directory galleries/livereport/2013/cabaret_megaro_mousikis_4_10_13.
1) Κάντε κλίκ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το play για να τις δέιτε σε slideshow ή κλικάρετε τα βελάκια πάνω δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
ads in article ρεπορτάζ}
