«Φτάσαμε πια στον τόπο που έλεγά σου,
τα πλήθη όπου θα δεις τα πονεμένα,
που το αγαθό του λογικού ‘χουν χάσει»
Το Σύγχρονο Θέατρο φέρνει τον Δάντη επί σκηνής. Μέσα από την τριλογία Corpo | to the Abyss| Holy Father, σωματοποιείται η πορεία του προς την Κόλαση | το Καθαρτήριο | τον Παράδεισο αντίστοιχα, έτσι όπως έχει ερμηνευθεί από την ομάδα Ergo Art Production.
Η Κόλαση έχει ήδη ειπωθεί μέσα από το Corpo, το Σώμα, το μέσο που δέχεται τα επαναλαμβανόμενα βασανιστήρια των πεθαμένων -παραδόξως φερόντων σώματος- ψυχών. Όπως και στο ποίημα, έτσι κι εδώ τίποτα δεν είναι απλά φαινομενικό, αλλά εμπρόθετη οπτικοποίηση των στοιχείων και των συμβολισμών της Θείας Κωμωδίας.
Αρχικά ο τόπος της πορείας προς τον Άδη είναι διαρκώς εν κινήσει, άρα δεν αποτελείται από τίποτε σκηνογραφικά στάσιμο. Είναι ο σκηνικός μηχανισμός, ο οποίος δεν θα μπορούσε να μην έχει σαφώς μια καθοδική πορεία, αλλά και μια ευρηματική κυκλική ροή διττού νοήματος. Δεν είναι απλά ένας Κύκλος του Άδη, αλλά περισσότερο μια κινητή «λούπα» όπως χαρακτηρίζεται, ένα κλειστό σχήμα πάνω στο οποίο ό,τι βαίνει και συμβαίνει δεν είναι γραμμικό, αλλά αέναα βασανιστικό και άχρονο.
Μέσα σε αυτόν τον ενδιάμεσο τόπο ούτε ζωής ούτε θανάτου, στον θεατή μεταβιβάζεται (μεταφορικά ευτυχώς) ο πόνος του επίσης μετέωρου αμαρτωλού, σχεδόν ξεχνώντας ότι είναι χορευτής. Ο «κολασμένος» λοιπόν, εκτελεί με άρτια σωματική έκφραση τις οδηγίες της χορογραφίας/ δομημένου αυτοσχεδιασμού, στοχευμένη προς την ανάδειξη των αντιθέσεων. Η στάση μετά την κίνηση στα όρια, η αρμονία που εντείνει την επερχόμενη σπασμωδικότητα, η αιώρηση που συμβαίνει μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ξανά και ξανά η πτώση, εναλλάσσουν διαρκώς ρυθμούς. Στο πρόσωπο εκφράζονται μονίμως θλιβερά και σιωπηρά «ουρλιάγματα θυμού» που δεν ηρεμούν παρά στην υπόκλιση.
Ανάμεσά τους ξεχωρίζει σαφέστατα ο μαυροφορεμένος Δάντης. Χωρίς καμιά αντίθεση, ξεχωρίζει όντας λιτός, αγέρωχος, «ήρεμος και υπεροπτικός». Οι κινήσεις απλές και συγχρονισμένες, βγαίνουν ίσως από την κλειστή φόρμα του σύγχρονου χορού. Ολόκληρο το σώμα εντυπωσιακά ενεργοποιημένο, ακόμα κι όταν φαινομενικά κινεί μονάχα τα ακροδάχτυλα. Το βλέμμα θωρεί το καθετί επί σκηνής, για να αφηγηθεί ύστερα. Μια και μόνο μορφή οργανώνει και ομαδοποιεί έτσι το χάος που περιστρέφεται ουσιαστικά γύρω της.
Η εξωτερίκευση του χάους υποστηρίζεται επιτυχώς από τον επίσης εντυπωσιακό σχεδιασμό φωτισμών, που είτε συσσωρεύει το φως σε θέσεις λιτών γεωμετρικών σχημάτων, είτε το κινεί σε αντιστοιχία της σκηνικής αταξίας.
Μαζί με τον Δάντη τέλος, δεν θα μπορούσε φυσικά να μη δοθεί ιδιαίτερη μνεία στην ευφυέστατη και ταλαντούχα μεταφορά του Βιργιλίου, δάσκαλου και οδηγού του: Οι μουσικοί μάλλον οδηγούν παρά ακολουθούν την αφήγηση. Η στιχομυθία δασκάλου και ταξιδευτή είναι εδώ «ηχοσωματική», άκρως συγχρονισμένη και αυστηρή, που σταματά μόνο στον ήχο των σωμάτων, των ψίθυρων, των ποδιών που σέρνονται για να φτάσουν απέλπιδα κάπου -ενώ ο Δάντης απλά παρατηρεί.
Κι ο θεατής με τη σειρά του θα παρατηρεί αμφιθεατρικά εκείνον που, έχοντας βγει από τον τόπο της Κολάσεως αλλά διατηρώντας ίσως τα στοιχεία, τα τεχνάσματα, την έμπνευση και εν τέλει τον ίδιο μυσταγωγικό χαρακτήρα του Corpo, οδεύει προς το Καθαρτήριο.
Η συνέχεια τον Δεκέμβριο επί σκηνής.
info:
Corpo
Από την ομάδα Ergo
Στο Σύγχρονο Θέατρο
H πρώτη θεατρική παραγωγή της ERGO είναι μία τριλογία εμπνευσμένη από την Θεία Κωμωδία του Δάντη Αλιγκιέρι και εξελίσσεται μέσα από τα τρία επεισόδια CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER τα οποία αντιστοιχούν στην Κόλαση, το Καθαρτήριο και τον Παράδεισο. Η Θεία Κωμωδία είναι ένα εμβληματικό έργο. Οι παραστάσεις CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER αναμετρούνται με τη Θεία Κωμωδία και με τις έννοιες που ο Δάντης μας μεταβιβάζει μέσα από το έργο του.
Επόμενες παραστάσεις:
TO THE ABYSS
Μέρος της τριλογίας CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER
Hμερομηνίες Παραστάσεων: Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου
Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου
Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου
Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου
HOLY FATHER
Μέρος της τριλογίας CORPO | TO THE ABYSS | HOLY FATHER
Hμερομηνίες Παραστάσεων: Τετάρτη 31 Ιανουαρίου
Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου
Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου
Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου
