Ο φόβος τρώει τα σωθικά στο Θέατρο Τέχνης
Η αγάπη η κοινωνία και η μοναξιά
Η Έμμι είναι μια γερμανίδα, φαινομενικά συντηρητική χήρα, με τρία παιδιά η οποία ζει μόνη σε μια επαρχιακή πόλη της Γερμανίας. Σε μια τυχαία (;) της έξοδο θα συναντήσει και θα ερωτευτεί τον Άλι. Έναν μετανάστη με τον οποίον θα ζήσει μαζί, παρά το εχθρικό περιβάλλον που τους περιβάλλει. Το ερώτημα που θέτει ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στο έργο του «Ο Φόβος τρώει τα σωθικά» έχει να κάνει με την αγάπη. Πόσο ένας τέτοιος έρωτας σαν αυτόν της Έμι και του Άλι μπορεί να αντέξει, όχι μόνο στην κοινωνική κριτική, αλλά και στην ίδια την καθημερινότητα ενός τόσο ετερόκλητου ζευγαριού.
Η βαθύτερη ανάγκη της αγάπης και της επικοινωνίας, η κοινωνική υποκρισία και τα απλά καθημερινά κοινωνικά φαινόμενα, γίνονται το επίκεντρο του σημαντικού έργου του Γερμανού κινηματογραφιστή, το οποίο βρίσκει τα κατάλληλα χέρια για να παρουσιαστεί θεατρικά για πρώτη φορά στην χώρα μας.
Ο Σίμος Κακκάλας διασκευάζει και σκηνοθετεί το θρυλικό έργο του Φασμπίντερ και δημιουργεί μια άκρως ενδιαφέρουσα και ελκυστική παράσταση στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. Βασισμένος στο κείμενο δημιούργησε αποσπασματικές σκηνές, σαν κινηματογραφικά καρέ και μέσα από έξυπνα ευρήματα, αυτοσχεδιασμούς και εμπνευσμένες σκηνοθετικές παρενθέσεις έφτιαξε μία θεατρική παράσταση που συνομιλεί με την κινηματογραφική φύση του Φασπίντερ, ενώ παράλληλα μυρίζει θέατρο.
Σε αυτή του την έμπνευση βοήθησαν τα σκηνικά του Αντώνη Δαγκλίδη, τα κοστούμια της Claire Bracewell και τα φώτα του Περικλή Μαθιέλλη. Όλα αυτά συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένας λειτουργικός και σαφής σκηνικός χώρος μέσα στον οποίο εξελισσόταν η ιστορία.
Υποκριτικά στηρίχτηκε σε έναν δεμένο θίασο πέντε ηθοποιών, ταυτισμένων με την αισθητική και την ταυτότητα της παράστασης που συμμετείχαν. Ο Κωστής Καλλιβρετάκης στο ρόλο του Άλι ήταν τόσο πειστικός ως μετανάστης, άλλοτε εύθραυστος και άλλοτε σκληρός και πληγωμένος. Η Δήμητρα Κούζα, ο Κωνσταντίνος Μωραΐτης και η Ειρήνη Κότσιφα ήταν απολαυστικοί σε όλους τους ρόλους που ερμήνευσαν και τόσο διαφορετικοί στην κάθε τους ερμηνεία. Τέλος η Τάνια Τσανακλίδου στον ρόλο της Έμμι ήταν ιδανική. Μια άμεση, εύθραυστη και ταυτόχρονα δυνατή ερμηνεία, απόλυτα εναρμονισμένη με το σύνολο. Η ίδια δείχνει να απολαμβάνει τόσο πολύ τη νέα της καριέρα σε αυτό που χοντρικά θα ονομάζαμε πειραματικό θέατρο. Μπορεί να έχει ταυτίσει το όνομά της με τις μεγάλες μουσικές ερμηνείες, όμως πάνω στο θεατρικό σανίδι δεν προδίδει ποτέ την μεγάλη τραγουδιστική της κληρονομιά. Η Τάνια Τσανακλίδου προσεγγίζει το θέατρο σαν μια νέα ηθοποιός με πολύ ταλέντο. Είναι πάντα συγκινητική.
Συνολικά λοιπόν η παράσταση του Σίμου Κακκάλα στο Θέατρο Τέχνης έχει ταυτότητα, ωραίες ερμηνείες, ενδιαφέρον σκηνικό περιβάλλον και βέβαια ένα δυνατό κείμενο που καταφέρνει να γίνεται τόσο επίκαιρο, όσο και ακραία διαχρονικό.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
