Στις 26 Μαΐου ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Ο τρομοκράτης διατάζει τον πιλότο να το ρίξει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου, κατά τη διάρκεια του αγώνα Γερμανίας – Αγγλίας, τον οποίο παρακολουθούν 70.000 φίλαθλοι. Η Γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται και δύο μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται. Παρακολουθούν την κατάσταση και αναμένουν οδηγίες. Ο νόμος απαγορεύει ρητά, στους πιλότους των μαχητικών, να καταρρίψουν το πολιτικό αεροσκάφος. Δεν σκοτώνεις αθώους, για να προστατέψεις άλλους αθώους. Παραβαίνοντας τις διαταγές όμως, ο σμηναγός Λαρς Κοχ, το καταρρίπτει για να προστατέψει τους φιλάθλους του γηπέδου. Στο δικαστικό δράμα “Terror” ο Λαρς Κοχ, κατηγορείται για αυτή του την πράξη και μέχρι το τέλος της παράστασης πρέπει να καταδικαστεί ή να αθωωθεί.
Η υπόθεση έχει ανοίξει. Στο δικαστήριο η εισαγγελέας Μαρίαννα Πολυχρονίδη, με την εξαιρετική της ερμηνεία, είχε την προσοχή μας σε κάθε της στιγμή. Μετέφερε τη σημασία του να ακολουθείς τον νόμο, την αξία της ανθρώπινης ζωής και πως οι 70.000 δεν έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα να ζήσουν από τους 164. Στο πλάι της η Φιόνα Γεωργιάδη, ως μάρτυρας κατηγορίας. Όσο και να προσπαθεί να κρύψει τον πόνο της, είναι ξεκάθαρα αναστατωμένη, αφού έχασε τον άντρα της με την μοιραία απόφαση του σμηναγού. Θέλει να καταδικαστεί για τις ευθύνες που του αναλογούν. Πώς θα μπορούσε να δικαιολογήσει την πράξη του;
Ο Γιώργος Σπανιάς στον ρόλο του κατηγορούμενου Λαρς Κοχ, δεν μπορεί να μείνει άλλο στην σιωπή και χάνει τον έλεγχο. Γνωρίζει καλά τις συνέπειες των πράξεών του. Οι νόμοι και οι αξίες δεν έχουν σημασία όταν είσαι στον αέρα και πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Αν και συντετριμμένος από τον χαμό των 164, δεν πιστεύει πως θα έπρεπε να είχε πράξει αλλιώς. Ο συνήγορος Γιάννης Στεφόπουλος, αψηφεί της αξίες και τους μη συμπεριληπτικούς των κρίσεων νόμους. Θεωρεί αδιανόητο, ένα ζήτημα κοινής λογικής, να εξελίσσεται σε δίκη. Πώς κάποιος υπερασπίζεται την αξία της ανθρώπινης ζωής, όταν στο όνομά της θα συμφωνούσε να χαθούν οι ζωές περισσότερων σε τέτοιο διακύβευμα;
Ο Αντώνης Αντωνάκος ως μάρτυρας υπεράσπισης και ανώτερος του κατηγορουμένου, γνωρίζει πως o Κοχ αρνήθηκε να υπακούσει τις διαταγές του, να μην καταρρίψει το αεροπλάνο. Στον ρόλο του Προέδρου της δίκης, ο Νίκος Ορφανός. Προσπαθεί με σοβαρότητα και αντικειμενικότητα να διαλευκάνει την υπόθεση.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου είναι απλή και ουσιαστική. Φαίνεται πως έχει στοχεύσει στη δημιουργία των ανεξάρτητων προσωπικοτήτων των πρωταγωνιστών της παράστασης. Χωρίς υπερβολές, και φυσικά με τη βοήθεια των ερμηνειών των ηθοποιών, έχουν δημιουργηθεί ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, που για μια στιγμή νομίζεις πραγματικά πως βρίσκεσαι σε δικαστήριο και μπροστά σου διεξάγεται μια τόσο κρίσιμη δίκη.
Η κινησιολογία και οι εκφράσεις των ηθοποιών προσθέτουν στο βάρος των λεγόμενών τους και μας προσκαλούν να τους ακούσουμε προσεκτικά, ενώ ο φωτισμός και η θέση των ηθοποιών πάνω στη σκηνή βοηθάει τον θεατή να παρατηρεί κάθε λεπτομέρεια, κάθε έκφραση και κάθε σχόλιο τους με προσοχή.
Μία από τις πιο δυνατές ερμηνείες της παράστασης, είναι η εξιστόρηση των γεγονότων από τον Λαρς Κοχ, που με τη βοήθεια των ηχητικών εφέ και του φωτισμού, μετέφερε την αδρεναλίνη και την πίεση που ένιωσε στην αποστολή του. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί, πως σε καμία στιγμή το κοινό δεν φάνηκε να χάνει το ενδιαφέρον του. Η δημιουργοί του έργου, των κειμένων και φυσικά οι ερμηνείες των ηθοποιών, έχτισαν μια τόσο ομαλή και απολαυστική ροή, που οι δύο ώρες παράστασης κύλησαν χωρίς ο θεατής να το αντιληφθεί.
Το σκηνικό, επιμελημένο από την Xριστίνα Ντεκούλη, θυμίζει μοντέρνο δικαστήριο. Στα αριστερά κάθεται ο κατηγορούμενος και όσοι θέλουν να αθωωθεί και στα δεξιά η εισαγγελέας και όσοι πιστεύουν πως είναι ένοχος. Στη μέση της σκηνής βρίσκεται ένα σκαμπό. Εκεί βλέπουμε ανά τακτά διαστήματα τους ηθοποιούς να κάθονται και να προβάλλεται το πρόσωπό τους απέναντι μας, σε μια οθόνη. Βλέποντας πιο ξεκάθαρα την ένταση και τα συναισθήματα στο πρόσωπό τους, αυτή η μικρή λεπτομέρεια συμβάλλει στην κορύφωση της δραματικότητας της ιστορίας.
Τρόμος, φοβία ή τρομοκρατία. Η κοινωνία κατέχει τα απαραίτητα εφόδια για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας; Διαθέτει στρατιωτική ισχύ, εξοπλισμό και εκπαιδευμένο προσωπικό. Ωστόσο, έχουν λυθεί τα νομικά, φιλοσοφικά και ηθικά ζητήματα που αφορούν στην αξία της ανθρώπινης ζωής; Οι προβληματισμοί αυτοί, υπόκεινται σε ποικίλες ερμηνείες, ανάλογα με τις περιστάσεις και δεν προσφέρουν σταθερά σημεία αναφοράς για την ορθή συμπεριφορά. Το δικαστήριο αποτελεί τον τόπο όπου διεξάγεται η σύγκρουση ιδεών, στόχων, χαρακτήρων και προσωπικοτήτων σε μια δίκη ζωτικής σημασίας.
Το φινάλε είναι άγραφο. Στο όμορφο νέο Θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη», η παράσταση “Terror” καλεί τους θεατές, ως ενόρκους να διαλέξουν εκείνοι, αν ο κατηγορούμενος είναι ένοχος ή αθώος. Δεν μας υποδείχνουν τι θέση να πάρουμε. Η παράσταση υποστηρίζει την κάθε θέση και η απόφαση τοι κοινού είναι κρίσιμη. Το έργο κατευθύνει την προσοχή μας στις λεπτομέρειες της υπόθεσης και καταφέρνει με τη δραματικότητα και τη χημεία των ηθοποιών να μας κρατάει διαρκώς σε εγρήγορση.
Η παράσταση:
Terror
ένα δυνατό δικαστικό θρίλερ με τους θεατές στον ρόλο των ενόρκων
Διασκευή: Μιρέλλα Παπαοικονόμου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Οικονόμου
Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου – Μαριάννα Τόλη
Περισσότερες πληροφορίες εδώ
