Οι Babo Koro, το συγκρότημα που ξεχώρισε με τον ιδιαίτερο ήχο του στο δίσκο «Σίσυφος» και το συγκινητικό μουσικό βίντεο «Γέλα μου», κυκλοφορεί το νέο κινηματογραφημένο του κομμάτι με τίτλο «Το Θεριό», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Σταγκίκα.
Το «Θεριό» είναι ένα σχόλιο πάνω στην παράλογη, κωμικοτραγική, και συχνά εξοργιστική πραγματικότητα της εποχής μας, που οδηγεί τους ανθρώπους σε κοινωνικούς διαχωρισμούς και συμπεριφορικές ακρότητες. Δημιουργημένο κατά την περίοδο του υγειονομικού εγκλεισμού, απεικονίζει με επίκαιρο αλλά και διαχρονικό τρόπο την πραγματικότητα μέσα από μία αλληγορική ιστορία με στοιχεία μαύρου χιούμορ.
Στο βίντεο, που χαρακτηρίζεται από την αισθητική του σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Σταγκίκα (Sodium Nights), η πληθωρική ενορχήστρωση αντιπαραβάλλεται με την μινιμαλιστική εξέλιξη της ασπρόμαυρης οπτικής ταινίας. Το ίδιο το τοπίο λειτουργεί ως συνέχεια της μουσικής και του στίχου, με τους επιβλητικούς μαρμάρινους όγκους του λατομείου Διονύσου να δημιουργούν συνειρμική αναφορά στη διασκευή του «Korobeiniki», ευρύτερα γνωστού και ως το μουσικό θέμα του Tetris, το οποίο εισβάλει ξαφνικά στα μέσα του κομματιού.
Το κομμάτι αναδεικνύει με μοναδικό τρόπο την ανάγκη της γεφύρωσης του χάσματος που όλο και συχνότερα συναντάμε στην κοινωνία και που διευρύνεται με κάθε αφορμή, ενός χάσματος που οδηγεί στην ατομική αντιμετώπιση ενός Θεριού με πολλά πρόσωπα, και τελικά στην απομόνωση.
Το «Θεριό» των Babo Koro φιλοδοξεί να εστιάσει στην κοινωνική ουσία, που ολοκληρώνεται με τον στίχο: «Ποτέ δεν είμαι μόνος».
Ηχογραφήθηκε το Μάρτιο του 2021 και βιντεοσκοπήθηκε το Μάρτιο του 2022.
Στίχοι: Σωτήρης Τσακανίκας
Μουσική: Σωτήρης Τσακανίκας
Στίχοι:
Βήμα στενό και το πέλμα μου ματώνει απ’ αχρηστία
Χορταριάζουν τα σοκάκια που οδηγούνε στην πλατεία
Συστολή, σοφιστεία, σύσταση, στολή και στίγμα
Πώς θα στήσουμε γεφύρι, πώς θα κλείσουμε το ρήγμα αδερφέ
Στέκω στην άκρη του γκρεμού και ανασέρνω απ’ το νου
τη λογική που κάπου μέσα μαραζώνει
Ρίχνω το βλέμμα μου μακριά και στην απέναντι μεριά
στέκεις εσύ που το ίδιο άγχος σε στοιχειώνει το ίδιο πάθος σε ξυπνά
Να ιδώ κορίτσια μια αγκαλιά, αγόρια στις αλάνες
Ν’ ανταμωθούμε αληθινά, να πλημμυρίσουν τα στενά
Όσα η σάρκα μαρτυρά δεν τα προφταίνει η λαλιά
Σας θέλω πιο κοντά πιο κοντά πιο κοντά
Πέτρα στην πέτρα και σβήνω το κενό
Πέτρα ν’ αγγίξω σύννεφο
Πέτρα και χώμα κι ό, τι έπεσε να ξαναχτίσω
Πέτρα μου βάστα να πιαστώ
Έρχομαι πάλι απ’ το μηδέν και στο άπειρο κοιτάω
Σκέψου το χθες, θα βρεις τους φόβους μου κι ας μη στους μαρτυράω
Μα τραγουδώ, έτσι ξορκίζω έτσι πολεμάω
Μες το σκοτάδι σε μια εικόνα πάντα θα γυρνάω
Να ιδώ κορίτσια μια αγκαλιά, αγόρια στις αλάνες
Ν’ ανταμωθούμε αληθινά, να πλημμυρίσουν τα στενά
Στα μάτια στην καρδιά μας δεν έσβησε ακόμη
στην πυρωμένη ανάσα εκεί είν’ η φωτιά που ενώνει
Κι αν το θεριό βρυχάται θαρρεί πως είμαι μόνος
Ανόητο θεριό μου δεν αρκεί να κλείσει ο δρόμος
Μη σε γελάει η φθορά μου
Κάτω απ’ τη μάσκα κοίτα εκεί ειν’ όλα τα όνειρά μου
Ξέρω σου μπαίνουν σκέψεις, στον πειρασμό θα πέσεις
Το νοσηρό μυαλό σου δεν μπορείς να κυριέψεις
Μα έλα που στην καρδιά μας, η φλόγα δε θα σβήσει
Στην πυρωμένη ανάσα εκεί ειν’ η λευτεριά κι ανθίζει
Ανόητο θεριό μου, θαρρείς πως είμαι μόνος
Ποτέ δεν είμαι μόνος
