Ο Χρήστος Μάστορας, με την εξαιρετική χροιά του, φέρνει ξανά στο σήμερα το «Εγώ Για Δύο», ένα τραγούδι από την εμβληματική συλλογή για τα 20 χρόνια της Ελεάνας Βραχάλη στη δισκογραφία, «Παιδί Δικό Σου», στην οποία συμμετέχουν καλλιτέχνες απ’ όλο το φάσμα της ελληνικής μουσικής και θα κυκλοφορήσει σύντομα από την Panik Records.
Ο πολυτάλαντος frontman του πιο δημοφιλούς συγκροτήματος της χώρας, τις MEΛISSES, «ντύνει» με την ξεχωριστή, υπέροχη και αισθαντική φωνή του ένα μοντέρνο ζεϊμπέκικο της σπουδαίας στιχουργού Ελεάνας Βραχάλη, σε μουσική του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, που κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2009, με ερμηνεύτρια την Τάνια Τσανακλίδου.
Το «Εγώ Για Δύο», το οποίο είναι διαθέσιμο σε δύο versions, μεταφέρεται στις οθόνες μας μέσα από ένα ατμοσφαιρικό και κινηματογραφικής αισθητικής music video, με μοναδική ενέργεια του Χρήστου Μάστορα, που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Μιχελόπουλος.
Πριν από λίγες ημέρες, ο Χρήστος Μάστορας και οι MEΛΙSSES ολοκλήρωσαν την απόλυτα επιτυχημένη καλοκαιρινή τους περιοδεία με περισσότερες από 45 sold out συναυλίες σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτή την περίοδο, ετοιμάζουν πυρετωδώς και κάτω από άκρα μυστικότητα τις «εκρηκτικές» εμφανίσεις τους στην Αθήνα, στο ιστορικό «Έναστρον», το οποίο ανανεώνεται σε όλους τους τομείς για να υποδεχθεί το no1 μουσικό συγκρότημα της χώρας και τα βράδια μας προβλέπονται «μαγικά»!
Το «Εγώ Για Δύο» είναι το έβδομο single από το album «Παιδί Δικό Σου», μετά τα «Αυτά Που Θα ‘Λεγα Σε Σένα» με ερμηνεύτρια την Γλυκερία, «Κλειδαριές» με ερμηνεύτρια την Ελευθερία Αρβανιτάκη, «Θάλασσα» με ερμηνεύτρια την Γιώτα Νέγκα, «Ανατροπή» με ερμηνεύτρια την Πέγκυ Ζήνα, «Ο Βυθός Σου» με ερμηνεύτρια την Δήμητρα Γαλάνη και «Πάρτα Όλα Δικά Σου» με ερμηνευτή τον Γιώργο Μαζωνάκη, τραγούδια που ξεχώρισαν στις προτιμήσεις του κοινού και το ραδιοφωνικό airplay.
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος
Εταιρεία: Panik Records
Στίχοι:
Γράφω εγώ συνθήματα,
γράμματα, μηνύματα
κι ούτε μια απάντηση,
χρόνια έχω συντροφιά,
αντί για σένα, μια σκιά.
Μόνος τα μεγάλωσα
τα όνειρα που μάλωσα,
που κλαινε, σε ζητούν διαρκώς,
μα μου λείπεις δίχως άλλοθι,
αχ, τι ζωή παράλογη.
Ένα αστείο η ζωή,
δεν έχει πώς, ούτε γιατί,
κι εγώ που ζω καιρό για δύο,
πια δε γελάω μ’αυτό τ’αστείο.
Εγώ για δύο.
Φτιάχνω εγώ καφέ για δυό
και μιλάω στο κενό,
σου συζητώ τα νέα μου,
σε βλέπω στον καθρέφτη μου,
σε νιώθω εδώ, συμπαίκτη μου.
