Μουσικής...ιστορίες | Ο Χρυσόστομος Καραντωνίου μας διηγείται την ιστορία του «Τα μεροκάματα» !

Πάνος Παπαϊωάννου & Χρυσόστομος Καραντωνίου

- Τα μεροκάματα

 

Πιστοί σε εκείνη την «παλιομοδίτικη» λογική που θέλει τις παρέες να γράφουν ιστορία, τρία παιδιά θα κάνουν το εξής απλό: θα αγαπήσουν τη μουσική και θα αποφασίσουν να της δώσουν κάτι δικό τους. Κάτι, που ίσως τη βοηθήσει να πάει ένα βήμα πιο πέρα στη συνείδηση και την αλήθεια. Ο Χρυσόστομος, ο Δημήτρης και ο Πάνος θα συναντηθούν και θα δώσουν ήχο, στίχο και φωνή σε μια έννοια άκρως διφορούμενη και αρκετά φορεμένη από την εποχή και τις καταστάσεις... Θα κάνουν «Τα μεροκάματα» τραγούδι!

Στην εποχή της αφαίρεσης, λοιπόν, τα αντίτιμα μοιάζουν πάντα «δύσκολη υπόθεση». Αντίτιμα είτε τσέπης, είτε μυαλού, είτε καρδιάς πάντα «πληρώνονται» με ό, τι έχει στην άκρη (του) ο καθένας. Κάποιες φορές, βέβαια, μένουν απλήρωτα, θυμίζοντας τη λάθος επιλογή μιας κάποιας στιγμής. Τότε είναι που θα έρχεται εκείνο το τραγούδι στα αυτιά... Εκείνο που λίγους μήνες πριν βρήκε το δρόμο του, παίρνοντας το Βραβείο κοινού στους αγώνες Ελληνικού τραγουδιού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών και βρήκε τον τρόπο να βρεθούν ξανά «τα μεροκάματα» που βάζουν τροφή στο στόμα και την ψυχή των ανθρώπων...

 

"«Μικρά τα μεροκάματα...»

Από μόνη της αυτή η φράση όριζε και ορίζει μια πραγματικότητα για τον περισσότερο κόσμο. Και εγώ και ο Πάνος, αλλά και ο Δημήτρης, βιώνουμε σε όλη μας τη ζωή αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα. Δεν είναι ούτε η «κρίση» που περνάμε, ούτε οι «κρίσεις» που περάσαμε. Απλά έτσι είναι... Γενικά θεωρώ ότι οι στίχοι αυτοί, όπως σχεδόν όλοι όσοι μου έχει δώσει ο Δημήτρης, λένε ακριβώς αυτά που θα ήθελα να πω εγώ ο ίδιος, εάν έγραφα στίχους.

Αυτή κυρίως η φράση, «μικρά τα μεροκάματα» όπως το «φτηνά τα λόγια τα πολλά και ακριβή μια λέξη» στους στίχους, ή το ρεφραίν που σπάει κόκκαλα «δεν είναι που προσπάθησα όσο κανείς δεν ξέρει / είναι που όσα κράτησα μου κάψανε το χέρι / δεν είναι που κουράστηκα να περιμένω κάτι / είναι που δεν φαντάστηκα ότι ποτέ δε θα 'ρθει» γιατί ποιος άνθρωπος δεν έχει νιώσει ότι έχει κάνει λάθος επιλογές και έχει «καεί»; ή ποιος δεν έχει νιώσει -έστω μια φορά στην ζωή του- το συναίσθημα του να πολεμάς και να αγωνίζεσαι (σε οποιονδήποτε τομέα), μέχρι να έρθει η στιγμή να πεις «...πάμε παρακάτω» καταλαβαίνοντας το «μάταιο» του πράγματος. Όλα αυτά λοιπόν ήταν που με ώθησαν να λατρέψω και να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο τραγούδι. Να του δώσω σάρκα και οστά και αυτή τη στιγμή να το βλέπουμε όλοι μας λίγο-λίγο να... «μεγαλώνει».

Η πρώτη μου επαφή με τους στίχους ήταν μια αποτυχία. Δεν σας κρύβω ότι η διάθεση για να αρχίσω να δουλεύω "τα μεροκάματα" ήρθε 2-3 μήνες μετά την πρώτη (επιφανειακή) ανάγνωση. Ένιωθα κάπως σαν... "εντάξει, φτάνει με την κρίση, ως εδώ. Ας βρούμε κάποιο άλλο θέμα να θίξουμε, με κάτι άλλο να ασχοληθούμε". Έπιασα να δουλεύω άλλα τραγούδια. Έγραψα 4 καινούργια και ενώ πήγαινα για το 5ο, στο ξεφύλλισμα, έπεσα πάνω στα "μεροκάματα" για μια ακόμα φορά. Εκείνη, λοιπόν, την φορά, η ανάγνωση έγινε με τελείως διαφορετική ματιά, δεν ξέρω πώς ή γιατί, απλά βγήκε η αρνητικότητα από μέσα μου, με αποτέλεσμα να αφεθώ στην κρίση της ψυχής και της καρδιάς μου. Αυτό ήταν! Η πρώτη απόπειρα που έκανα γέννησε μιαν άλλη μουσική, μιαν άλλη μελωδία, αλλά αμέσως απορρίφθηκε από εμένα τον ίδιο, πριν ακόμη το ακούσουν ο Πάνος και ο Δημήτρης. Ένιωθα ότι χρειαζόταν κάτι άλλο, μιαν άλλη προσέγγιση. Ίσως άλλη μουσική, άλλο ρυθμό, στην τελική κάτι, που να έκανε τα λόγια να αποτυπωθούν στον ακροατή τόσο φυσικά, σαν να γεννήθηκαν μαζί μουσική και στίχοι, στίχοι και μουσική. Ύστερα από αυτές τις σκέψεις, το είχα στα αυτιά μου ατόφιο, από την αρχή έως το τέλος. Δεν χρειάστηκε τίποτα παραπάνω από την κιθάρα μου, ένα μαγνητόφωνο και 15 λεπτά.

Οι "αγώνες τραγουδιού" μετέπειτα ήταν το βήμα που χρειάστηκαν "τα μεροκάματα" έτσι ώστε να βρουν το δρόμο τους. Ο κόσμος το επιβράβευσε τότε, ο κόσμος το αγκάλιασε αργότερα στο ραδιόφωνο.

Μια πρόκληση και μια περιπέτεια ήταν για όλους μας (τους συντελεστές) η δημιουργία του τραγουδιού στην τελική του μορφή. Ώρες ηχογραφήσεων για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Πολλές ώρες προβών για τους μουσικούς και τον Πάνο, άλλες τόσες ώρες εγώ ξενυχτισμένος να ετοιμάζω τις παρτιτούρες και να μιξάρω δεκάδες φορές στα ακουστικά σημειώνοντας ιδέες και παρατηρήσεις. Μέχρι και «Θεϊκές παρεμβάσεις» είχαμε, για να δούμε μάλλον πόσο διατεθειμένοι ήμαστε ώστε να το τελειώσουμε στην ώρα του...

Ώρα 00:47
...μόλις τελειώσαμε την μίξη. Ευτυχώς, γιατί από τους κεραυνούς και τις αστραπές που μόλις είχαν αρχίσει να πέφτουν, δεν θα προλαβαίναμε να την τελειώσουμε, γιατί πολύ απλά δεν θα ακούγαμε... Το μάστερ έπρεπε να παραδοθεί πάση θυσία το επόμενο πρωί. Έξω νομίζω ότι τέτοια βροχή δεν είχαν ξαναδεί τα μάτια μου, ειδικά στην Αθήνα. Μπήκαμε λοιπόν στο αμάξι με τον Πάνο και τον Κώστα Αγέρη τον εκπληκτικό ηχολήπτη μας (και όχι μόνο), για να πάμε να «μαστεράρουμε» το κομμάτι. Στην Κατεχάκη, νόμιζες ότι ήσουν στον Αμαζόνιο. Ορατότης μηδέν. Μια απόσταση ενός τετάρτου έγινε σε μιάμιση ώρα. Και πάλι καλά... Το κλου της βραδιάς, όμως, είναι άλλο. Φτάνοντας στο στούντιο, από έξω ο χείμαρρος ήταν έτοιμος να σε στείλει ξανά στην Κατεχάκη... στην κυριολεξία κάναμε ανθρώπινη αλυσίδα για να περάσουμε. Ευτυχώς και οι τρεις ξέρουμε κολύμπι... Έτσι λοιπόν με τα πολλά, ο Αντώνης Τζώρτζης (ήρωας και αυτός, αλλά στεγνός) ξεκίνησε το μάστερ στις 3 τα ξημερώματα, με εμάς τους υπόλοιπους ξυπόλητους, να στεγνώνουμε από πάνω μέχρι κάτω.

Τελικά τα καταφέραμε και το επόμενο πρωί, "τα μεροκάματα" ξεκίνησαν το μακρύ τους ταξίδι..."

Χρυσόστομος Καραντωνίου

Πάνος Παπαϊωάννου & Χρυσόστομος Καραντωνίου - Τα μεροκάματα

Μουσική: Χρυσόστομος Καραντωνίου
Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους
Εταιρεία: Feelgood records

Ενορχήστρωση, κλασική & ακουστική κιθάρα: Χρυσόστομος Καραντωνίου
Mπουζούκι: Χρήστος Παπαδόπουλος
Κοντραμπάσο: Γιάννης Παπατριανταφύλλου
Λάφτα, σάζι, μπαγλαμά: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης
Βιολί, τσέλοΚώστας Αγέρης
Τύμπανα, κρουστά: Σωκράτης Γανιάρης -

Ηχογράφηση - μίξη: Studio «Χάριν Ευφωνίας» - Κώστας Αγέρης
Mastering: Exceptional Mastering -- Αντώνης Τζώρτζης

Artwork: Πέτρος Παράσχης
Φωτογραφία: Γιάννης Μαργετουσάκης

 

Στίχοι:  

Φτηνά τα μεροκάματα
τα δωρεάν πιο λίγα
ξεκίνησα χαράματα μα πουθενά δεν πήγα

φθηνά τα λόγια τα πολλά.
και ακριβή μια λέξη
ποιος αγοράζει ποιος πουλά
και ποιος μου τα χει κλέψει

δεν είναι που προσπάθησα, όσο κανείς δεν ξέρει
είναι που όσα κράτησα, μου κάψανε το χέρι
δεν είναι που κουραστικά να περιμένω κάτι.
είναι που δεν φαντάστηκα ότι ποτέ δεν θα ρθει

Μικρά τα μεροκάματα
και οι αγκαλιές πιο λίγες
σε κοίταξα κατάματα εσύ όμως δεν με είδες

φτηνά τα λόγια τα πολλά
και ακριβή μια λέξη
ποιος αγοράζει ποιος πούλα εσύ μου τα χεις κλέψει

δεν είναι που σ αγάπησα όσο κανείς δεν ξέρει...
ει ναι που δεν σε κράτησα ποτέ από το χέρι...
δεν είναι που κουράστηκα να περιμένω μόνο...
είναι που δεν φαντάστηκα πως χάθηκες στο δρόμο..

  

Έξυπνη αναζήτηση:

Που εμφανίζεται ο κάθε ηθοποιός ή τραγουδιστής;


"Δεν βρέθηκαν αποτελέσματα" = Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες εμφανίσεις του καλλιτέχνη

Έξυπνη αναζήτηση Μουσικής:

Γράψε τον τίτλο ή τον καλλιτέχνη και βρες το τραγούδι που θέλεις:


Tip: Γράψε μία λέξη κλειδί ή το επίθετο του καλλιτέχνη