Μουσικής...ιστορίες | Ο Μανώλης Φάμελλος μας διηγείται την ιστορία του «Ο δρόμος μέσα στο σκοτάδι»!

Μανώλης Φάμελλος - Ο δρόμος μέσα στο σκοτάδι

Το φως πάντα θα είναι ο ποθητός προορισμός του ανθρώπου. Κι ας περνάει μέσα από το σκοτάδι η διαδρομή που οδηγεί στο τέρμα. Κι ας είναι εύκολο το παραστράτημα. Μακάριοι όσοι δεν πηγαίνουν κόντρα στην έμφυτη ανάγκη τους και βρίσκουν τη δύναμη που τους ταξιδεύει από τη μία πλευρά του καθρέφτη στην άλλη. Σε αυτή τη λεπτή γραμμή που αναζητά η ψυχή του ανθρώπου ο Μανώλης Φάμελλος θα βάλει γλώσσα μουσική και θα την κάνει μια μικρή ιστορία, που θα πηγαίνει κάπως έτσι...

''ο δρομος μεσα στο σκοταδι εκ των εσω -οι θολες γραμμες αναμεσα στους στιχους"

Εν αρχή ην ο λόγος αλλά όχι εδώ• ή μπορεί και να έχω χάσει την αρχή, να ξύπνησα κάπου στη μέση μέσα από ένα άλλο όνειρο. Εδώ είναι καλοκαίρι, οι λέξεις μου φύγανε διακοπές και ξεκινάω με αυτά τα τέσσερα μέτρα στο γιουκαλίλι, στα πρώτα δυο με ενθουσιασμό, έπειτα κομπιάζω, σαν να θυμάμαι την αλήθεια (αλλά δεν θα με σταματήσει αυτό, ποτέ δεν με σταμάτησε)... Έχω τόσες πολλές εικόνες που θροΐζουν γύρω μου. Είναι αρκετό, μπορώ να τα διαβάζω όλα, να τα εξηγήσω όλα με την μουσική, ανεξήγητα ανέμελος. Και να πω ακριβώς το τώρα, την στιγμή που η στιγμή εκείνη επιστρέφει σε όλη της την φαντασμαγορία, την ώρα που ολόκληρος ο πύργος του παρελθόντος καταρρέει μέσα στο τώρα. Τώρα είναι ο καιρός να ξεκινήσουμε.

Γνωρίζοντας και ξεχνώντας ταυτόχρονα, όπως θα θυμάσαι καλά...άλλωστε είχαμε προχωρήσει βαθιά μέσα στο ίδιο σκοτάδι, ώσπου δεν μας έβλεπε κανείς, δεν μας άκουγε κανείς, ούτε εμείς οι ίδιοι. Γίναμε ψίθυροι μέσα στον τρελό παλμό του κόσμου, βρεθήκαμε μόνοι χωρίς την παραμικρή ιδέα για το πού βρίσκεται ο άλλος μα κι ο εαυτός μας... Πού βρισκόταν άραγε; Πάλι ανοίγω το στόμα να μιλήσω αλλά ο ήχος είναι κλειστός ..."Πρέπει να παραμερίσουμε τα ερείπια"...αυτή η βουβή φωνή, η τόσο αστεία που δεν αστειεύεται είναι αυτή που φωνάζει μέσα σου πιο δυνατά. Και ο δρόμος μέσα στο σκοτάδι.''

Μανώλης Φάμελλος