Η Φρόσω Στυλιανού βγαίνει στη σκηνή με λιτό τρόπο και άνεση. Πιο πολύ σαν να υποδέχεται φίλους στο σπίτι και σαν σωστή οικοδέσποινα θεωρεί καθήκον της να τους ευχαριστήσει. «Σπάει» τα μαύρα με ένα κόκκινο μπολερό και καλύπτει όποιο άγχος με βέβαια βήματα που προδίδουν προσήλωση , επαγγελματισμό, αλλά και πίστη στις ικανότητες της. Δεν θέλει να μας «σκοτεινιάσει», αρνείται πεισματικά να το κάνει σε όλο το πρόγραμμα που ετοίμασε για το Σταυρό του Νότου, με απανωτές αλλαγές ύφους στα τραγούδια της που καλύπτουν έτσι κι αλλιώς μια ευρεία γκάμα, σαν να χτίζουν ένα ψηφιδωτό της έντονης προσωπικότητας της.

Έτσι, απαλλαγμένοι από καθετί που θα μπορούσε να λερώνει αυτή τους την εικόνα, με έναν παιδικό ενθουσιασμό και ένα μόνιμο χαμόγελο στην άκρη του μυαλού τους, η Μαρία Παπαγεωργίου και ο Χρήστος Θηβαίος μας υποδέχονται στο Σταυρό του Νότου Club.

Μα να που ο Σπύρος Γραμμένος καλησπερίζει για λίγο σαν άλλος, με κοστούμι, ίσα να μας τσιγκλίσει και να εξυπηρετήσει το σκοπό του «για download είμαι free», τα γαρίφαλα που θα πέσουν αργότερα στην σκηνή και τον ξέφρενο χορό από την Κρυσταλλία. Κι έπειτα πάλι η τιράντα θα κάνει την εμφάνιση της, δεν είχε φύγει και ποτέ.

Οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου ντυμένοι τις μελωδίες των Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρου Ξαρχάκου, Δήμου Μούτση, Λουκιανού Κηλαηδόνη και Ηλία Ανδριόπουλου, πλημμύρισαν το κατάμεστο Ηρώδειο το βράδυ της Παρασκευής μέσα από τις φωνές του Μανώλη Μητσιά και της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη στο αφιέρωμα: «Ο Γκάτσος που αγαπήσαμε».

Ο έρωτας και μια διαρκής κίνηση και αλλαγή των ανθρώπων αλλά και του «σκηνικού» τους, του χώρου μέσα στον οποίο δρουν, ερωτεύονται και αποχωρίζονται. Συναισθήματα πιο συχνά η θλίψη, ο φόβος, η κλειστοφοβία και η αβεβαιότητα, ντυμένα ευχάριστους ρυθμούς και στολισμένα αναπόφευκτα στην περίπτωση του Rous με αγάπη.

Ένας ιδιόρρυθμος τύπος με μακριά μαλλιά και μούσια, και ρούχα χίπικα, με κουδούνες, ξεκινά να μιλά «ακαταλαβίστικα» μέσα στο πλήθος. Δύσκολο να διακρίνεις τη διάθεση του. Είναι θυμωμένος ; Είναι τρελός; Είναι προσηλωμένος σε κάποια ιδέα; Είναι ρομαντικός; Είναι αλούτερος; Είναι γνωστός ή άσημος; Όχι άσημος, όπως ο επιθετικός προσδιορισμός, αλλά Άσιμος, του εαυτού του ο μόνος προσδιορισμός. Νικόλας Άσιμος.

Μαζί με τους εξαιρετικούς μουσικούς ο Λεωνίδας Μπαλάφας σμίγει την Ελλάδα με την Αφρική και παρασέρνει σε χορό ταιριάζοντας το κλαρίνο και τα χάλκινα με αφρικανικούς ρυθμούς.

Υπάρχουν κάποιες ακατανίκητες δυνάμεις που ασκούνται στα live του Σωκράτη Μάλαμα. Δρουν πολλαπλώς και είναι παρούσες ως σκέψη ακόμα και στην έλλειψη τους. Αυτή η ελλειμματική κατάσταση, η ανεπάρκεια, δρα σαν μαγνήτης τόσο ισχυρός που όταν ενωθούν πολλοί μαζί, θαρρεί κανείς πως είναι ικανοί να μετακινήσουν κάτι μέσα σου, στην ψυχή σου, να ανάψουν έστω ένα μικρό φωσάκι.