Συνέντευξη: Imam Baildi : «Όσο περισσότερο η μουσική εκφράζει την πολυπολιτισμικότητα και την αισθητική σε αντίθεση με το σκοταδισμό δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να εμποδίσει το ρόλο της!»

Imam Baildi

Όσο περισσότερο η μουσική εκφράζει την πολυπολιτισμικότητα, την ανοχή και την αισθητική σε αντίθεση με το σκοταδισμό και τον ακραίο συντηρητισμό, που προβάλλεται τον τελευταίο καιρό, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να εμποδίσει το ρόλο της

Παίζουν από Μανώλη Χιώτη και Σοφία Βέμπο μέχρι electroswingκαι hip–hop, έχουν συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους Έλληνες καλλιτέχνες από όλους τους χώρους και αν και μετρούν μόνο πέντε χρόνια στα μουσικά πράγματα, έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν το δικό τους μονοπάτι και να βρουν πληθώρα συνεπιβατών!
Ο λόγος, φυσικά, για ένα από τα πιο ανατρεπτικά συγκροτήματα της νέας μουσικής σκηνής, για τους ImamBaidi!
Μπορεί να μην τρώγονται, οι ίδιοι, όμως, μαγειρεύουν τα πιο λαχταριστά θεάματα και εκτελούν τη συνταγή με μοναδική μαεστρία!
Μια συζήτηση μαζί τους έφτανε για να μας πείσει!

M.C: Ανήκετε στους «πρωτεργάτες» της νέας μουσικής σκηνής, που οικοδομείται τα τελευταία χρόνια στη χώρα και έχει ήδη κερδίσει πολύ έδαφος, σε πείσμα των προτύπων που προσπαθεί να περάσει η μουσική βιομηχανία. Ποιες είναι οι βάσεις αυτής της σκηνής και ποια η δική σας συμβολή;

I.B: Όντως τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλά νέα ελληνικά συγκροτήματα, που έχουν δημιουργήσει μια σκηνή, η οποία, παρότι έχει μία εναλλακτική προσέγγιση, τελικά, έχει κατορθώσει να απευθύνεται σε μεγάλη μερίδα του ελληνικού κοινού. Δεν είναι εύκολο να προσδιορίσεις τις βάσεις αυτής της σκηνής, σίγουρα, όμως, στηρίζεται στην επαναπροσέγγιση της ελληνικής μουσικής, είτε με έμφαση σε παλιότερα κομμάτια, όπως κάνουμε εμείς, είτε με άλλα στοιχεία, όπως κάνουν καλλιτέχνες όπως ο Κ. Μαραβέγιας, η Ν. Μποφίλιου, οι Locomondo και πολλοί άλλοι. Το άλλο πολύ βασικό στοιχείο είναι, ότι όλες αυτές οι μπάντες δουλεύουν πολύ σκληρά και έχουν κατορθώσει να φτάσουν σε ένα επίπεδο, που δεν υπολείπεται του επιπέδου των συγκροτημάτων στο εξωτερικό. Και αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, καθότι, ενώ πάντα υπήρχε αξιόλογη δημιουργία, συνήθως οι μπάντες, και ιδίως οι πιο νέες, δεν είχαν τόσο ψηλό επίπεδο παραγωγής, δουλεμένη σκηνική παρουσία, καλό ήχο κλπ. Αυτό έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και γύρω από τη σκηνή αυτή έχει δημιουργηθεί και ένα πολύ πιο εξελιγμένο δίκτυο παραγωγής, από φεστιβάλ μέχρι νέες μουσικές σκηνές και από τύπο μέχρι internetmedia.

M.C: Αυτή η εποχή είναι κατάλληλη ή επικίνδυνη για νέα πράγματα, για δημιουργία; Ή, τελικά, όλες οι εποχές δίνουν ακριβώς τις ίδιες ευκαιρίες και αφήνουν στον άνθρωπο την ανάγνωση αυτών;

I.B: Αυτό είναι κάτι που θα απαντηθεί εκ των υστέρων. Δεν μπορείς να πεις από τώρα, αν, όσα γίνονται αυτή τη στιγμή, είναι αξιόλογα ή διαχρονικά. Σίγουρα, δεδομένων των δύσκολων συνθηκών, όλοι προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό και αυτό είναι μάλλον ενισχυτικό της δημιουργίας. Αλλά ως εκεί μπορούμε να πούμε, τα υπόλοιπα θα τα δείξει ο χρόνος…

M.C: Η τέχνη και ειδικά η μουσική, που αποτελεί την πιο προσιτή προς τον άνθρωπο μορφή της, πάντα αποτελούσε «φάρο» στις κρίσιμες περιόδους. Κι όμως, πολύ πρόσφατα είδαμε μια θεατρική παράσταση να κατεβαίνει. Πώς θα καταφέρει να επιτελέσει το «σκοπό» της αυτή τη φορά, λοιπόν, όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με αυτήν την «πάλη» «καλού και κακού»;

I.B: Όσο περισσότερο η μουσική εκφράζει την πολυπολιτισμικότητα, την ανοχή και την αισθητική σε αντίθεση με το σκοταδισμό και τον ακραίο συντηρητισμό, που προβάλλεται τον τελευταίο καιρό, δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να εμποδίσει το ρόλο της.  

M.C: Χιώτης, Βέμπο, Μαίρη Λίντα –electroswing, mambo, hiphop… πώς καταφέρατε να ταιριάξετε τα φαινομενικά αταίριαστα, χωρίς να δώσετε μια εντύπωση «δήθεν» πειραματισμού;

I.B: Πάλι αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε σε θέση να απαντήσουμε εμείς σε αυτό, με την έννοια ότι εμείς προσεγγίζουμε τα κομμάτια με διάθεση να τα αλλάξουμε εισάγοντας νέα στοιχεία, αλλά, η εντύπωση, που αυτό θα δώσει είναι κάτι, το οποίο δεν μπορούμε να το ελέγξουμε και δε θα θέλαμε κιόλας. Γιατί, αν προσπαθούσαμε να ελέγξουμε το πώς θα ακουστεί, τότε μάλλον θα αναγκαζόμαστε να αυτολογοκριθούμε. Ίσως βοηθάει το γεγονός, ότι η διαδικασία δεν ξεκινά με την απόφαση ότι θέλουμε να κάνουμε πχ. ένα hip–hop ή ένα electro–swing κομμάτι, αλλά, εντελώς αντίθετα. Δηλαδή, ακούμε ένα παλιό κομμάτι και από μόνο του μας παραπέμπει στο να συνδυαστεί με το τάδε ή δείνα είδος. Και αν δούμε ότι το αποτέλεσμα δεν βγαίνει καλό, είτε δοκιμάζουμε κάποιον άλλο συνδυασμό, είτε απλά το αφήνουμε τελείως. Πολύ συχνά έχουμε τελικά αποφασίσει να αφήσουμε ένα κομμάτι στην ησυχία του. Και κάπως έτσι δουλεύουμε και με τα δικά μας κομμάτια, δηλαδή αντιμετωπίζουμε την αρχική ιδέα κάποιου δικού μας κομματιού σαν κάτι, που έχει γραφτεί από κάποιον άλλον και το οποίο πρέπει εμείς να το αλλάξουμε. Ίσως τελικά να μην ακούγεται «δήθεν» όπως λέτε, γιατί βρισκόμαστε συνεχώς σε μια διαδικασία δοκιμής και δεν προσπαθούμε να επιβάλλουμε την πρώτη ιδέα, που μας έρχεται στο μυαλό.

M.C: Ακόμη και το όνομα σας δηλώνει ένα πάντρεμα πολιτισμών. Ποιο στοιχείο χρησιμοποιήσατε ως βάση για να δημιουργήσετε το συνδετικό κρίκο Δύσης-Ανατολής στη μουσική σας;

I.B: Δε χρειάστηκε να επινοήσουμε κάτι. Ούτως ή άλλως όλη η Ελληνική μουσική, τόσο η λαϊκή όσο και η παραδοσιακή, είναι ένα συνεχές ανακάτεμα Ανατολής και Δύσης. Όταν ξεκινήσαμε να πειραματιζόμαστε, απλά προσθέταμε σε ελληνικά κομμάτια κάποια στοιχεία από ξένες μουσικές, που μας άρεσαν. Ακόμα και σήμερα πάνω κάτω το ίδιο κάνουμε.

M.C: Το ελληνικό κοινό, παρ’ ότι δεν είναι εξοικειωμένο με τέτοια ακούσματα, αποδείχτηκε αρκετά δεκτικό. Υπήρχε ποτέ ο φόβος, πως η προσπάθεια για κάτι τόσο  ριψοκίνδυνο, όσο είναι το πείραγμα τόσο κλασικών μουσικών αξιών, μπορεί να μη  βρει αντίκρισμα;

I.B: Ναι, πριν βγει ο πρώτος δίσκος είχαμε αρκετή αγωνία για το πώς θα αντιδρούσε ο κόσμος, ιδίως οι μεγαλύτεροι, που εκ των πραγμάτων έχουν πιο βιωματική σχέση με τα κομμάτια, τα οποία χρησιμοποιούμε. Ωστόσο, οι αντιδράσεις ήταν πολύ λίγες, γεγονός το οποίο μας επέτρεψε να πειραματιστούμε και περισσότερο στο δεύτερο δίσκο.

M.C: Ποια είναι μεγαλύτερη πρόκληση, να πάρετε ως βάση κάτι ήδη υπάρχον και να του δώσετε νέα μορφή ή να δημιουργήσετε κάτι από την αρχή;

I.B: Όπως είπαμε και παραπάνω, τελικά η διαδικασία δουλειάς και στις δύο περιπτώσεις είναι πάνω κάτω η ίδια. Είτε έχεις γράψει ο ίδιος κάτι, είτε το παίρνεις από κάπου αλλού, πάντα ξεκινάς με μια πρώτη ύλη και μπροστά σου έχεις άπειρες δυνατότητες να την εξελίξεις. Είναι σαν να μπαίνεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, όπου δεν έχεις ιδέα τι σε περιμένει και σιγά σιγά ανακαλύπτεις πού βρίσκεται κάθε έπιπλο μέχρι σταδιακά να αποκαλυφθούν όλα όσα έχει μέσα. Σίγουρα, όταν ξεκινάς με κάτι που έχει γράψει ο Χιώτης ή ο Τσιτσάνης, έχεις κάτι εξαιρετικό στα χέρια σου, αλλά, από την άλλη αυτό σου δημιουργεί άλλες δυσκολίες, κυρίως το ότι πρέπει να σκεφτείς ένα τρόπο να του δώσεις ένα νέο νόημα, που να αξίζει να ακουστεί. Με ένα δικό σου κομμάτι αισθάνεσαι πιο άνετα να του δώσεις όποια μορφή θες, αλλά μετά νιώθεις ανασφάλεια ακριβώς γιατί είναι δικό σου και σε κάνει να νιώθεις πιο έκθετος. Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, μπαίνεις σε μία μικρή περιπέτεια και ελπίζεις στο τέλος να βγάλεις άκρη…

M.C: Μετράτε ήδη δύο δισκογραφικές δουλειές, στις οποίες μπορεί κανείς να αναγνωρίσει μια τάση προσθήκης νέων στοιχείων. Ποια νέα χαρακτηριστικά βρίσκουμε στη δεύτερη (<<The Imam Baildi Cookbook>>);

I.B: Σε σχέση με το πρώτο album, το Cookbook είναι πιο χορευτικό και περιλαμβάνει περισσότερα δικά μας κομμάτια χωρίς samples. Αλλά και στα remix – διασκευές παλιών κομματιών η επέμβασή μας είναι μάλλον πιο ευρεία σε σχέση με τον πρώτο δίσκο. Έχουμε αρκετές συνεργασίες με διεθνείς καλλιτέχνες, συγκεκριμένα τους DelinquentHabits και τον MaxwellWright από τους OjosdeBrujo και συνεργασίες με Έλληνες καλλιτέχνες, συγκεκριμένα τη Δήμητρα Γαλάνη, την Ελένη Τσαλιγοπούλου, τον MCYinka, τον BnC από την Castablast και τον Εισβολέα. Επίσης έχουμε περισσότερες επιρροές από latin, Balkan και electroswing μουσικές.

M.C: Σχέδια για κάτι καινούριο δισκογραφικά…;

I.B: Έχουμε ξεκινήσει να ετοιμάζουμε τα κομμάτια του επόμενου δίσκου και ήδη έχουμε 4-5 σε αρκετά προχωρημένο στάδιο. Υπολογίζουμε να βγει στα τέλη της επόμενης χρονιάς, αλλά και πριν από τότε είναι αρκετά πιθανό κάποια κομμάτια να παίξουν στα ραδιόφωνα ή να υπάρχουν για digitaldownloading στο internet.

M.C: Η συνέχεια έχει livesσε Αθήνα και πολλές πόλεις της Ελλάδος, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη. Τι έχετε «μαγειρέψει» αυτή τη φορά;

I.B: Έχουμε ένα αρκετά ανανεωμένο πρόγραμμα, με περίπου 10 κομμάτια, που δεν παίζαμε ως τώρα. Κάποια από αυτά θα μπουν στον επόμενο δίσκο μας και τα παίζουμε ζωντανά με σκοπό να δουλευτούν και πάνω στο Iive. Αυτό είναι κάτι που δεν είχαμε δοκιμάσει ως τώρα, καθώς πρώτα έβγαιναν τα κομμάτια στο δίσκο και μετά τα παίζαμε ζωντανά, αλλά, μας προέκυψε πολύ φυσικά αυτή την περίοδο και μέχρι στιγμής έχει αποδώσει πολύ, γιατί στο live φαίνεται αμέσως τι χρειάζεται κάποιο κομμάτι για να γίνει καλύτερο. Απλά το παίζεις και παρακολουθείς τις αντιδράσεις του κόσμου και τα σημεία, που χρειάζονται βελτίωση φαίνονται ξεκάθαρα. Σε σχέση με τα προγράμματα, που παρουσιάζαμε πιο παλιά, είναι και λίγο πιο μεγάλο σε διάρκεια και έχει περισσότερες διακυμάνσεις και αλλαγές στο σκηνή. Μετά από πολλές πρόβες το παρουσιάσαμε πρώτη φορά την προηγούμενη Παρασκευή στο ΚοοΚοο και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική. Θα συνεχίσουμε, βέβαια, να το αναπροσαρμόζουμε. Ούτως ή άλλως, μετά από κάθε live προκύπτουν νέες ιδέες.

M.C: Στη μεγάλη συναυλία που δώσατε στην Τεχνόπολη το καλοκαίρι, ανάμεσα στους επί σκηνής καλεσμένους ήταν και η Μαίρη Λίντα. Να περιμένουμε και στα προσεχή lives τέτοιες εκπλήξεις;

I.B: Γενικά μας αρέσει πολύ να καλούμε τραγουδιστές και μουσικούς και σίγουρα θα γίνει κάτι αντίστοιχο σε κάποιο προσεχές live, αλλά δε σας λέμε για να μη χαλάσουμε την έκπληξη!

M.C: Ευχαριστούμε πολύ!

Ι.Β: Κι εμείς!

ads in article συνεντεύξεις}