Συνέντευξη: Ματούλα Ζαμάνη: «Η απενοχοποίηση της χαράς»!

Πληροφορίες

Ματούλα Ζαμάνη

Η απενοχοποίηση της χαράς



Η Ματούλα Ζαμάνη είναι η τραγουδίστρια που μπορεί να γυρίσει έναν ολόκληρο κόσμο ανάποδα με την εξωστρέφεια της, το πηγαίο χιούμορ της, τον αυτοσαρκασμό της, το ανοιχτό μυαλό της και κυρίως την τάση της να βρίσκεται σε κατάσταση μόνιμης εγρήγορσης. Διακρίνω πως ενόσω μιλάμε, δεν μπορεί να σταθεί ούτε για πέντε λεπτά σε μια συγκεκριμένη θέση στον καναπέ. Αλλάζει στάση σώματος με την ίδια ένταση που οι λέξεις φεύγουν απ’ το στόμα της. Είναι Εξαρχιώτισσα και επαρχιώτισσα μαζί και αυτοαποκαλείται «βλάχα». Μου εξηγεί ότι «τα βλάχικα είναι ελληνικές λέξεις, με λατινική ρίζα και ρουμάνικες καταλήξεις». Μιλά στο κινητό με την αδερφή της ακριβώς σ’ αυτή τη διάλεκτο, ενόσω μου εξηγεί ότι σέβεται την παράδοση χωρίς να είναι υπέρ της παρελθοντολαγνείας.  Η αύρα της δείχνει ότι φέρεται ντόμπρα στους ανθρώπους, ξέροντας τι θέλει και τι δεν θέλε. Μπορεί να τη δεις στη σκηνή να τραγουδάει το «200 ευρώ» απ’ τον νέο της δίσκο «Muma» - τραγούδι γροθιά στο πολιτικό κατεστημένο και τους μαρτυρικούς καιρούς – μέχρι «Να τη χαίρεσαι» από Δέσποινα Βανδή κι όλα αυτά έχοντας ήδη κάνει την εμφάνιση της μέσα σ’ ένα φέρετρο με το αναγκαίο πένθιμο μακιγιάζ. «Δεν είμαι ένα πράγμα. Είμαι πολλοί άνθρωποι σ’ ένα σώμα. Ό, τι παρουσιάζω στη σκηνή είμαι εγώ και κάθε φορά είμαι διαφορετική», μου λέει όλο νόημα απαντώντας στην ερώτηση για το πώς μπορεί να φέρεται πολυσχιδώς σκηνικά.

 

M.C: Σε νιώθω σαν βιβλίο ανοιχτό κι αναρωτιέμαι τι δεν ξέρουμε για σένα;

Μ.Ζ: Πάνω κάτω τα ξέρετε όλα. Ζω μια ωραία, ήσυχη ζωή παρέα με τα σκυλιά μου, τους φίλους μου και τα ενίοτε γκομενικά μου. Ζω με αγάπη και αλήθεια. Τι άλλο παραπάνω θέλετε να μάθετε; Αυτά αρκούν.

M.C: Μιλάς με σιγουριά για τη ζωή σου λες και δεν υπάρχουν μεταβολές…

Μ.Ζ: Πώς δεν υπάρχουν; Υπάρχουν φορές που λέω «τι γίνεται εδώ ρε παιδιά»; Αλλάζουν οι γύρω μας; Πού είναι ο άνθρωπος που ήξερα μέχρι χθες;

Φυσικά και βιώνω αλλαγές, όμως αυτό που θέλω είναι τα ξεκάθαρα πράγματα. 

M.C: Πώς ανασυγκροτείσαι δηλαδή;

Μ.Ζ: Νομίζω πως ξαναπαίρνω δύναμη απ’ την ίδια τη ζωή. Ακόμα και το γιασεμί σε μια αυλή με κάνει να χαίρομαι ξανά. Δεν δένομαι με πράγματα, αλλά με στιγμές κι απ’ αυτές γεμίζω μπαταρίες. Μου αρέσει η ομορφιά της ζωής παρέα με τις δυσκολίες της.

M.C: Η ζωή είναι απρόβλεπτη…

Μ.Ζ: Το ξέρω, γι’ αυτό μ’ αρέσει. Μου αρέσουν τα πράγματα που προκύπτουν, που έρχονται, αυτά που δεν τα κανονίζεις. Αν σκεφτείς, ακόμα κι αυτά που έχεις σ’ ένα πρόγραμμα απρόβλεπτα είναι, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να συμβεί. Τα βλέπω όλα σαν μια βόλτα που αποφασίζεις να πας στη θάλασσα. Το δελτίο καιρού σου έχει πει ότι θα έχει καλό καιρό, αλλά ένα σύννεφο μπορεί να σου χαλάσει τα σχέδια. Έτσι είναι η ζωή κι έτσι τη ζω.

M.C: Στη σκηνή πόσες ζωές ζεις;

Μ.Ζ: Όσες κρύβω μέσα μου, δηλαδή πολλές. Σου είπα και πριν, δεν είμαι ένα πράγμα. Είμαι πολλοί άνθρωποι σ’ έναν. Στη σκηνή κάθε liveείναι και μια άλλη ζωή. Για να σου δώσω να καταλάβεις, όταν τραγουδούσα με τους BurgerProjectβγήκα μέσα από ένα φέρετρο.

M.C: Προς τι αυτή η νεκρική αναφορά;

Μ.Ζ: Είμαι γενικώς σε φαντασιακή φάση, αρκεί να σκεφτείς ότι διαβάζω με τρέλα CliveBarker. Δεν ξέρω, μου ήρθε και το ‘κανα. Πήγα στο γραφείο τελετών της φίλης μου της Μαριλένας, μπήκα μέσα σ’ ένα φέρετρο, είδα πως είναι και το αποφάσισα. Ομολογώ πως ο πατέρας μου φρίκαρε, όταν του το ανακοίνωσα αλλά ήθελα να το δοκιμάσω. Είμαι γενικώς υπέρ της δοκιμής. Βέβαια, όταν με είδα στο videoμετά, δεν πίστευα στα μάτια μου, νόμιζα ότι ήταν κάποια άλλη εκεί μέσα. Όταν είσαι στη σκηνή δεν καταλαβαίνεις και πολύ τι κάνεις, απλά νιώθεις. Δεν υπάρχει λογική.

M.C: Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτό που παρουσιάζεις στη σκηνή μπορεί να μην αρέσει;

Μ.Ζ: Δεν ανεβαίνω στη σκηνή με τη λογική του να αρέσω. Ανεβαίνω ξέροντας ότι αυτό που κάνω δεν μπορεί να αρέσει σε όλους.  Κάθε liveείναι μια μικρή ζωή και είμαι ο εαυτός μου. Πεθαίνω και ξαναγεννιέμαι. Αν μπω στη διαδικασία να σκεφτώ σε πόσους αρέσω, τότε δεν θα είμαι στη σκηνή για να τραγουδάω, αλλά για να κάνω καριέρα. Αυτό που κάνω, βγαίνει απ’ την ψυχή μου και ταξιδεύει στο σύμπαν.

M.C: Αυτοί οι «πολλοί εαυτοί» της σκηνής δεν σε διχάζουν;

Μ.Ζ: Όχι βέβαια, δεν υπάρχει διχασμός, είναι απόλυτα ισορροπημένα όλα μέσα μου. Απενοχοποιώ τη χαρά. Μπορώ να είμαι χαρούμενη όταν όλοι είναι σκατά. Ακόμα και τώρα που όλα είναι «παραλία», ίσωμα, εγώ είμαι αισιόδοξη. Πιστεύω πολύ στους ανθρώπους.

M.C: Η πολιτική είναι κι αυτή «παραλία» σήμερα;

Μ.Ζ: Αυτή κι αν είναι! Η πολιτική, έτσι όπως είναι σήμερα στην Ελλάδα, δε με αφορά καθόλου, με την έννοια ότι δεν υπάρχει κανείς αξιόλογος, μια σανίδα σωτηρίας, κάποιος ή κάτι που να μπορείς να πιαστείς. Έχω πολιτική σκέψη και προτρέπω και τους άλλους να έχουν, όμως δεν βλέπω κανέναν που να μπορεί να την κάνει πράξη.

M.C: Η επανάσταση είναι η λύση στον πολιτικό λαβύρινθο;

Μ.Ζ: Είναι ναι, αλλά όχι η επανάσταση του τύπου «κατεβαίνω στο κέντρο και τα καίω όλα». Η ουσιαστική επανάσταση για μένα είναι μόνο η δημιουργία. Ας ομορφύνει ο καθένας ξεχωριστά τη ζωή του, σκεπτόμενος τι ουσιαστικά τον κάνει καλύτερο. Αυτό είναι και επανάσταση και λύτρωση, ξεκινώντας απ’ τα μικρά, δίνοντας ας πούμε ένα πιάτο φαί σ’ έναν άστεγο, μαζεύοντας ένα αδέσποτο απ’ τον δρόμο. Όλα αυτά είναι επαναστατικές πράξεις για μένα. Δημιουργείς μια άλλη καθημερινότητα, πιο ανθρώπινη, πιο υγιή.

M.C: Κατεβαίνεις στις πορείες;

Μ.Ζ: Κατέβαινα, αλλά τι κατάλαβα; Δεν ξαναπάω!  Έφτασα σε σημείο να ξέρω μέχρι και το Ε9 του άλλου! Όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι! Δεν είναι θέμα εκατό ατόμων η διαμαρτυρία. Οι περισσότεροι είναι κλειδωμένοι στα σπίτια τους.

M.C: Τι σε κάνει να ελπίζεις;

Μ.Ζ: Η μοιρασιά. Αν αρχίζουμε να μοιραζόμαστε τότε θα σωθούμε!

M.C: Ο νέος σου δίσκος «Muma» τι μοιράζεται μαζί μας;

Μ.Ζ: Πολλά!  Δεν ξέρω, νιώθω ότι εκεί μέσα έχουμε χωρέσει πολλές στιγμές που έχω φανταστεί ότι έχω ζήσει σε μια άλλη ζωή ή άλλες που ζω στην τωρινή. Έχει να κάνει κυρίως με ερωτικές, εφηβικές συναντήσεις και αποστάσεις. Το πρωτότυπο είναι ότι ένα τραγούδι, το «Πονηρό Δάσος», το έγραψα μέσω μιας εφαρμογής που κατέβασα στο κινητό μου! Γενικώς θα έλεγα πως είναι ένας δίσκος χημείας. Όλα ταίριαξαν μεταξύ τους απρόσμενα ωραία.

M.C: Γιατί παρουσίαση δίσκου μαζί με liveπρόγραμμα εφ’ όλης της ύλης την Κυριακή στο Gagarin;

Μ.Ζ: Γιατί ήθελα να είναι κάτι χορτάτο. Θα έχει και τα τραγούδια του καινούργιου μου δίσκου και άλλα απ’ τον προηγούμενο, το Varligali.

M.C: Η Δέσποινα Βανδή με ποιον τρόπο ενυπάρχει σε κάθε ζωντανή σου εμφάνιση;

Μ.Ζ: Πολύς ντόρος και μ’ αυτό πια! Η Βανδή προέκυψε σαν κάτι καθαρά βιωματικό. Ήταν σε μια φάση που είχα χωρίσει με τον επί 7 χρόνια σύντροφο μου και ήμουν στην Αντίπαρο με την κολλητή μου. Το ακούσαμε σ’ ένα κλαμπ και το ξεσήκωσα.  Ήταν της στιγμής. Γούσταρα και το έκανα. Μετά τέθηκε το ζήτημα της ταμπέλας.» Πώς γίνεται να τραγουδάς Παπαθανασίου και Βανδή παρέα;»  Έκανα αυτό που ήθελα και μου άρεσε. Δεν φοράω καμία ταμπέλα. Αυτή η χώρα έχει ακόμα τη νοοτροπία του κόμματος.

M.C: Ο Εισβολέας και οι Burgerπάντως θα είναι σίγουρα στο Gagarin

Μ.Ζ: Φυσικά και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό! Με τον πρώτο γνωριστήκαμε τυχαία, κάναμε μαζί την «Μπανιστιρτζού» και περάσαμε φανταστικά, ενώ με τους δεύτερους νιώθω λες και είμαστε χρόνια μπάντα χωρίς να είμαστε. Λειτουργούμε σαν οικογένεια κι αυτό είναι μια κατάκτηση!

M.C: Πότε ένα live είναι επιτυχημένο για σένα;

Μ.Ζ: Όταν έχεις χημεία, όταν επικοινωνείς κι όταν δεν προσχεδιάζεις τι θα πεις και τι θα κάνεις. Εγώ λειτουργώ πάντα αυθόρμητα. Μπορεί να δω κάποιον στο κοινό και να θέλω να ασχοληθώ μαζί του. Μπορεί να αποβεί και μοιραίο, όμως μου αρέσει το λάθος, δεν επιδιώκω το αψεγάδιαστο.

M.C: Αυτή η εξωστρέφεια που βγάζεις στη σκηνή πώς λειτουργεί σε περίπτωση που οι θεατές από κάτω είναι κουμπωμένοι;

Μ.Ζ: Δεν έχει συμβεί ποτέ ο κόσμος να είναι κουμπωμένος από κάτω. Δεν το λέω υπεροπτικά, απλά κάθε φορά γίνεται κάτι μαγικό. Αν, υποθετικά, συνέβαινε, δεν νομίζω πως θα έκανα κάτι ιδιαίτερο. Ίσως να επινοούσα κάτι εκείνη την ώρα, αλλά σε γενικές γραμμές θα συνέχιζα όπως είμαι.

M.C: Η πληθωρικότητα σου στη σκηνή σ’ έχει φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση στη ζωή;

Μ.Ζ: Μία φορά έχω έρθει σε δύσκολη θέση μ’ έναν θεατή αλλά μιλήσαμε και το φέραμε στα μέτρα μας. Είχε φάει κόλλημα, αλλά με την κουβέντα ξεκαθαρίσαμε τα πάντα. Η αμεσότητα που έχω δεν αφορά όλους, είμαι ανοιχτή αλλά υπάρχουν και όρια.

M.C: Λένε πως πίσω από ένα μεγάλο χαμόγελο, κρύβεται ενίοτε μια μεγάλη πληγή. Νιώθεις να εμπίπτεις στην κατηγορία;

Μ.Ζ: Πληγές έχουμε όλοι οι άνθρωποι, ποια είμαι εγώ για να μην έχω; Έχω και παραέχω, όμως δεν τις αφήνω να κυριαρχούν μέσα μου. Τις ποτίζω με αγάπη και αυτές ξεραίνονται. Είναι κάτι που κάνει αυτόματα ο οργανισμός μου υποθέτω. Από την άλλη και ετυμολογικά να το δεις, ο άνθρωπος είναι «άνω θρώσκω», έχει έμφυτη τάση προς την χαρά.

M.C: Τι τίτλο θα έδινες στην κουβέντα που κάναμε;

Μ.Ζ: Δεν ξέρω, τι εννοείς; Θα πω «ένα όμορφο παπαγαλί απόγευμα», είναι καλό; 

 

 

Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.

Έξυπνη αναζήτηση:

Που εμφανίζεται ο κάθε ηθοποιός ή τραγουδιστής;


"Δεν βρέθηκαν αποτελέσματα" = Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες εμφανίσεις του καλλιτέχνη