Συνέντευξη: Υπόγεια Ρεύματα: «Οι μεγάλες βουτιές απαιτούν βαθιές ανάσες»!

Πληροφορίες

Παραστάσεις σε επανάληψη | Θέατρο

Παραστάσεις σε επανάληψη | Θέατρο

Ποιες παραστάσεις συνεχίζονται για περισσότερες από μία χρονιά; ... Περισσότερα...

Δημοφιλείς Νέες Παραστάσεις | Θέατρο σεζόν 2023 - 2024

Δημοφιλείς Νέες Παραστάσεις | Θέατρο σεζόν 2023 - 2024

Οι πιο δημοφιλείς νέες θεατρικές παραστάσεις της σεζόν Περισσότερα...

Υπόγεια Ρεύματα

Οι μεγάλες βουτιές απαιτούν βαθιές ανάσες!

Νέο ξεκίνημα και συγχρόνως γυρισμός, μου αρέσει.
Παλιοί αγαπημένοι ήχοι και συγχρόνως ανανεωμένοι, ανυπομονώ.
Το project 20 14 σαν χειμωνιάτικο αεράκι, ξέρεις αυτό που είναι τόσο δροσερό ώστε να σε ξυπνήσει και τόσο φρέσκο που σε αναζωογονεί. Φέρνουν, λένε, το εργοτάξιό τους και μας περιμένουν για «ανασκαφή». Κουβαλούν τα «υλικά» τους, που συνέλλεξαν τόσο προσεκτικά τόσο καιρό και μας περιμένουν να αυτοσχεδιάσουμε, να πειραματιστούμε και να φτάσουμε όσο πιο βαθιά γίνεται. Τα Υπόγεια Ρεύματα επέστρεψαν για να πούμε συντροφιά την αλήθεια μας.

 

M.C: Το πρώτο αντάμωμα με το κοινό έγινε κοντά στο 1992. Τί σας οδηγεί στην δημιουργία του συγκροτήματος και την επιλογή του αρχικού σας ήχου; Ανάγκη, επιλογή, διέξοδος, φιλία;

Υ.Ρ: Φιλία. Και μετά ανάγκη. Και επιλογή αλλά και διέξοδος. Όλα αυτά, τελικά.

M.C.:
 Κάνω μία μικρή «ανασκαφή» στο κανάλι σας και βρίσκω πως από το 1994, που είναι η πρώτη σας δισκογραφία, μέχρι το 1999 βγάζετε δουλειές κάθε 1-2 χρόνια. Έπειτα η επόμενη δουλειά σας είναι το 2007. Μια μεγάλη σιωπή ή μία βαθιά αναπνοή;

Υ.Ρ: Οι μεγάλες βουτιές απαιτούν βαθιές ανάσες. Και εκεί κάτω από την επιφάνεια του χρόνου, βαθιά μέσα στα νερά της καθημερινότητας, πολλές φορές δεν γίνεται να ακουστείς. Οπότε και κυριαρχεί η σιωπή. Αλλά κι αυτή η σιωπή είναι ο χώρος μέσα στον οποίο το καινούργιο ανασαίνει με τα δικά του βράγχια, μέχρι να κάνει το βήμα και να περπατήσει στην στεριά κι αυτό, όπως μπορεί.

M.C.:Στην συνέχεια ένας δίσκος με ένα κομμάτι του Μανώλη Χιώτη παραλλαγμένο και μετά το κεφάλαιο Θάνος Μικρούτσικος. Πώς και γιατί; Ίσως η αρχή της ανάγκης για πειραματισμό;

Υ.Ρ: Η ανάγκη για πειραματισμό υπήρχε πάντα, όπως και η αναφορά σε συγκεκριμένες περιοχές του ελληνικού τραγουδιού. Ούτε μια διασκευή ενός λαϊκού κομματιού, ούτε ο Μικρούτσικος ήταν εκπλήξεις για εμάς.

M.C.: Μπαίνοντας στα 20 χρόνια του συγκροτήματος, σας βρίσκουμε ριζικά «ανακαινισμένους». Νέος ήχος, νέο μέλος. Κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας νέος ή είναι η φυσική εξέλιξη;

Υ.Ρ: Οι κύκλοι ανοίγουν και κλείνουν συνεχώς. Και μέσα από αυτήν τη διαδικασία συντελείται μια διαδικασία, που θα μπορούσαμε να την πούμε φυσική εξέλιξη. Αλλά κι αυτή σχηματίζει τους δικούς της κύκλους και όλοι αυτοί οι κύκλοι μαζί μπορεί να είναι κι ένα μοναδικό σημείο μέσα στην ακολουθία των ιστοριών και των στιγμών μας.

M.C.: Πείτε μου για τον νέο ήχο. Μιλάμε πια για ηλεκτρονικό ήχο ή έναν συνδυασμό από διάφορα στοιχεία; Μπήκατε στον πειρασμό να πειράξετε τα παλιότερα κομμάτια σας;

Υ.Ρ: Είναι απελπιστικά βαρετό να παίζεις τα ίδια κομμάτια με τον ίδιο τρόπο για πολύ καιρό. Αν μιλάμε για κομμάτια που παίζονται εδώ και είκοσι χρόνια, καταλαβαίνεις ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει και δεκατέσσερις διασκευές σε κάθε κομμάτι. Οπότε, ας μας επιτραπεί μια εκ νέου ανάγνωση των κομματιών μας, σε μια εποχή που, έτσι κι αλλιώς, όλα χρειάζονται μια νέα ανάγνωση.

M.C.:Μέσα στις γενικότερες αλλαγές στον ήχο και στην ίδια την μπάντα, είναι πιθανό να ακούσουμε κάποια στιγμή τραγούδια σας με αγγλικό στίχο;

Υ.Ρ: Απίθανο, πολύ απίθανο. Από την άλλη, it sounds like a good idea.

M.C.:Διαβάζω πως «…σε κάθε σκηνή στήνετε ένα «εργοτάξιο» από την αρχή. Τραγουδάτε, παίζετε, αυτοσχεδιάζετε κι έτσι δημιουργείτε μια νέα «ανασκαφή» και -μαζί με τους ακροατές- ανακαλύπτετε μια άλλη αλήθεια…». Ακούγεται τρομερά λυτρωτικό και αρκετά δύσκολο. Πώς το σχεδιάζετε;  

Υ.Ρ: Ακόμα το ψάχνουμε και θα το ψάχνουμε για πάντα. Τα εργοτάξια είναι η ζωή μας μέσα στο γκρουπ και η ζωή μας έξω από το γκρουπ. Και η αλήθεια είναι κάπου ανάμεσα, σε έναν φανταστικό χώρο, εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει το έργο. Αλλά εμείς μπορούμε να υποσχεθούμε μόνο την είσοδο στο εργοτάξιο, τίποτα παραπάνω.

M.C.: Ποια είναι τα «υλικά» σας για την ενδοσκόπηση και πηγή έμπνευσής σας; Η τέχνη, η καθημερινότητα, οι άνθρωποι;

Υ.Ρ: Οι άνθρωποι. Η τέχνη που είναι οι άνθρωποι της τέχνης. Αλλά και η καθημερινότητα που είναι η όποια καθημερινότητα για εμάς, για αυτήν την μοχθηρή παγκόσμια οικογένεια που λέγεται ανθρωπότητα.

M.C.: Βλέπω πως οι ακροατές θα έχουν έναν ενεργό ρόλο στον εύπλαστο χαρακτήρα των νέων εμφανίσεών σας. Πόσο καθοριστικά θα συμμετέχει το κοινό; Θα προκύπτει μία νέα αλήθεια κάθε φορά, ένα νέο «βάθος»;

Υ.Ρ: Οι θεατές είναι πάντα ένα βασικό συστατικό μιας συναυλίας. Πιστεύουμε, ότι έχουν κουραστεί από αυτόν τον τρομακτικό ξεπεσμό, που βιώνουμε ως κοινωνία και ότι θα έχουν να μας πουν την δική τους αλήθεια. Για αυτό σκεφτήκαμε, ότι το πιο σημαντικό είναι να είμαστε ανοιχτοί, να τους περιμένουμε και να τους ακούσουμε.

M.C.: Η αίσθησή μου είναι πως, παρ’ όλο που πάντοτε είχατε κοινό του οποίου αποτελείτε επιλογή, είστε μάλλον αποστασιοποιημένοι σε ό, τι αφορά στη δημοσιότητα. Νιώθω, όμως, μια έντονη εξωστρέφεια αυτήν την φορά στον τρόπο, στη διάθεση.

Υ.Ρ: Είμαστε αγχωμένοι, γιατί κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Κατά τα άλλα, ξέρουμε πως η δημοσιότητα είναι μια διχασμένη προσωπικότητα. Σε προστατεύει, αλλά μπορεί και να σε κάνει κομμάτια. Χρειάζεται προσοχή και δε νομίζω να πάψουμε να προσέχουμε. Θα είχε γίνει το κακό μέσα στην εικοσαετία, αν ήταν να γίνει.

M.C:Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια σε αυτό που έχετε ονομάσει «project του 20 14»; Η ηλεκτρονική διάθεση θα είναι μόνο στον ήχο ή σε όλα τα εκφραστικά μέσα; Να περιμένουμε εκπλήξεις;

Υ.Ρ: Έχουμε δει τόσα αναπάντεχα και εξωφρενικά πράγματα τα τελευταία χρόνια που είναι απαραίτητο να είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για τα πάντα. Σε αυτή την διάσταση, οι εκπλήξεις είναι ο κανόνας.

 

 

 

Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.

Με την υποστήριξη μας:

Ανακοινώθηκαν πρόσφατα