Γιάννης Κότσιρας: Μιλώντας για έναν... "Ψεύτη καιρό" | Συνέντευξη στο TechMatrix Gadget & Entertainment magazine!

Πληροφορίες

Παραστάσεις σε επανάληψη | Θέατρο

Παραστάσεις σε επανάληψη | Θέατρο

Ποιες παραστάσεις συνεχίζονται για περισσότερες από μία χρονιά; ... Περισσότερα...

Δημοφιλείς Νέες Παραστάσεις | Θέατρο σεζόν 2023 - 2024

Δημοφιλείς Νέες Παραστάσεις | Θέατρο σεζόν 2023 - 2024

Οι πιο δημοφιλείς νέες θεατρικές παραστάσεις της σεζόν Περισσότερα...

Γιάννης Κότσιρας

Μιλώντας για έναν... "Ψεύτη καιρό"

Ο Γιάννης Κότσιρας δεν χρειάζεται συστάσεις. Εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, την ίδια στιγμή που επιλέγει να μιλά μόνο από τα τραγούδια και τη μουσική του. Φέτος είναι η χρονιά του. Ο δίσκος του «Ψεύτης καιρός» είναι κατά γενική ομολογία από τους καλύτερούς του, ενώ οι κοινές του εμφανίσεις με τον Γιώργο Νταλάρα και τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στην Ακτή Πειραιώς δημιούργησαν μια ανομοιογενή, αλλά τόσο ταιριαστή παρέα που έλειπε από τη νυχτερινή ψυχαγωγία. Τον συναντήσαμε στο καμαρίνι του στην Ακτή Πειραιώς και μιλήσαμε μαζί του για το νέο του δίσκο, την έμπνευση και τη σχέση του με το πιστό του κοινό.

Ο τίτλος του δίσκου φαντάζομαι ότι προκύπτει από την επικαιρότητα. Αν είναι ψεύτης ο καιρός που ζούμε, έχει μείνει τίποτα αληθινό;

Τα τραγούδια. Αυτός ήταν ο λόγος που βάφτισα έτσι αυτό τον δίσκο. Η αλήθεια είναι ότι ξεκινώντας έψαχνα να βρω έναν τίτλο μέσα απ’ τα τραγούδια. Έναν στίχο ή κάποιον τίτλο τραγουδιού, αλλά τίποτα δεν μου έδινε αυτό που νιώθω. Ήταν ένα αυγουστιάτικο μεσημέρι, από εκείνες τις περίεργες μέρες στα τέλη Αυγούστου που έκανε κάτι ψυχρούλες, είχα ανοιχτή την τηλεόραση, αλλά με κλειστή τη φωνή κι έβλεπα «την παρέλαση» των πολιτικών, παλιών και νέων, ο καιρός έξω κρύος, ενώ ήταν Αύγουστος, και λέω από μέσα μου, όλα ψέματα, το μόνο που μου ’ρχεται ως αληθινό είναι η έμπνευση αυτών των ανθρώπων που έγραψαν αυτά τα τραγούδια! Και έβαλα αυτό τον τίτλο για να τονίσω ακριβώς αυτό. Ότι σε μια ψεύτικη εποχή, είναι καλό να ζούμε την αλήθεια των τραγουδιών.

Ο νέος σας δίσκος έχει πολλά ετερόκλητα στοιχεία, παραδοσιακά, ποπ, ένα κομμάτι αφιερωμένο στον μπαμπά σας... Μου φαίνεται σαν να επιλέξατε τον δίσκο θέλοντας να εκφράσετε το σύνολο των στοιχείων που συγκροτούν εσάς ως προσωπικότητα. Είναι έτσι;

Έτσι είναι. Στη μουσική συμβαίνει κάτι που ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει πολύ. Τα τραγούδια, αν τα ακούσεις μόνο με ένα πιάνο ή με μια κιθάρα, δε σου βγάζουν χρώμα. Καταλαβαίνεις μόνο αν είναι καλά ή κακά. Ο τρόπος που θα τα ντύσεις είναι το στοιχείο που τους δίνει τον χαρακτήρα τους. Τον ποπ, τον παραδοσιακό, τον λαϊκό. Οπότε στην ουσία εγώ διάλεξα τα τραγούδια με τη λογική μιας συγγένειας που έχουν μεταξύ τους και ταυτόχρονα ήθελα να υποδηλώσω ποιος είμαι, από πού έρχομαι και πού πάω. Έρχομαι από το λαϊκό τραγούδι, όπως είναι και το τραγούδι που έχω γράψει για τον πατέρα μου, που είναι βιωματικό, και καταλήγω σε τραγούδια όπως το «Ποιο παραμύθι να πω», που έχει μια ποπ λογική, το «Και θέλω εσένα» με ηλεκτρονικά ποπ στοιχεία, ή το «Κάθε φορά» με πιο μακεδονίτικα στοιχεία, ή το οι «Αγάπες πεταλούδες», που είναι παραδοσιακό ηπειρώτικο. Ναι, αυτός ο δίσκος είναι ο καθρέφτης μου. Όλοι μου οι δίσκοι είναι οι καθρέφτες μου.
Και ξέρετε αυτό έχει συμβεί γιατί μεγάλωσα με πολλά ακούσματα. Είχα τα ακούσματα του ρεμπέτικου και της έντεχνης μουσικής και του λαϊκού από την Ελλάδα. Παράλληλα ο πατέρας μου, επειδή ήταν ναυτικός, έφερνε δισκάκια στο σπίτι και ακούγαμε απίστευτα πράγματα. Όταν μεγάλωσε πιο πολύ η αδερφή μου, έφερε στο σπίτι μας τη ροκ και την ποπ μουσική, αλλά κυρίως τη ροκ και έγινα ένα με αυτή και κατάλαβα στην πορεία ότι είμαι όλα. Δεν είμαι ένα. Μ’ αρέσουν όλα. Θα τραγουδάω αυτά που αγαπάω. Δεν μπορώ να τραγουδάω ένα μόνο είδος.

Με ποιο κριτήριο διαλέγετε τα τραγούδια που θα τραγουδήσετε τόσο στα live όσο και σε έναν δίσκο;

Τις περισσότερες φορές υπάρχει μια διαφορά μεταξύ των ζωντανών εμφανίσεων και του δίσκου. Στον δίσκο κυριαρχεί το συναίσθημα. Είναι αυτό που σου γεννάει ένα τραγούδι. Στα live υπολογίζεις πολλές παραμέτρους, όπως τι περιμένει να ακούσει ο κόσμος. Αν αποφασίσω να πάω σε μια παράσταση και δεν πω κάποια τραγούδια, θα λέει ο κόσμος «πώς γίνεται;», εγώ πήγα στον Κότσιρα να ακούσω το «Εφτά ποτήρια» ή «Το τσιγάρο». Επίσης στα ζωντανά πρέπει να συνυπολογίσεις ότι ο κόσμος έρχεται και για να διασκεδάσει, να περάσει καλά, να εκτονωθεί. Πρέπει να υπολογίσεις όλες αυτές τις παραμέτρους μαζί. Ο δίσκος είναι καθαρά συναίσθημα. Φαντάζεσαι τον κόσμο. Φαντάζεσαι την αντίδρασή του. Παίζεις με την αλήθεια σου, παίζεις με ρόλους.

Πιστεύετε ότι η τεράστια επιτυχία του «Κάθε φορά» οφείλεται στο ότι είναι σύγχρονο του καιρού του; O στίχος κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος... Είμαστε άραγε προς το τέλος της ιστορίας της ανθρωπότητας;

Ζούμε σε μια εποχή όπου πάμε από το κακό στο χειρότερο και βλέπω γύρω μου ανθρώπους να περνάνε σκοτεινές φάσεις. Η ίδια μας η χώρα ζει την πιο σκοτεινή της φάση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ακόμα βλέπω τα τραγούδια που βγαίνουν να έχουν είτε έναν καταγγελτικό χαρακτήρα είτε έναν μίζερο χαρακτήρα. Εγώ μέσα από αυτό το τραγούδι βρήκα την αισιοδοξία. Επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, ήθελα πάρα πολύ να περάσω στον κόσμο που με ακούει το ότι δεν υπάρχει λόγος να τα βάφουμε μαύρα, την ώρα που έρχεται η σκοτεινιά. Είναι γιατί θα έρθει η ανατολή και πάλι. Λέει μεγάλα πράγματα με πολύ απλά λόγια. Αυτή είναι η σκέψη μου και αυτό ήθελα να πω μέσα από αυτό το τραγούδι. Και βέβαια να πω ότι η έμπνευση ήρθε και από τον Σταύρο Σιόλα που έγραψε τη μουσική, και τον Σταύρο Σταύρου που έγραψε τους στίχους.

Τι ρόλο παίζει στις ζωές των ανθρώπων αλλά και στην τέχνη το να ξανασυστηνόμαστε, έστω και αν γνωριζόμαστε από παλιά;

Εγώ ξεκίνησα να τραγουδάω το ’90. Τότε υπήρχαν τα βινύλια και δεν υπήρχαν οι τηλεοράσεις σε τέτοιον βαθμό. Τώρα ζούμε σε μια εποχή όπου υπάρχουν οι τηλεοράσεις που δεν παίζουν μουσική. Η τηλεόραση έχει αποξενωθεί εντελώς από τη μουσική, δεν υπάρχει πια το βινύλιο, κοντεύει να μην υπάρχει πια το cd, οι άνθρωποι έχουν αλλάξει πλέον τη σχέση τους με τη μουσική και δεν τους αφορά πλέον τόσο πολύ, οπότε ναι, είναι καλό να ξανασυστηνόμαστε. Ο Θάνος Μικρούτσικος πολύ σωστά έχει πει ότι πρέπει να ανταλλάξουμε ξανά διευθύνσεις. Γιατί αλλάζουμε σαν άνθρωποι. Αλλάζει η σχέση μας με το σήμερα. Αλλιώς ήμασταν πριν είκοσι χρόνια, αλλιώς πριν δέκα χρόνια, αλλιώς τώρα. Πρέπει να αλλάζουμε τα άσχημα και τις παλιές κακές νοοτροπίες μας. Έχουμε ανάγκη από νέα μυαλά και από νέες νοοτροπίες για να μπορούμε να πηγαίνουμε μπροστά.

Είναι ζωτική-καθοριστική η σχέση τραγουδιστή-κοινού για την πορεία ενός καλλιτέχνη; Ποια είναι η σχέση σας με το κοινό 25 χρόνια τώρα; Τι περιμένετε, τι επιδιώκετε και τι είναι αυτό που τελικά εισπράττετε από αυτό;

Πάνω στη σκηνή έβγαζα πάντα αυτό που είμαι, ποτέ δεν προσποιήθηκα κάτι διαφορετικό. Αυτό έχει έρθει ως επιβράβευση τα τελευταία χρόνια. Αυτή δηλαδή η πίστη μου και η προσήλωση στην αλήθεια μου. Όταν για πάρα πολλά χρόνια προσποιείσαι ότι είσαι κάτι άλλο, κάποια στιγμή αυτό θα σε προδώσει. Αυτή είναι η σημαντικότερη σχέση που έχω με τον κόσμο. Η αλήθεια. Ποτέ δεν τους πούλησα την προσωπική μου ζωή. Άρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι που με εκτιμάν, με ακούνε για τη μουσική μου και ίσως για αυτό που είμαι ως άνθρωπος. Όσο μπορούν αυτό να το αντιληφθούν βέβαια μέσα από τις συνεντεύξεις ή μέσα από τα λίγα λεπτά της τηλεόρασης. Αυτό που ελπίζω είναι, όταν κάποια στιγμή τελειώσω τη σχέση μου με το τραγούδι, να έχουν μείνει σαν παρακαταθήκη καλά τραγούδια και η καλή σχέση με τους ανθρώπους που με ακούνε. Να μην ντρέπομαι για τίποτα.

Πώς σχεδιάζετε το κάθε καλλιτεχνικό σας βήμα; Έχετε άγχος για το επόμενο βήμα; Φοβάστε μήπως αντιγράφετε τον εαυτό σας ή απλώς εξελίσσεστε με τη σοφία του καιρού;

Ούτε σοφία έχω ούτε βλέπω μακριά. Δεν ξέρω τι θα γίνει τα επόμενα τρία χρόνια. Το μόνο που ξέρω είναι ότι, όταν νιώσω την ανάγκη να κάνω τραγούδια, τότε ξεκινάω να το κάνω. Δεν υπάρχει στρατηγική στην πραγματικότητα. Το μόνο που δεν θέλω είναι να επαναλαμβάνομαι. Θα μπορούσα να το κάνω. Είναι πολύ ασφαλές αυτό. Θα μπορούσα από την αρχή της καριέρας μου να τραγουδάω μόνο τραγούδια που να μοιάζουν στο «Τσιγάρο» και να νιώθω ασφαλής. Δεν μπορώ να το κάνω όμως ως χαρακτήρας. Δε μου αρέσει η μανιέρα. Η μουσική είναι για να εξευμενίζει τον άνθρωπο και το σημαντικότερο για μένα είναι να ανταγωνίζομαι τον ίδιο μου τον εαυτό κάθε φορά. Κανέναν άλλο.

Ποια είναι τα παιδιά που ξεχωρίζετε από τη νέα γενιά τραγουδιστών;

Τραγουδιστές υπάρχουν καλοί. Ειδικά στον χώρο του πιο σκεπτόμενου τραγουδιού μπορείς να βρεις πολύ καλούς τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Ενδεικτικά μπορώ να σας αναφέρω την Ελεωνόρα και τη Νατάσσα, τον Γιάννη Χαρούλη και τον Πάνο Μουζουράκη, που τους γουστάρω πολύ. Ακόμα τον Μαραβέγια, που μπορεί να μην τον βάζεις στην κατηγορία των τραγουδιστών, όμως είναι ένας εξαιρετικός πολύπλευρος καλλιτέχνης, που τον αγαπώ πολύ. Στο τραγούδι που θέλει να αυτοβαφτίζεται ως λαϊκό έχουμε θέμα. Εκεί δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν. Ενώ είναι καλοί τραγουδιστές, δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος είναι ποιος. Μετά τον Ρέμο και τον Βέρτη όλους τους υπόλοιπους τους μπερδεύω. Ταυτότητα ένας τραγουδιστής έχει όταν δεν μπορεί να τον μιμηθεί κανείς. Στη νέα γενιά νομίζω ότι όλοι μιμούνται κάποιον. Ενώ όλοι αυτοί που ανέφερα έχουν προσωπικότητα. Θα ακούσεις, ας πούμε, την Μποφίλιου και θα πεις «αυτή είναι η Μποφίλιου». Από κει και μετά έχουμε θέμα.

Επίσης τα τραγούδια μοιάζουν όλα ίδια. Το τραγούδι το δικό μας είναι πιο χειροποίητο. Από την εκεί όχθη είναι πιο βιομηχανοποιημένο. Εγώ θεωρώ πως έχει αλλάξει πολύ ο πολιτισμός μας. Όσο περνάνε τα χρόνια έχουμε απομακρυνθεί εντελώς από την ελληνική κουλτούρα. Και γι’ αυτό αρχίζουμε και υποστηρίζουμε πάρα πολύ είτε δυτικότροπα πράγματα είτε το χειρότερο, που είναι και το ρεύμα της εποχής, αυτό που μου έλεγε ο Ζέλικο Γιοξίμοβικ, «τα τουρκοφόλκ». Είναι πολύ ωραίος όρος και γι’ αυτό τον χρησιμοποιώ. Είναι αυτά που κυριαρχούν στη σημερινή δισκογραφία και στα ραδιόφωνα. Αυτό θα έπρεπε να μας ανησυχεί και να μας προσβάλλει ως λαό. Από τη μία διαμαρτυρόμαστε ότι μας ενοχλούν οι πρόσφυγες που μας έρχονται εξ Ανατολάς, που οι Τούρκοι είναι κακοί κ.λπ., και από την άλλη εμείς στηρίζουμε τον ίδιο τους τον πολιτισμό. Από τη μουσική του Θεοδωράκη και του Χατζιδάκι που ήταν κορυφαία, φτάσαμε να υποστηρίζουμε τα «τουρκοφόλκ». Εμείς χάνουμε τον δικό μας και υποστηρίζουμε αυτόν της Ανατολής. Υπάρχει μια υποκρισία στην ίδια μας την ύπαρξη και χάνουμε τον πολιτισμό μας. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό.

Στις 10 Μαρτίου ξεκινάτε περιοδεία για να ταξιδέψετε τον «Ψεύτη καιρό» από τον Βόλο μέχρι τη μακρινή Αυστραλία. Πώς σας υποδέχεται συνήθως η ομογένεια στο εξωτερικό;

Αυτό που εισέπραξα όταν πήγα στην Ευρώπη και στην Αμερική μού θύμισε την αίσθηση που έχεις όταν έχεις να δεις έναν φίλο σου αγαπημένο πολύ καιρό και τον ξαναβλέπεις μετά από χρόνια. Αυτό τον ενθουσιασμό. Που θες να τον ρωτήσεις πράγματα, να τον αγκαλιάσεις. Αυτό αισθάνομαι κάθε φορά που κάνουμε παραστάσεις στο εξωτερικό. Εκεί, επειδή δε μας βλέπουν συχνά, δε μας έχουν βαρεθεί, αγαπάνε την ελληνική μουσική πολύ και όλων των ειδών τα τραγούδια. Θέλουν να ακούσουν ελληνικό τραγούδι, να θυμηθούνε πράγματα και να έρθουν σε επαφή με τη σημερινή Ελλάδα.

Πηγή: Περιοδικό Tech Μatrix (Τεύχος Μαρτίου 2017)

Συνεργασία: Musicity.gr & Tech Μatrix - Το απόλυτο περιοδικό Gadget & Entertainment!

Κάπου ανάμεσα στον ιδιαίτερο κόσμο της τεχνολογίας και του πολιτισμού το περιοδικό Tech Matrix και το musicity.gr συνεχίζουν να φιλοξενούν στις σελίδες τους θέματα και των δύο συντακτικών ομάδων.

 

 

 

Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.

 

Με την υποστήριξη μας:

Ανακοινώθηκαν πρόσφατα