Κάθε συνάντηση στη ζωή μας είναι μοναδική. Για παράδειγμα, έναν καλλιτέχνη μπορεί να τον συναντήσουμε πολλές φορές ή και ποτέ, μπορεί να μας περάσει αδιάφορος, να μας δημιουργήσει ενθουσιασμό αλλά να τον ξεχάσουμε γρήγορα ή να δημιουργηθεί μια «σχέση»που να εξελιχθεί αργά και σταθερά. Εκτιμώ πως η σχέση μας με τον Benjamine Clementine θα ακολουθήσει την τελευταία εκδοχή. Και χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί αυτό εξέλαβα και από όσους «αντάλλαξαμε» εντυπώσεις μετά από την πρώτη αυτή «διά ζώσης συνάντηση» μαζί του.
Τις συστάσεις ανέλαβε η Minos Emi, που διοργάνωσε με επιτυχία άλλη μία συναυλία. Το ραντεβού δόθηκε στην Τεχνόπολη, το Σάββατο 25 Μαϊου. Μία υπέροχη Μαγιάτικη βραδιά, που οι περισσότεροι θα την θυμόμαστε αργότερα και ως την «έναρξη του συναυλιακού καλοκαιριού 2019». ‘An Evening With Benjamin Clementine & His Parisian String Quintet’ όπως και ο ίδιος ονομάζει την τρέχουσα σειρά συναυλιών του στην Ευρώπη.
Μία συναυλία, ένα ρεσιτάλ, που θύμιζε έντονα soundtrack ταινίας, αριστοτεχνικά εκτελεσμένο από τους μουσικούς (τρία βιολιά, ένα βιολοντσέλο και ένα κοντραμπάσο), που μαζί με τον ερμηνευτή / πρωταγωνιστή διηγούνταν ιστορίες βγαλμένες από την ζωή και τα βιώματά του. Βιώματα, ιδιοσυγκρασία, εμπειρίες, ακούσματα, επιλογές…μερικές από τις παραμέτρους που «συνθέτουν» κάθε μοναδική καλλιτεχνική οντότητα. Κι ο clementine δεν έχει μια συνηθισμένη ιστορία. Μεγάλωσε στο Λονδίνο και μετά από πολλά και δύσκολα χρόνια, γεννήθηκε καλλιτεχνικά στο Παρίσι.
Now as I sit on the back of this grey caravan
Tomorrow I will probably be
Jumping Parisian metro barriers with a bottle in his hand […]
[…] It is obvious that you are trying, dubious stop or you will die here
You’re pretending but no one is buying
London is calling you, what are you waiting for, what you searching for?
London is all in you, why are you denying the truth?
“Well I might be boring you, ” he said
Although…
Φαίνεται σαν όλες του οι εμπειρίες να έχουν γράψει στο «σώμα», στις κινήσεις του, στις μουσικές και στους στίχους του. Τι μουσικές! Από αυτές που σε καθηλώνουν και σε «παίρνουν» μαζί τους σε «ταξίδια του μυαλού». Από αυτές που ερεθίζουν κάθε συναίσθημα στον ακροατή και δημιουργούν εικόνες.
Το δεύτερο επίπεδο, είναι οι στίχοι του. Γρήγορα αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι έχει να σου «πει» αυτός καλλιτέχνης. Και αρχίζεις όλο και περισσότερο, όσο το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο, να τους προσέχεις. Θέλεις να βυθιστείς μέσα σε αυτό που σου παρουσιάζεται και όσο εξοικιώνεσαι αντιλαμβάνεσαι όλο και πιο πολλές λεπτομέρειες.
I dream, I smile, I walk, I cry
You might not say that it’s a wonderful world
And it’s a wonderful life, and it’s a wonderful day
Just as yesterday
But I won’t complain, no I won’t complain
Σαν άλλα δύο όργανα, το σώμα και η φωνή του Clementine «παίζουν» κι αυτά στο «δράμα» που παρακολουθείς στη σκηνή. Σαν ένας ξυπόλυτος εναλλακτικός ήρωας να πρωταγωνιστεί σε ένα «βιωματικό μιούζικαλ», που ο ίδιος έγραψε και σκηνοθέτησε. Τόση έκφραση! Πόσο συναίσθημα;!; Αβίαστο, πηγαίο, αληθινό.
Τραγουδώντας το «Cornerstone» ο Benjamine ξάπλωσε πάνω στη σκηνή. Ένιωσε σαν στο σπίτι του. Το νιώσαμε κι εμείς.
Ι am lonely, alone in a box of stone
They claim to love me but they’re all lying
I’ve been lonely alone in a box of my own
And this is the place, I now belong
It’s my home, home, home, home home home home home
Μας αποχαιρέτησε στο encore με τη «Farewell Sonata» και το «Phantom of Aleppoville», ένα τραγούδι με θέμα το μπούλινγκ.
Oh Billy the bully
Come on out of your hideout
Billy the Bully, it’s alright
You’ve been forgiven
Come…
[Απόσπασμα από συνέντευξή του στο thefader.com σχετικά με το τι θέλει να πει με αυτό το τραγούδι]
I wouldn’t say it’s just to do with Syria. It is also to do with my own life and talking about me getting bullied by all sorts of people… I certainly am very fortunate that I am not experiencing what the people in Syria are experiencing, but I think it all comes down to one thing, and that is bullying. The Americans and the English, we bully people. In the song the reason why it’s a phantom is that we can’t see the reason. Not seeing the reason, not seeing why we get bullied, is basically the phantom.
Στο τέλος τον χειροκροτήσαμε θερμά, όρθιοι και ενθουσιασμένοι που είχαμε «συναντηθεί» μαζί του. Λίγες μέρες μετά ακόμα ψάχνω τα τραγούδια του στο youtube, ακόμα ψάχνω τους στίχους του. Πιστεύω θα τα ξαναπούμε σύντομα από κοντά Benjamine.
I am an expressionist; I sing what I say, I say what I feel and I feel what I play by honesty and none other but honesty. Some will get bored of me, but I invite the patient listener to come forth, feel and most importantly engage with me without asking too many questions. Hopefully, by the end of listening they shall get answers not questionable, whether pleasing or not.”
Benjamin Clementine
info:
Benjamin Clementine
‘An Evening With Benjamin Clementine
& His Parisian String Quintet’
Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων
Σάββατο 25 Μαΐου 2019
