Το νήμα που κρατά τους Calexico, εδώ και χρόνια στις καρδιές των ελλήνων ακροατών, έχει αποδειχτεί ισχυρό. Αυτό το καλοκαίρι, στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους με αφορμή την κυκλοφορία του ένατου τους άλμπουμ με τίτλο «The Thread That Keeps Us», ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, που τους έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάσουν ζωντανά τη δουλειά τους στο Ηρώδειο. Σε κάθε τους δήλωση, πριν την ημέρα της συναυλίας, φρόντισαν να αναγνωρίζουν τη μεγάλη τιμή που νιώθουν γι΄ αυτή την ιδιαίτερη στιγμή στην καριέρα τους. Αυτόν τον ενθουσιασμό θέλησαν να μεταφέρουν από το πρώτο τραγούδι και σε εμάς, το κοινό τους που φρόντισε να γεμίσει τον χώρο ασφυκτικά για δύο συνεχόμενες ημέρες.
Ο frontman της επταμελούς μπάντας Joey Burns αναλαμβάνει να προθερμάνει την ατμόσφαιρα κυρίως με τα καινούρια τους τραγούδια. O Country ρυθμός τους μας μεταφέρει νοερά στην Αμερικάνικη ύπαιθρο σε ένα σκηνικό με άλογα και cowboys, βλέπε Αριζόνα ή και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Calexico (στα σύνορα Αμερικής και Μεξικού) από την οποία η μπάντα έχει πάρει και το όνομά της. Καθόλου τυχαία η γεωγραφική τοποθέτηση λοιπόν. Μετά από τα πρώτα τραγούδια αναλαμβάνουν δράση οι τρομπέτες, περνάμε τα σύνορα και εισερχόμαστε σε μεξικανικό έδαφος αλλάζοντας και γλώσσα αφού ο Jacob Valenzuela και ο Jairo Zavala Ruiz μας τραγουδούν στα Ισπανικά. Αυτή η μίξη, αυτό το συνεχές μουσικό ταξίδι ορίζει και ξεχωρίζει τους Calexico και τον τόσο ιδιαίτερο ήχο, που τους έκανε αγαπητούς σε όλο τον κόσμο. «World music είμαστε εμείς» είπε ο Joey Burns τονίζοντας την σπουδαιότητα του να δοκιμάζεις συνέχεια νέες εμπειρίες, να γνωρίζεις νέους τόπους και κουλτούρες, νέες μουσικές. Σε αυτή την προσπάθεια τους λοιπόν, θέλησαν να συμμετέχουν στις συναυλίες τους και Έλληνες καλλιτέχνες.
Το highlight της βραδιάς ήρθε σχετικά νωρίς, όταν οι πρώτοι και βασικοί καλεσμένοι ενώθηκαν μουσικά μαζί τους, εμπλουτίζοντας με ελληνικό παραδοσιακό ηχόχρωμα την πιο γνωστή στο ευρύ κοινό επιτυχία των Calexico. Το «Stray» απογειώθηκε με την προσθήκη στην μπάντα και τεσσάρων μελών από τους ΤΑΚΙΜ (Θωμάς Κωνσταντίνου στο ούτι, Γιώργος Μαρινάκης στο βιολί, Κώστας Μερετάκης στα κρουστά και Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος στο κλαρίνο). Δεν ήταν η πρώτη φορά που συναντιούνται ζωντανά σε αυτό το κομμάτι. Το έχουν ήδη ηχογραφήσει μαζί και στο στούντιο. Συνέχισαν με το «Roll Tango».
Λίγο αργότερα ήταν η σειρά την Ανδριάνας Μπάμπαλη να δώσει το δικό της χρώμα. Τραγουδά προς έκπληξη όλων το «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη» με όλη την μπάντα να συμμετέχει στη μουσική αλλά και τον Joey Burns να σιγοτραγουδάει στα ελληνικά. Μαζί ερμήνευσαν και το «Ballad Of Cable Hogue».
Η τρίτη καλεσμένη, η Monika συμμετείχε μόνο σε ένα ντουέτο, με έμφαση στα φωνητικά, στην πιο ατμοσφαιρική στιγμή της βραδιάς στο «moon never rises». Ομολογώ ότι περιμέναμε κάτι περισσότερο από αυτή την συνεύρεση.
Στη διάρκεια της δίωρης συναυλίας τους οι Calexico φάνηκαν πραγματικά να το απολαμβάνουν και η επικοινωνία με τους θεατές ήταν εντυπωσιακή σχεδόν σε κάθε τραγούδι όπως τα «Ιnspiracion», «Fortune Teller», «Guero Canelo» αλλά και την ώρα που ο Burns έπαιξε με την κιθάρα του ένα μέρος από τον «Ζορμπά».
Συνολικά ζήσαμε μια ωραία πλούσια σε εναλλαγές συναυλία, με σεβασμό και συνεχή επαφή με τους θεατές από μία μπάντα που απέδειξε την αξία της. Δεν ξέρω αν χωρίς την προσθήκη των καλεσμένων και κυρίως των ΤΑΚΙΜ θα φεύγαμε από το Ηρώδειο τόσο ενθουσιασμένοι, αλλά εκ του αποτελέσματος σίγουρα ή Τρίτη μέρα του Ιουλίου καταγράφεται ως μία από τις πιο δυνατές, ιδιαίτερες και ενδιαφέρουσες συναυλιακές βραδιές του καλοκαιριού.
