Θέατρο Αλκμήνη
Ακριβολογία. Έλεγχος. Ευνοιοκρατία. Έναντι αταξίας. Διασκέδασης. Αποτυχίας.
«Σε ένα πολύ κοντινό μέλλον (ή μήπως έγινε ήδη παρόν;) στο γραφείο μιας πολυεθνικής εταιρίας εργάζεται η μάνατζερ και η νέα, φέλερπις υπάλληλός της. Το περιβάλλον είναι ήσυχο και φιλικό. Ζητούμενο είναι η «ασφάλεια» αλλά και η «δικαιοσύνη», με τους κανόνες επικοινωνίας να επιτάσσουν ευγένεια και ακριβολογία, ενίοτε με χιούμορ… »
Ένα γραφείο. Δύο καρέκλες. Η κυρία δίχως όνομα εμφανίζεται με την επιβλητική της παρουσία. Και η πρώτη κιόλας συνάντηση ξεκινά, προκαλώντας το ενδιαφέρον και την περιέργεια του θεατή.
Οι δεκατέσσερις στο σύνολό τους συναντήσεις υπαινίσσονται μια υποθετική χρονικότητα λίγων μηνών που διαδραματίζονται μέσα σε μια εταιρία. Η ακριβολογία και η συνέπεια είναι ο μοναδικός κανόνας επικοινωνίας με τον οποίο αποδίδονται οι σχέσεις των ανθρώπων και τα συναισθήματά τους: Αγάπη, έρωτας, οδύνη, θρήνος. Όλα έχουν μια πολύ σοβαρή θέση στην γλώσσα της πολυεθνικής, όλα οφείλουν να γνωστοποιηθούν με συνέπεια και διαφάνεια, όλα οφείλουν να ελέγχονται. Δεν είναι μόνο το ίδιο το συναίσθημα ωστόσο που οφείλει να είναι ελέγξιμο, δηλαδή η ποιότητά του. Είναι και η ποσότητά του. Η διάρκεια. Ο χρόνος.
Οι σκέψεις αυτές φυσικά παραπέμπουν στον Orwell. Στο 1984 συγκεκριμένα, ο ίδιος αναφέρει ότι «όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν». Εδώ όμως ο έλεγχος των χρονικών οργανώσεων μοιάζει να μην αφορά το παρελθόν. Μόνο παρόν και μέλλον. Ένα μέλλον που αποσκοπεί φυσικά σε έναν και μοναδικό στόχο: άνοδος πωλήσεων. Όλες οι διαρκώς παροντικές σκέψεις, επιλογές, πράξεις δεν ενδιαφέρουν, δεν αφορούν την εταιρία παρά για τον έλεγχο και την πρόβλεψη του μέλλοντος. Αυτός μοιάζει να είναι και ο λόγος για τον οποίο τα ανθρώπινα συναισθήματα δεν έχουν καμία θέση. Αυτά αφορούν ένα διαρκές παρόν, δεν αποτελούν εφόδια για την πρόβλεψη του μέλλοντος. Αντιθέτως, μέσα στον έρωτα όλος ο χρόνος συρρικνώνεται στο τώρα. Και γι’ αυτόν τον λόγο, αυτό το «τώρα» οφείλει να ακριβολογηθεί, να ελεγχθεί.
Όλη αυτή η εφιαλτική προφητική ωδή της υπερσύγχρονης αστικής θηριωδίας που εκτυλίσσεται μέσα στο διαρκώς επίκαιρο έργο του Mike Barlett «Contractions», προβάλλεται ταυτόχρονα με το σενάριο και μέσα σ το σύνολο των παραστατικών συντελεστών. Στη σκηνογραφία δεν υπάρχει τίποτα περιττό, τίποτα που να μην θυμίζει τη λιτή και αφαιρετική γραμμή της μοντέρνας αρχιτεκτονικής των λευκά διαμορφωμένων loft.
Καθαρές γραμμές μέσα σε μια διαγώνιο, αρκετές να παραπέμψουν νοητά στα πρότυπα γραφείων υψηλών ορόφων, άρρηκτα συνδεδεμένα μέσα στην ιστορία με την ολοένα αυξανόμενη απόδοση των επενδύσεων. Η λιτότητα συνεχίζεται και στον ευφυή σκηνοθετικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται οι χρονικές και συναισθηματικές εναλλαγές.
Πρωτίστως όμως, η λογική της απαραίτητης για τον κόσμο των πολυεθνικών «ρομποτικής» συνέπειας και η αντίθεσή της με την συναισθηματική πληρότητα που χρειάζεται το έμβιο ον, άμα είναι έμβιο, άμα «τρέχει αίμα στις φλέβες του», υποστηρίζεται με ανατριχιαστική υποκριτική ικανότητα των δυο ηθοποιών. Οι κινήσεις, η διάρκεια και ποιότητα της στάσης, ο στόμφος και η ένταση των λεγομένων ενισχύουν την ολοένα και αυξανόμενη αντίθεση που παρατηρείται κατά την εξέλιξη της παράστασης. Αντίθεση, αντιμετωπιζόμενη αρχικά με χιούμορ και ειρωνικούς, απολαυστικούς μορφασμούς που κρύβονται πίσω από ένα «Ευχαριστώ, καλή σας μέρα». Σταδιακά όμως αυτό το «Ευχαριστώ», αρχίζει να κρύβει μια κραυγή απόγνωσης, ένα κλάμα, ένα ξέσπασμα. Αλλά και τη σκέψη ότι το ανθρώπινο σώμα είναι πεπερασμένο, περιορισμένο, μικρό για να εκφράσει τέτοιες συναισθηματικές εντάσεις. Οι φωνητικές χορδές δεν αρκούν για μια τόσο δυνατή κραυγή, το νερό ολόκληρου του σώματος δεν φτάνει για να βγει από τα μάτια… Αλλά το σημαντικότερο όλων: Ξέσπασες; Απολύθηκες.
Εν τέλει, αυτή η καθηλωτική παράσταση εμπνέεται από και βασίζεται σε αριθμούς. Ένα γραφείο, δύο καρέκλες. Δυο ηθοποιοί, μια διακεκριμένη σκηνοθεσία. Δεκατέσσερις σκηνές. Μια λέξη να διεκδικήσεις: Δικαιοσύνη.
ads in article παραστάσεις top}
Συντελεστές
Σκηνοθεσία : Πέμη Ζούνη
Ηθοποιοί : Αγγελική Παρδαλίδου, Αναστασία Χαριτίδου
Μετάφραση : Χρήστος Νικολόπουλος.
Σκηνικά – Κοστούμια: Ιωάννα Τιμοθεάδου.
Μουσική: Κωνσταντίνος Παγιάτης.
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σίσσυ Ιγνατίδου
Παραγωγή Mangola productions
Πληροφορίες παράστασης:
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων: κάθε Τετάρτη, 21:30
Γενική είσοδος: 10 ευρώ , φοιτητές: 8 ευρώ, ατέλειες: 5 ευρώ.
Θέατρο Αλκμήνη – Διεύθυνση: Αλκμήνης 8, Γκάζι
Τηλέφωνο: 210 3428650
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
