Η Γεωργία Νταγάκη μας έχει μάθει το πάθος της φωνής. Εκείνοτο επικίνδυνο που διαπερνά το κορμί σα σπαθί και τελικά αποκαλύπτει όλες τις προηγούμενες πληγές , και καθώς εκείνη τραγουδά εκείνες λειαίνουν για το επόμενο δυνατό συναίσθημα. Δεν θα γινόταν διαφορετικά όταν ξέρεις πως θα συναντήσει τη μουσική του Ρεθυμνιώτη Αντώνη Ζαχαράκη για να ενωθεί με την αυτοδυναμία που πηγάζει μέσα από ήχους της κρητικής λύρας. Οι στίχοι του Γιάννη Ζαρκαδούλααπαλύνουν την ορμή της μουσικής, τη στιγμή που ο ακροατής ακροβατεί ανάμεσα σε σκληρά και γλυκά συναισθήματα και ανακαλύπτει την ένταση της γέννησης και του θανάτου μιας σχέσης. Είναι το τραγούδι “Σύννεφο θα γίνω” που ακούγεται στο soundtrack της ταινίας μικρού μήκους “Γεμιστά” σε σκηνοθεσία του Γιάννη Μπλέτα και δεν είναι τυχαίο που η ταινία ήδη απέσπασε το βραβείο καλύτερης μουσικής στο 1 ο Διεθνές Φεστιβάλ Σύμης, στο οποίο συμμετείχαν 90 ταινίες μικρού μήκους από 19 χώρες.
Τίτλος: Σύννεφο θα γίνω
Στίχοι: Γιάννης Ζαρκαδούλας
Μουσική: Αντώνης Ζαχαράκης
Κάθε νέο τραγούδι είναι μία γέννα. Πηγή έμπνευσης, συναισθημάτων, έκφρασης και επαφής. Η ομάδα του musicity.gr κάθε εβδομάδα επιλέγει και εμπνέεται από ένα τραγούδι για το οποίο γράφεται μία νέα ιστορία. Διαβάστε την ακούγοντας το τραγούδι της εβδομάδας.
Γίνομαι μικρή και περπατώ σε αχανές πλανήτη. Άγνωστα μέρη που δεν ανατέλλει μα ούτε δύει κανείς ήλιος. Πατώ στο χώμα και το σημάδι, χαρακιά στο μέτωπο σου. Ο άνεμος στο στήθος σου παρασύρει την σκέψη μου και τα βήματα μου ακολουθούν την πορεία στο λαιμό σου. Γραπώνομαι από φωνές και πετώ σε κάθε αναπνοή σου. Και εσύ κοιτάς ψηλά.
Βυθίζομαι σε μια τελεία, ανάμεσα σε λέξεις τυπωμένες στο δέρμα και προχωρώ στην γραμμή του ορίζοντα ψάχνοντας τη συνέχεια. Και το φεγγάρι λείπει και αυτό. Δεν έχει μέρα ούτε και νύχτα. Ένας πλανήτης άγριος και μόνος. Και εσύ κοιτάς ψηλά.
Με γέννησε μια κουκίδα τη στιγμή που συναντήθηκαν τα μάτια σου με το φως και έστειλα την ψυχή να ψαρέψει λίγη συμπόνια για να μπορώ να ζω ανάμεσα στα βλέφαρα σου. Έγινα το δάκρυ σου και με συγχώρεσες , μα με τη μπουνιά σου παρέσυρες μαζί του και την καρδία μου. Απλώθηκε το σώμα μου στα μάγουλα σου και χάθηκα όταν κοίταξα ψηλά.
Με τράβηξε το μαύρο κενό που κολύμπησε στο λευκό των ματιών σου και έγινε ο λαβύρινθος όλων των στιγμών μας. Και χάθηκε ο ουρανός και κανείς πλανήτης μετέωρος. Καμία δύναμη δεν συγκρατεί δυο αισθήματα στο σύμπαν, αν χαθούν στο βλέμμα του ενός. Και κοίταξα ψηλά.
Είδα τα μάτια σου λίγο πριν την αυγή, τότε κατάλαβα πως για να σε ξεχάσω χρειάστηκε να αλλάξω σύμπαν. Ήταν λίγο μετά την ανάσα σου, εκείνη που μετακίνησε την άκρη του διαστήματος και χύθηκε το μαύρο στα μάτια σου , όταν κοίταξες ψηλά.
Στίχοι:
Σύννεφο θα γίνω – μαύρα μου μάτια
μορφές ν’ αλλάζω
με την πνοή σου.
Κι όταν θα φύγεις – μαύρα μου μάτια
βροχή θα πέφτω
στη θύμησή σου.
Χώμα θα γίνω – μαύρα μου μάτια
κι όπου πατάς
εκεί θ’ ανθίζω.
Κι όταν σε χάσω – μαύρα μου μάτια
θα γίνω πέτρα
να μη ραγίζω.
