Το musicity.gr επιλέγει το τραγούδι της εβδομάδας 27/10!

Πληροφορίες

Σωκράτης Μάλαμας - Ηλιόπετρα

 

Μια «Ηλιόπετρα» ταυτόσημη αγάπης.

Είναι κάτι δυνατό. Στο διάβα του καταπατεί τα όποια όρια και παράλληλα δημιουργεί τους δικούς του κανόνες. Είναι ένα συναίσθημα μεγάλο. Κι όταν το νιώθεις, είσαι τυχερός. Είναι η αγάπη. Αυτή η αγάπη που δεν έχει ηλικία, ούτε ημερομηνία λήξης. Η ανεξάντλητη, η αιώνια. Βάζει στους σκλάβους φτερά. Στους σκλάβους της ζωής, τους στρατιώτες, τις μαριονέτες. Τους κάνει αήττητους και φλογερούς. Ο κόσμος αλλάζει, όταν φιλιούνται δυο.

Η ένωση, ο ιδρώτας και το πάθος παρασέρνουν, αγριεύουν και σε μεταμορφώνουν. Παύεις να είσαι απλά εδώ. Και είσαι ταυτόχρονα εδώ και εκεί και λίγο πιο εκεί και πάντα εδώ και πάντα εκεί, πάντα μαζί της.. Με την Αγάπη. Ο κόσμος παραλύει. Αγάπη. Γεννιέται ξανά. Αγάπη. Όλα λούζονται με φως. Τα σοκάκια, οι πλατείες και οι ακρογιαλιές. Η κάμαρα ανοίγει ξανά και οι ψυχές μας αγκαλιασμένες, κυλιούνται στα σεντόνια και φθάνουν στο Θεό.

«Ηλιόπετρα». Ένα κομμάτι ισοδύναμο του πάθους των αμετανόητων εραστών της ζωής σε στίχους και μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου, βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα του Οκτάβιο Πας, γνωστό και ως «Η πέτρα του Ήλιου» σε πρώτη ελληνική μετάφραση. Λυρισμός και ποίηση. Η πιο βαθιά τέχνη. Ο ορισμός της τέχνης. Ερμηνεία παθιασμένη, σπαρταριστή, σαν απαγγελία και επαγγελία συνάμα, από τον αγαπημένο μας Σωκράτη Μάλαμα. Ο δίσκος «Πρόκληση σε δείπνο κυανίου», σε παραγωγή «Αχός», κλονίζει, αφυπνίζει, κόβει ανάσες.

Η «Πέτρα του Ήλιου» επαναπροσδιορίζει αξίες αληθινές. Αξίες και έννοιες και ορισμούς, χαμένους κάπου στην τρέλα της καθημερινότητας. Αξίες που πάντοτε θα νοηματοδοτούν τη ζωή. Αυτήν που είναι εκεί έξω και αναδύεται μέσα από νότες και μουσικές σαν του Θανάση. Έρωτας, αγάπη, ειλικρίνεια και σώματα γυμνά, αέρινα στροβιλίζονται σε ναούς ηδονικούς. Όλα αγιάζουν. Ένα κομμάτι εθισμός. Μια «Ηλιόπετρα», ταυτόσημη με το πιο σκληρό ναρκωτικό. Αγάπη.

 

Σωκράτης Μάλαμας - Ηλιόπετρα

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Album: Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου - Θανάσης Παπακωνσταντίνου

 

Στίχοι / Lyrics        

Γεννιέται ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Η αγάπη πόλεμος, πόρτα που ανοίγει
Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φως
Είναι φεγγίτες τα σώματα που σμίγουν

Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό
Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία
Τα μάτια σου είναι κρήνες ονείρου όπου παν
Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία

Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Μεταμορφώνεται, όλα αγιάζουν
Ο σκλάβος βγάζει στους ώμους του φτερά
Παύεις να είσαι ένας ακόμα ίσκιος

Ζητάω το πρόσωπό σου, ξανά παραληρώ
Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι
Αγκάθι του θανάτου, αυγή του φεγγαριού
Γραφή θαλασσινή απάνω στο βασάλτη

Μικραίνει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο
Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου
Και μισανοίγει σαν φρούτο ώριμο

Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό
Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία
Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ
Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία

Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο
Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα

Έξυπνη αναζήτηση Μουσικής:

Γράψε τον τίτλο ή τον καλλιτέχνη και βρες το τραγούδι που θέλεις:


Tip: Γράψε μία λέξη κλειδί ή το επίθετο του καλλιτέχνη