Το Τραγούδι της εβδομάδας

Το musicity.gr επιλέγει το τραγούδι της εβδομάδας! Κώστας Τσίρκας – Μυρτώ Βασιλείου – “Η χώρα μου”!

Αντιγόνη ΚολοβέντζουΔευτέρα, 14 Νοεμβρίου, 2016Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου, 20161 ' ανάγνωση13

Κώστας Τσίρκας – Μυρτώ Βασιλείου

Η χώρα μου

Τρέχεις τρέχεις… τρέχεις να σωθείς ή να ψάξεις για να βρεις αυτούς που νομίζουν πως σωθήκαν;

Περπατάς στους δρόμους και νιώθεις να πετάς σε βροχερό ουρανό, τα ποτάμια στη άκρη του δρόμου είναι δάκρυα περαστικών, εκεί πνίγουν τα όνειρα τους. Δεν βλέπεις πρόσωπα μόνο γκρίζα σύννεφα. Το χρώμα έχει φυλακιστεί στην οθόνη μιας συσκευής. Ρουφά το βλέμμα σου – το καταπίνει.

Η ανάσα σου ακούγεται δυνατά στο δωμάτιο την ώρα που ονειροπολείς, έρωτας με αντικατοπτρισμό και η ηδονή ξεχειλίζει. Η κουρτίνα γίνεται πανί σε θάλασσα αισθημάτων, ξεφεύγει από το παράθυρο και γίνεται σημαία σε αγώνα επιβίωσης με το δράκο του πραγματικού.

Μετράς τα κέρματα πάνω στο κομοδίνο και δεν φτάνουν να προδώσεις, μόνο να αρνηθείς μια και δυο και τρεις στο πιο δικό σου σχέδιο το στόχο. Κρυμμένα μυστικά και λόγια σε ένα χρώμα που μένει εγκλωβισμένο στην φωτεινή κορνίζα της παλάμης.
Το βράδυ όλοι γίνονται λαμπεροί, περπατούν λευκοί και απόλυτα σκυφτοί σε ένα ηγέτη χρόνο, που μόλις τελείωσε άλλη μια ακόμα μέρα. Σιωπή στο δρόμο και στο πεζοδρόμιο, η γάτα μαύρισε και αυτή στις εφτά ψυχές που χάθηκαν στο κρύο.

Και πας και περπατάς και τρέχεις να σκίσεις το πανί του κινηματογράφου, να περάσεις στο ουράνιο τόξο που από μικρή περίμενες μετά τη βροχή, τα δάκρυα πάντα φέρνουν χαμόγελο, ξεπλένουν το μαύρο. Και μένεις να κοιτάς το λευκό.
Τα βλέφαρα σου δεν μπορούν να ανοίξουν. Η σκόνη τα βαραίνει και πονούν, και είναι και εκείνα τα βουβά κελαηδίσματα παιδιών, η κόρη στο μάτι τους την ώρα που πονούν, που μεγαλώνει και χάνεσαι. Ρουφά το βλέμμα σου – το καταπίνει.

Μια δίνη… ακολουθούν όλοι τη ροή… κανείς δεν αντιστέκεται. Θέλεις να φύγεις, να αλλάξεις τη πορεία, νομίζεις θα φύγεις, θα βρεις χρώμα. Στο τζάμι μια μορφή και μετά άλλη μια και ακόμα μια… λεύκες με πρόσωπα όμοια και μάτια ανοιχτά που στάζουν αίμα. Σκότωσαν τα όνειρα τους. Όχι εκείνοι… άλλοι, περιμένουν λίγα από τα δάκρυα σου να ξεπλύνουν το μόνο χρώμα.

Κόκκινο, σε άλλους σταματά τα όνειρα , σε άλλους τη ζωή και για άλλους είναι δύναμη. Αίμα μου, αίμα σου, αίμα τους. Όλοι κάτω από την επιφάνεια κρύβουν τη δύναμη, σκάψε το δρόμο εκεί στην άκρη λίγο πριν ξεφτίσει και βρες την πραγματικότητα. Πιες το νερό του, αγιασμός για αιωνιότητα ελπίδας και προχώρα ανάμεσα στα σύννεφα με ανάσα που τώρα ακούγεται βουή και διώχνει τη γάτα. Εφτά φορές να αρνηθείς όσες οι ψυχές, την ψεύτικη εικόνα του καθρέφτη σου.
Άνοιξε εσύ τώρα το παράθυρο, σκίσε την κουρτίνα και βγες στην χώρα με το όνομα σου, εκεί που χωράς στην πόρτα και δεν περισσεύεις ή δεν μένεις μικρός. Εκεί που έχεις να δώσεις και να πάρεις χωρίς αργύρια στην τσέπη.

Ένα τραγούδι απαλό σα χάδι που υπενθυμίζει τόσα για την σημερινή ψυχολογία των ανθρώπων. Μια μελωδία επιστροφής για τον Κώστα Τσίρκα, που «περπατά» αρμονικά πάνω η πρωτοεμφανιζόμενη Μυρτώ Βασιλείου με την ζεστή φωνή της. Ένα πραγματικό ταξίδι φαντασίας στην χώρα της ψυχής καθενός μας. Η γλυκιά μικρή, με ωριμότητα νύμφης, σε τραβά με μίτο τη φωνή της να αναγνωρίσεις τον ευχάριστο σου εαυτό, να βγεις από το λαβύρινθο της εποχής και να πορευτείς επιστρέφοντας με λευκά πανιά στη ρότα της μουσικής του έμπειρου μουσουργού. Πίστεψε το!