Η διάσωση του πλανήτη είναι τόσο σημαντική όσο η διάσωση μιας οικογένειας ή η διάσωση μιας οικογένειας είναι τόσο σημαντική όσο η διάσωση του πλανήτη; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει ο Nick Payne στην αλληγορία του «Αν υπάρχει δεν το χω βρει ακόμα», που παρουσιάζεται στο θέατρο Βρετάνια σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου.
Ο George, ένας περιβαλλοντολόγος που έχει πάρει τη διάσωση του πλανήτη εντελώς προσωπικά δυσκολεύεται να διασώσει την υπό διάλυση οικογενειακή του ζωή. Η σύζυγός του Fiona, καθηγήτρια, δείχνει αδύναμη να διαχειριστεί τα προβλήματα της οικογένειάς της, αλλά και την υπέρβαρη κόρη της Anna, η οποία γίνεται συχνά θύμα bullying. Στην φαινομενικά ήσυχη αλλά τόσο προβληματική ζωή τους εισβάλλει ο αδερφός του George, Terri και επισημαίνει με τον πιο δραστικό και unpolitically – correct τρόπο όλα τα προβλήματα που βυθίζουν την οικογένεια του George και της Fiona στην δυστυχία.
Εν ολίγοις εκείνο που κάνει ο Payne είναι μια παρουσίαση όλων των προβλημάτων της σύγχρονης κοινωνίας, αν όχι του σύγχρονου κόσμου, έχοντας ως καμβά τέσσερις ήρωες βυθισμένους στους μικρόκοσμούς τους και αδύναμους να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Η πιο ικανή στο να πάρει το πρόβλημα στα χέρια της δείχνει η λιγότερο δυναμική από όλους Anna, η οποία παλεύοντας με την κατάθλιψη και τον παραμελημένο της εαυτό και παρακινούμενη από τον θείο της Terri, αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή της άλλοτε με εντελώς λάθος και άλλοτε με σωστό τρόπο.
Το «Αν υπάρχει δεν το χω βρει ακόμα» έργο αποσπασματικής ροής, ακροβατεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον Μπεκετικό ελλειπτικό σουρεαλισμό και μέσα από μικρές, εναλλασσόμενες σκηνές καταφέρνει και συνθέτει μια αόρατη κλωστή ανάμεσα στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο καταλήγοντας στο ότι και τα δύο είναι κομβικής σημασίας.
Ο Μάκης Παπαδημητρίου βασίστηκε στην βρετανική αισθητική του κειμένου, στους ρυθμούς και το χιούμορ του και σκηνοθέτησε μια παράσταση που διαχέεται από μία γαλήνη, την ίδια στιγμή που επί σκηνής συμβαίνουν τα πιο επικίνδυνα γεγονότα. Αυτή η παραδοξότητα χαρακτηρίζει την παράσταση και σε αυτό το τέμπο κινήθηκαν και οι ερμηνείες των Μάκη Παπαδημητρίου, Μαρίας Λεκάκη, Αγγελικής Γρηγοροπούλου και Δημήτρη Πασσά. Δεν με ενόχλησε καθόλου που σε ένα φρενήρες σύμπαν, μια παράσταση επιλέγει να κυλά γαλήνια επισημαίνοντας έναν καταιγισμό προβλημάτων.
Στην γενικότερη αισθητική της παράστασης συνέβαλε το λειτουργικό, πολύ έξυπνο σκηνικό της Μαγδαληνής Αυγερινού, οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη και η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου.
Το «Αν υπάρχει δεν το χω βρει ακόμα» είναι ένας αστερίσκος ευαισθησίας. Μια ήρεμη επισήμανση της επικείμενης προσωπικής ή γενική καταστροφής. Είναι μια παράσταση βρετανικής αισθητικής, χιούμορ και ροής που σέβεται τον εαυτό της και τον θεατή. Μια παράσταση ισχυρής ταυτότητας και νοημάτων που αν αφεθείτε θα σας συνεπάρει στον σύμπαν της.
info
Η παράσταση “Αν υπάρχει δεν το ‘χω βρει ακόμα” του Nick Payne σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου παρουσιάζεται στο θέατρο Βρετάνια από Τετάρτη έως Κυριακή
Περισσότερα… κλικ εδώ
