Ο Δημήτρης Μαυρίκιος αποφάσισε να μείνει πιστός στο πνεύμα του τίτλου του έργου που σκηνοθετεί στο Εθνικό Θέατρο και να ακολουθήσει κατά γράμμα το “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”. Η βασική διαφορά με άλλες παραστάσεις που βασιζονται στους αυτοσχεδιασμούς, είναι ότι αυτή η παράσταση ηταν απόλυτα μετρημένη, φορμαρισμένη, αλλά και συναισθηματικά φορτισμένη. Ο Δημήτρης Μαυρίκιος βυθίστηκε στο σύμπαν του Λουίτζι Πιραντέλλο και σκηνοθέτησε ένα θέαμα θεάτρου μέσα στο θέατρο, που παρά την πολυπλοκότητά του και την πολυεπίπεδη δομή του δεν δημιουργούσε την παραμικρή σύγχιση, ούτε απώλεια ενδιαφέροντος. Απεναντίας συνέπαιρνε τον θεατή σε ένα θεατρικό σύμπαν φτιαγμένο απο τους ανθρώπους του θεάτρου για το κοινό. Αναρωτιέμαι τι είναι εκείνο που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης για αυτό το στριφνό, αλλά τόσο ολοκληρωμένο θέαμα.
Μάλλον ήταν η αλήθεια του. Η σκηνοθεσία του Μαυρίκιου βασίστηκε σε μια αληθινή ανάγκη να αποδόσει σκηνικά αυτό το σύμπαν του ιταλού νομπελίστα που τόσο ταιριάζει με την ανθρώπινη ψυχοσυνθεση. Πέραν όμως από την σύλληψη, στο κομμάτι της εκτέλεσης ο θίασος του Εθνικού Θεάτρου, δεμένος, λαμπερός και ομοιογενής ακολούθησε το σκηνοθετικό πνεύμα, την ίδια στιγμή που ο κάθε ηθοποιός διατήρησε την μοναδικότητα και την προσωπικότητά του. Οι δύο πρωταγωνίστριες Λυδία Φωτοπούλου και Ράνια Οικονομίδου εμφανίζονταν στην σκηνή με το προσωπικό τους ταπεραμέντο, με χιούμορ, με ζωντάνια, συναίσθημα και επικοινωνία με το κοινό και το κείμενο. Η Γιούλικα Σκαφιδά επίσης έδωσε ένα κομμάτι του εαυτού της σε αυτό το υπέροχο παραμύθι, ενώ ο Γιάννης Βογιατζής, ως βετεράνος του θιάσου, εκτός από το ερμηνευτικό του σθένος χάρισε στο κοινό και μία από τις πιο συγκινητικές και ειλκρινείς εξομολογήσεις της βραδιάς.
Ο Δημήτρης Μαυρίκιος επιφύλαξε για τον εαυτό του τον ρόλο του σκηνοθέτη, δίνοντας μια αίσθηση ρεαλισμού στο όλο εγχείρημα. Ήταν ένας μοναδικός παραμυθάς – μαέστρος που συντόνιζε μια δεμένη ομάδα πρωταγωνιστών.
Σε όλο αυτό, φυσικά πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Μουσική ονειρική, μαγευτική και ταξιδιάρικη, σε συνδυασμό με τις υπέροχες εναλλαγές στα σκηνικά του Δημήτρη Πολυχρονιάδη (Εξαιρετική η σύλληψη του κοινού επό κούκλες επί σκηνής, όπως και ο μεγάλος καθρέφτης ο οποίος αντανακλούσε όλη την αίθουσα) και τα κοστούμια της Νίκης Ψυχογιού συντόνιζε τις μοναδικές ατμόσφαιρες της παράστασης. Παράλληλα το εύρημα των video των Δημήτρη Μαυρίκιου και Άγγελου Παπαδόπουλου προσέδιδε στην παράσταση μια κινηματογραφική – ντοκουμαντερίστικη ματιά που μόνο θετικό πρόσημο έχει.
Το εγχείρημα του Δημήτρη Μαυρίκιου στο Εθνικό Θέατρο έχει μεγάλη αξία διότι ανεβάζει ένα έργο δύσκολο, πνευματικό και πνευματώδες, εγκεφαλικό και αυτοαναφορικό και το παρουσιάζει χωρίς να χάνει την παραμικρή του συγγραφική αξία, αλλά ταυτόχρονα χωρίς να γίνεται δύσκολο και δυσνόητο για το κοινό. Θα χαρακτήριζα το “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε” του Εθνικού Θεάτρου ένα ρεαλιστικό παραμύθι για το θέατρο και τους ανθρώπους του. Μια καλοφτιαγμένη και ουσιώδης στιγμή θεατρικής δημιουργίας.
info
Η παράσταση ” Απόψε αυτοσχεδιάζουμε” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου παρουσιάζεται στοη κεντρική σκηνη του Εθνικού Θεάτρου από Τετάρτη έως Κυριακή
Περισσότερα… κλικ εδώ
