Ένα μουσικό «πικ-νικ» στα γρασίδια, ξαπλωμένοι κοιτώντας τ’ άστρα ακούγοντας όμορφες μουσικές. Σαν μια παρέα όλοι μας, στον κήπο του Μεγάρου μουσικής την Παρασκευή το βράδυ καταφθάσαμε για να ακούσουμε δυο καλλιτέχνες ταλαντούχους, με πολλή αγάπη γι’ αυτό που κάνουν. Ο Στάθης Δρογώσης και η Ανδριάνα Μπάμπαλη, δυο «καλλιτεχνικά αδέρφια» καθώς ξεκίνησαν μαζί πριν από αρκετά χρόνια το ταξίδι τους στη μουσική και η αμοιβαία εκτίμηση που συνεπακόλουθα φανέρωνε το δέσιμό τους, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής στη σκηνή. Μετά την πρόσφατη συνεργασία τους στη διασκευή του «μη το πεις πουθενά», βρίσκονται πάλι μαζί σε αυτή τη συναυλία και προσεγγίζουν τα τραγούδια με ρετρό διάθεση.
Το «ΝΕΟvintage» πρόγραμμα που παρουσίασαν ήταν διανθισμένο με δικές τους συνθέσεις, τις οποίες πάντρεψαν με άλλα παλιότερα αγαπημένα, διελεγμένα επιμελώς από τις δεκαετίες 1940 – 1960 από τον Χρήστο Παπαμιχάλη. Αυτές οι πινελιές νοσταλγίας σε συνδυασμό με το εξαιρετικό ακορντεόν της Ξένιας Τσέλιγκα, έδιναν μια όμορφη vintage νότα στη βραδιά, όπως άλλωστε δήλωνε και ο τίτλος. Τα τραγούδια εξάλλου είναι άχρονα, έρχονται και μας βρίσκουν ξανά και ξανά, δημιουργώντας πάντα συναισθήματα.
Ο «σκύλος ο Κανέλος» ήταν εκεί, καθώς και το συγκλονιστικό «θα περάσουν οι μέρες» που ακούστηκε το 2005 στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και καθιέρωσε θα λέγαμε τον τραγουδοποιό, αφιερώματα στους απαισιόδοξους με το «κι αν είναι αργά» της Μπάμπαλη από τη μια, με το εξομολογητικό «συγχώρεσέ με» του Δρογώση από την άλλη, να προσπαθεί ‘να μαζέψει τη σκόνη απ’ τ’ αστέρια’. Ιδιαίτερη μνεία για το ταξιδιάρικο κομμάτι «εκδρομή με τ’ αμάξι» που ο Στάθης έγραψε με αφορμή την ιστορία αγάπης ενός φίλου του και όπως χαρακτηριστικά είπε είναι «για όλες αυτές τις παλιοδουλειές που μας αναγκάζουν να κάνουμε» και ταυτιστήκαμε απόλυτα. Το πολύ γλυκό «μεσοπέλαγα» που ερμήνευσε η Ανδριάνα για να μας θυμίσει ακόμα μια φορά το ότι ποτέ δε θα είμαστε έτοιμοι γι’ αυτά που μας συμβαίνουν αλλά και το «χαθήκαμε», τραγούδι για την ξενιτιά. Δε θα μπορούσε να μη γίνει ειδική αφιέρωση στο «μουσικό θείο» τους, Νίκο Πορτοκάλογλου με το υπέροχο «σήκω και χόρεψέ μου».
Και σαν νέο ρομαντικοί που είναι, μας παρουσίασαν το τρυφερό και μελωδικό «είσαι συ ο άνθρωπός μου», το «χθες το βράδυ» του Γιαννίδη αλλά και το αριστουργηματικό «ας ερχόσουν για λίγο» του Σουγιούλ. Ακούστηκαν και πιο παιχνιδιάρικα τραγούδια «το χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα» θυμίζοντας ντουέτο Καρέζη – Ηλιόπουλο του Χατζιδάκι, το «γιατί, γιατι, γιατι;» που πρωτο είπε με ελληνικό στίχο ο Φώτης Πολυμέρης αλλά και το «εγώ θα σ ’αγαπώ και μη σε νοιάζει» του αείμνηστου Κηλαηδόνη.
Το πρόγραμμα άνοιξε μια εξαιρετική νέα φωνή, ο Θοδωρής Μαυρογιώργης, καλλιτέχνης ήδη γνωστός από τη συμμετοχή του στα συγκροτήματα Wedding Singers και Bejeezus, ο οποίος εμφανίστηκε και προς το τέλος ερμηνεύοντας το «βιαστικό πουλί του νότου» μαζί με Μπάμπαλη και Δρογώση. Η όμορφη βραδιά έκλεισε με το «μη το πεις πουθενά» σε ντουέτο των δυο ερμηνευτών και καταχειροκροτήθηκε. Εμείς πάντως θα το πούμε παντού πόσο όμορφα περάσαμε για να είναι μεγαλύτερη η προσέλευση του κόσμου στο επόμενο live και ακόμα δυνατότερο το χειροκρότημα.
