Κλίμα γιορτινό, ένας καινούριος χώρος με Χριστουγιεννιάτικη αύρα και ένα αγαπημένο γκρουπ για μια ακόμα φορά στην Αθήνα. Οι Pink Martini είναι μία μπάντα που έχει αγαπηθεί πολύ από το ελληνικό κοινό και οι συναυλίες τους παραδοσιακά πλέον γίνονται sold out. Στην τρίτη τους εμφάνιση που προστέθηκε, την Κυριακή το απόγευμα δεν ζήσαμε απλά μια συναυλία, αλλά μία Pink Martini εμπειρία.
Από τα πρώτα τους τραγούδια ήταν εμφανές ότι αυτή η βραδιά θα ήταν ξεχωριστή. Η China Forbes, η χαρακτηριστική, ζεστή και κρυστάλλινη φωνή των Pink martini, η βασική ερμηνεύτρια του γκρουπ μας βάζει κατευθείαν στο ταξιδιάρικο τους κόσμο με τα παγκόσμιας εμβέλειας hits “Let’s Never Stop Falling in Love” “Sympathique (Je ne veux pas travaller)”, “Hey Eugene” και “Lilly”. Τραγούδια που η ίδια έχει γράψει αρκετά χρόνια πριν μαζί με τον Ιδρυτή τους Thomas Lauderdale.
O Lauderdale, μια ιδιαίτερη και συμπαθής φυσιογνωμία, καθισμένος στο πιάνο του, μας συστήνει έναν προς έναν τους εξαιρετικούς μουσικούς του γκρουπ, που απολαύσαμε σε ορχηστρικά σόλο και μας καλεί με τη σειρά του στον πολυδιάστατο μουσικό τους κόσμο. Μετά τα πρώτα γνωστά στο κοινό τραγούδια που ζέσταναν αμέσως το κλίμα ακολούθησαν δύο χριστουγιεννιάτικα. Είναι η πρώτη φορά που το γκρουπ επισκέπτεται την Ελλάδα χειμώνα και ήταν μια καλή ευκαιρία να μας παρουσιάσουν γνωστά κομμάτια εμπλουτισμένα με τις δικές τους μουσικές πινελιές από το εορταστικό τους άλμπουμ “Joy to the world” που κυκλοφόρησε το 2010, αλλά δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία μέχρι τώρα, να παρουσιάσουν στο ελληνικό κοινό.
Τα περισσότερα τραγούδια τους σε latin ethnic ρυθμούς μας ξεσήκωσαν για χορό. Ο Timothy Nishimoto (μουσικός στα κρουστά, αλλά και δεύτερος βασικός τραγουδιστής του γκρουπ) με τις πρώτες νότες των “Zundoko” και “Donde Estas, Yolanda” στα ελληνικά μας προειδοποίησε να δέσουμε τις ζώνες μας για την απογείωση που θα ακολουθούσε.
Οι Pink Martini πιο κεφάτοι και επικοινωνιακοί από ποτέ, μας κάλεσαν να διασκεδάσουμε μαζί τους και να χορέψουμε, ακόμα και πάνω στη σκηνή. Φυσικά πολλοί ανταποκρίθηκαν. Το πάρτι που στήθηκε κράτησε για αρκετά τραγούδια. Η China Forbes, «ανέθεσε» την επικοινωνία με τον κόσμο στον Έλληνα τρομπονίστα του γκρουπ. Το όνομα του Αντώνης Ανδρέου. Μόνιμο μέλος τους πλέον στις παγκόσμιες περιοδείες.
Και είχε έρθει η ώρα για «Τα παιδιά του Πειραιά». Μαζί με τους θεατές που είχαν ανέβει στη σκηνή, η Forbes και ο Ανδρέου συγκίνησαν ενώνοντας σε μια παρέα όλο το θέατρο με το “Never on Sunday”, δισκογραφημένο στο πρώτο άλμπουμ τους το 1997.
Οι εκπλήξεις όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Στις συναυλίες τους τον τελευταίο καιρό ως μόνιμο καλεσμένο παρουσιάζουν τον Jimmie Herrod. Νομίζω πως δεν έφυγε κανείς από το θέατρο και να μην τον θυμάται για καιρό.
Εκτός από τα φωνητικά καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας μας μάγεψε κυριολεκτικά με τις φωνητικές του δυνατότητες στην ανατριχιαστική ερμηνεία του “Exodus”, από την ομότιτλη ταινία του 1960, διασκευασμένο από τους Pink Martini, αλλά και λίγο αργότερα με την αέρινη και σκερτσόζικη παρουσία του στο “Bitty Boppy Betty”.
Λίγο πριν το τέλος, η China Forbes, όλη την ώρα χαμογελαστή και «μπριόζα» μας ξανακαλεί όλους επάνω για να χορέψουμε παρέα ένα ακόμα εορταστικό παραδοσιακό σκοτσέζικο τραγούδι σε ρυθμό samba, το «Auld Lang Syne» και να κλείσουμε με το “Amado mio” και το “Brazil” στο encore.
Δεν θα τους αποχαιρετούσαμε όμως ακόμα, αφού λίγη ώρα μετά, μας υποδέχτηκαν στον χώρο της εισόδου, σε απαρτία, χαμογελαστοί και ορεξάτοι για να υπογράψουν cds και να μιλήσουν μαζί μας.
Στο να ευχαριστηθείς μία συναυλία, εκτός από τους καλλιτέχνες που θα δεις στη σκηνή, παίζουν πάντα ρόλο και πολλοί άλλοι παράγοντες που θα συμβάλλουν στο να ζήσεις μια ολοκληρωμένα ευχάριστη εμπειρία. Η παραγωγή του Christmas Theater τα παρείχε όλα. Οργανωμένο δωρεάν parking, όμορφη είσοδο, διαμόρφωση του χώρου μέσα και έξω. Το όνομα του χώρου είναι Christmas Theater. Βλέποντας απ έξω ένα γήπεδο που ανήκει στα Ολυμπιακά ακίνητα αναρωτιέσαι αν η ονομασία του είναι απλά ένα κόλπο προώθησης, marketing μιας σειράς εκδηλώσεων την περίοδο των Χριστουγέννων. Μπαίνοντας μέσα όμως και ακόμα περισσότερο βγαίνοντας ξέρεις πως σε αυτό το γήπεδο έχει γίνει δουλειά. Ο χώρος όντως μπορεί να «καταχωρηθεί» ως θέατρο. Θεατρικά αναπαυτικά και ευρύχωρα καθίσματα έχουν τοποθετηθεί σε όλη την πλατεία και καινούρια καθίσματα με πλάτη στις κερκίδες.
Δύο μεγάλες οθόνες αριστερά και δεξιά της σκηνής βοηθάνε στην θέαση ακόμα και από την πιο απομακρυσμένη θέση. Η σκηνή έχει στηθεί στη μέση του χώρου κι έτσι δεν υπάρχουν θέσεις σε απαγορευτική απόσταση. Το δάπεδο έχει στρωθεί με μοκέτα και γύρω έχουν υψωθεί θεατρικές κουρτίνες που εκτός από την «ζεστασιά» που προσφέρουν στο μάτι βοηθάνε ιδιαίτερα και στην ακουστική. Ότι πιο σημαντικό δηλαδή για μία συναυλία. Ο ήχος ήταν εξαιρετικός. Οι Pink Martini είναι γνωστό άλλωστε ότι θέλουν να ακούγονται σε χαμηλή ένταση προκειμένου να αναδεικνύεται κάθε ήχος από τα πολλά και ιδιαίτερα όργανα που παίζουν οι μουσικοί τους πάνω στη σκηνή. Το εγχείρημα “Theater” πέτυχε και η συναυλία των Pink Martini καταγράφεται ως η καλύτερη τους μέχρι τώρα στην Αθήνα. Εις το επανιδείν.
.jpg)
