Με δύο sold out βραδιές στο θέατρο Παλλάς αγκάλιασε το κοινό τη Ευανθία Ρεμπούτσικα, η οποία για ακόμα μια φορά κράτησε με τα πιο δυνατά συναισθήματα το βιολί της στο ώμο και έβγαλε από τις χορδές του ήχους της Ανατολής και της Δύσης σε μια παράσταση – ταξίδι στις συνθέσεις και τις μουσικές της όλα αυτά τα χρόνια.
Η ιδιαίτερη περίπτωση της Ευανθίας Ρεμπούτσικα στην ελληνική μουσική σκηνή παραμένει μέχρι και σήμερα μοναδική. Μάλλον γιατί ξεφεύγει από το πλαίσιο μιας απλής δεξιοτέχνη και περπατά στα μονοπάτια μιας ετοιμοπόλεμης και δυναμικής show woman που με μόνο όπλο το βιολί της, γεννά εικόνες, μνήμες, γεύσεις, αρώματα και συναισθήματα. Περιηγείται στην σκηνή με διάθεση σίφουνα, πειράζει τους μουσικούς, συνομιλεί αόρατα και σιωπηλά με το κοινό, κάθεται σε ένα σκαλοπάτι για να παίξει ένα τρυφερό μουσικό θέμα σαν να το αφιερώνει σε κάθε θεατή ξεχωριστά, και την ίδια στιγμή σηκώνεται όρθια, πετάγεται μέχρι τον ουρανό και προσγειώνεται ξανά στην σκηνή λικνιζόμενη στις μουσικές που η ίδια σκάρωσε.
Η σχέση της με τον κινηματογράφο, με τα όνειρα, τη φυσική και τη μεταφυσική, με τις θάλασσες και τα ταξίδια του σώματος και του μυαλού ήταν εμφανής στην μεγάλη της γιορτή στο Παλλάς με τίτλο «Μια βραδιά στην Πόλη». Σε αυτή την Πόλη στο μεταίχμιο της Ανατολής και της Δύσης, αλλά και στην κάθε πόλη που καράβια σφυρίζουν, καπνοί βγαίνουν από φουγάρα, ήχοι χαιρετισμών και αποχαιρετισμών ενώνονται και συνθέτουν συγκινητικούς ήχους καρδιάς.
Σε αυτή την περιήγηση στους δρόμους του κόσμου συνοδοιπόροι της δύο ξεχωριστές ερμηνεύτριες που έδωσαν πνοή στα λόγια των τραγουδιών. Η Έλλη Πασπαλά, αγέρωχη, παθιασμένη, φορτισμένη πάντα και συντονισμένη με τον ήχο και τον στίχο και η Dillek Koc, αγαπημένη ευρέως μέσα από το soundtrack της πολίτικης κουζίνας, το οποίο και μας θύμισε, ενώ συγκίνησε όλους με τους αμανέδες της.
Επί σκηνής οι Θάνος Σταυρίδης στο ακορντεόν, Πάνος Δημητρακόπουλος στο κανονάκι, Ανδρέας Συμβουλόπουλος στο πιάνο, Γιάννης Οικονομίδης στην τρομπέτα και Γιάννης Παπαγιανούλης στα κρουστά και τα τύμπανα απόλυτα συντονισμένοι με τους ήχους και το πνεύμα της Ρεμπούτσικα.
Η βραδιά αυτή στο Παλλάς δεν ήταν παρά μια γιορτή του αισθήματος. Του αισθήματος που ταξιδεύει, που ερωτεύεται, που ξενιτεύεται και ξαναγυρίζει. Αυτή νεράιδα με τα μακριά μαλλιά και το κοκκινωπό βιολί έχει τον τρόπο να δημιουργήσει τις πιο όμορφες γέφυρες για να ενώσουν τις καρδιές με τους χτύπους τους. «Με την πλάτη» στην «Αλεξάνδρεια» και τους θησαυρούς, ως τις γεύσεις της Πόλης και τους πανηγυρισμούς του «1968» (την ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, της οποίας συνέθεσε το soundtrack), η Ρεμπούτσικα γεμίζει έγχορδες αναμνήσεις και πυροδοτεί ονειρικές μουσικές αποδράσεις.
