Είδαμε: Φωτεινή Βελεσιώτου – Ανατολή Μαργιόλα @ Θέατρο Βράχων. Στη ρωγμή του ρεμπέτικου!

Πόσες φουρτουνιασμένες θάλασσες και πόσες ήρεμες ακρογιαλιές μπορεί να χωρέσει στο μέταλλό της η φωνή της Φωτεινής Βελεσιώτου. Αυτή η πρωτόλεια ερμηνεύτρια, που ήρθε στις ζωές μας για μας θυμίσει την αξία του απλού. Αυτή η απέριττη παρουσία, που με μόνο εφόδιο τη φωνή της, που εκβάλλει γάργαρη από τα βάθη της, κατάφερε να πάρει μαζί της ένα κοινό διψασμένο για λίγη μουσική αλήθεια.

Τα λέω αυτά με αφορμή τη συναυλία της στο Θέατρο Βράχων, την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου. Μια συναυλία αφιερωμένη στις μούσες του ρεμπέτικου. Σ’ εκείνες πάνω στις οποίες η Βελεσιώτου και πολλές ακόμα σύγχρονες ρεμπέτισσες, «πάτησαν» για να διαμορφώσουν το δικό τους μουσικό παρών.

Αυτή η βραδιά λοιπόν, με ένα κοινό απόλυτα συμβεβλημένο με τους καρδιακούς παλμούς της ορχήστρας, ήταν μαγικό. Ακούστηκαν τραγούδια που κάθε φορά που τα ακούς νιώθεις να χτυπάνε τα πιο ευαίσθητά σου κύτταρα. Τραγούδια που με τον πιο απλό τρόπο, αφηγούνται τις πιο απλές ιστορίες και δημιουργούν τόσο περίπλοκες σκέψεις και συναισθήματα. Πόσο μαγικές είναι οι νότες του ρεμπέτικου; Πόσο καταλυτικός ο ρυθμός του και πόσο πυροβόλα οι στίχοι του;

Από το «Λόγια ανταλλάξαμε βαριά», μέχρι το «Μη μου ξαναφύγεις πια» και το «Θέλω να ‘ναι Κυριακή», μέχρι το «Σαν απόκληρος γυρίζω», στο οποίο συγκλόνισε το ζεϊμπέκικο ενός αγοριού σε αναπηρικό αμαξίδιο, το «Αφιέρωμα στις μούσες του Ρεμπέτικου» ήταν ένα ξέφωτο αλήθειας.

Δίπλα στη Φωτεινή Βελεσιώτου, η Ανατολή Μαργιόλα με τη μοναδική φωνή της. Αν έκλεινες τα μάτια και ξεχνούσες το νεαρό της παρουσίας της, ένιωθες ότι η φωνή της έρχεται από δίσκο σαρανταπεντάρη, που σαν διαμαντάκια ξεπετάγονται τόσο λαμπερά θαμπές νότες. Και φυσικά οι τέσσερις μουσικοί της. Ο Γιώργος Καραμφίλλης στο μπουζούκι, ο Νίκος Παπαναστασίου στο Ακορντεόν, ο Βασίλης Κετεντζόγλου στην κιθάρα, ο Γιώργος Τσοκανής στο πιάνο και ο Διονύσης Μακρής στο κοντραμπάσο.

Ήταν κάπου στο 2011 που η Φωτεινή Βελεσιώτου μας συστήθηκε ευρέως και από τότε μέχρι σήμερα, η παρουσία της και οι επιλογές της, επιβεβαιώνουν την αγάπη και το σεβασμό του κοινού στο πρόσωπό της. Η φωνή της σκαλίζει ρωγμές και τις επουλώνει στη ρίζα τους και η παρουσία της επιβεβαιώνει ότι το αυθεντικό θα βγει στην επιφάνεια βρέξει – χιονίσει. Η Φωτεινή Βελεσιώτου είναι ένα δώρο της νομοτέλειας στο ελληνικό τραγούδι.