Είδαμε: Φρόσω Στυλιανού @ Σταυρός του Νότου. "Διαυγής σαν κρύσταλλο"!

Η αύρα που εκπέμπει ο καθένας μπορεί να καθορίσει τον τρόπο που σε υποδέχονται οι γύρω σου. Η Φρόσω Στυλιανού βγαίνει στη σκηνή με λιτό τρόπο και άνεση. Πιο πολύ σαν να υποδέχεται φίλους στο σπίτι και σαν σωστή οικοδέσποινα θεωρεί καθήκον της να τους ευχαριστήσει. «Σπάει» τα μαύρα με ένα κόκκινο μπολερό και καλύπτει όποιο άγχος με βέβαια βήματα που προδίδουν προσήλωση, επαγγελματισμό, αλλά και πίστη στις ικανότητες της. Δεν θέλει να μας «σκοτεινιάσει», αρνείται πεισματικά να το κάνει σε όλο το πρόγραμμα που ετοίμασε για το Σταυρό του Νότου, με απανωτές αλλαγές ύφους στα τραγούδια της που καλύπτουν έτσι κι αλλιώς μια ευρεία γκάμα, σαν να χτίζουν ένα ψηφιδωτό της έντονης προσωπικότητας της.

Η φωνή της διαυγής σαν κρύσταλλο. Δυνατή και διαπεραστική, ξεδιπλώνεται εντυπωσιακά στις πιο σκληρές στιγμές των τραγουδιών, στις πιο δυναμικές τους, αλλά και στην πιο μεγάλη απελπισία μιας μπαλάντας και αδικείται στους πιο παραδοσιακούς δρόμους.

Τα ακούσματα της και οι συνεργασίες της παρόντα στις επιλογές της για τη βραδιά. Μπλέκουν άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με λιγότερη με τις σπουδές της πάνω στο τραγούδι. Πιο ταιριαστή με τους αιχμηρούς του Σαββόπουλου κι ας μοιάζει να επιθυμεί να αγγίξει την τρυφερότητα με την οποία ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου θα πρόσεχε μη σπάσει αυτή η κλωστή που συγκρατεί το είναι του ακόμα.

Θα μας καλησπερίσει με «Τη ρωγμή του χρόνου» με έξι εξαιρετικούς μουσικούς επί σκηνής που προσθέτουν τις δικές τους αποχρώσεις στο αποτέλεσμα. Το πρόγραμμα περάσει με την ίδια ευκολία από τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον Γιώργο Ζαμπέτα κι από τον Χατζιδάκι στον Λάκη Παπαδόπουλο, στον Σταμάτη Κραουνάκη, ακόμα και την Sia και τους Radiohead. Η Φρόσω Στυλιανού καλείται ερμηνεύσει από το γαλλικό Je suis malade μέχρι το παραδοσιακό «Ψηντρή βασιλικιά μου» ακολουθώντας τις αγαπημένες της φωνές και προσεγγίζοντας τις με το δικό της στυλ, εκείνο που αφήνει ώρες ώρες τις νότες να εκσφενδονίζονται σαν ξυράφια και να χαράζουν μέσα σου.