Νατάσσα Μποφίλιου @ Τεχνόπολις
«Με οδηγό το φως…»!
Βλέπεις τα τραγούδια της να «στολίζουν» (αλήθεια, πρόκειται περί πραγματικών στολιδιών) χιλιάδες ιντερνετότοιχους, ακούς το όνομά της να συζητιέται από τους πάντες, βλέπεις τις αφίσες της σε όλους τους δρόμους, αλλά, αλήθεια, εάν δε την ακούσεις έστω και μία φορά στη ζωή σου live, είναι αδύνατον να συλλάβεις το μεγαλείο της. Κι αν η περιγραφή σου μοιάζει κάπως υπερβολική, να, είναι, βλέπεις, που ταιριάζει γάντι στο μέγεθος της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας.
Δεν είναι μόνο τα αριστουργηματικά τραγούδια, που απαρτίζουν το ρεπερτόριό της, ούτε η ερμηνευτική της ικανότητα, που δε σου αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις. Είναι η ψυχή της, που σαν αεράκι περνάει ανάμεσα από τα δάχτυλά σου, σου κλείνει τα μάτια, σε ταρακουνά, σε συντρίβει και στη συνέχεια κομματιάζεται για να σου προσφερθεί απλόχερα.
Αν ρωτήσεις «ποια;», θα σου απαντήσω «η Νατάσσα Μποφίλιου».
Αν ρωτήσεις «πώς;», θα σου απαντήσω «μαγικά».
Μαγικά.
Μαγεία.
Ξόρκια. Μας τα έκανε για άλλη μια φορά, στην Τεχνόπολη, την Τετάρτη. Στην καθιερωμένη συναυλία, που δίνει κάθε χρόνο στο συγκεκριμένο χώρο, απέδειξε πως το πάθος αποτελεί τη σπουδαιότερη μονάδα μέτρησης, κατορθώνοντας να σπάσει όλα τα κοντέρ.
Τραγούδια από το προσωπικό της ρεπερτόριο, τραγούδια πλημμυρισμένα από φως ή και λίγο σκοτάδι, τραγούδια ξένα, τραγούδια μεταμορφωμένα, πάντως, σίγουρα, όλα λατρεμένα…«Οι μέρες του φωτός», «Παρέα», «Rolling the deep», «Τα τσιγάρα βαριά», «Το αστέρι μου», «Συνέχεια στα όρια», «Έλα σε μένα», «Δεμένη», «Λοχαγός έρωτας», «Μια νταλίκα», «Μέχρι το τέλος η ψυχή», «Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει», «Εν λευκώ», «Ασπιρίνη», «Εγώ μεγάλωνα για σένα»…
Όλα τοποθετημένα με τέτοιο τρόπο μέσα στο πρόγραμμα, ώστε να δίνουν στη ροή του μια αίσθηση όμοιας με ρυάκι, που κυλά κατευθείαν στην πηγή των συναισθημάτων, στο μεγαλύτερο υψόμετρο και στον ομορφότερο γκρεμό.
Μια Νατάσσα πιο ώριμη από ποτέ, που ήταν εκεί, στεκόταν, σε κοιτούσε, σου τραγουδούσε αποκλειστικά, σε ένιωθε, περπατούσε στις πιο εσωτερικές πτυχές σου και έβρισκε τα κλειδιά για να τις ξεκλειδώσει και να σε απελευθερώσει από τα μεγαλύτερα στοιχειά σου.
Μια Νατάσσα, που στάλα αυθορμητισμού δεν έχει χάσει, ελεύθερη, πρωταγωνίστρια και θεατής ταυτοχρόνως.
Μια Νατάσσα, που τη ζήλευες για την αστερόσκονη που σκόρπιζε με κάθε κίνηση των χεριών της.
Μια Νατάσσα ζωντανή, γλυκιά, 100% δοσμένη στην κάθε στιγμή της, μα πάνω απ’ όλα ικανή να αφήνει το λυγμό της να «χαλάει» την αρτιότητα της ερμηνείας της, χαρίζοντας της, στην ουσία, την πιο όμορφη τεχνική, αυτήν της ελεύθερης πτήσης.
Κι αν το «συγχαρητήρια» είναι κοινότυπο, εγώ θα πω «ευχαριστώ», για να το εννοώ σε κάθε του διάσταση.
Ευχαριστώ.
Ευχαριστούμε.
Θα σε ευχαριστούμε (για) πάντα…
ΥΓ: (μέχρι το τέλος η ψυχή) κι όμως, πηγαίνει και πιο ‘κει…
1) Κάντε κλίκ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το play για να τις δέιτε σε slideshow ή κλικάρετε τα βελάκια πάνω δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
- Video 1
- Video 2
- Video 3
- Video 4
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
