Νατάσσα Μποφίλιου
@ Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη
Με τη σπίθα στα μάτια
Εάν πρέπει να βρεις ένα ρήμα, όταν το υποκείμενο της πρότασης είναι το όνομα Νατάσσα Μποφίλιου, τότε διάλεξε το «τολμάει». Δεν ξέρω εάν πετυχαίνει πάντοτε, αλλά τολμάει. Τολμάει στην πιο ανεβασμένη στιγμή της να κάνει παύση για δέκα μήνες, να κάνει έναν απολογισμό όσων έχουν συμβεί αυτά τα χρόνια, να βρει ξανά τις αφορμές της, να ανασυνθέσει δυνάμεις και να ανέβει έτσι, ντυμένη στα λευκά, στη σκηνή του Βύρωνα με μια λαχτάρα να στάζει από τα μάτια.
Αυτό το λευκό του ρούχου της, χρώμα σχεδόν συμβολικό, θα τη φωτίζει μέσα και έξω με ένα φως τόσο δικό της όσο και «δανεικό». Δανεικό από τα τραγούδια αλλά και τον κόσμο που είναι εκεί και χαίρεται και περνάει καλά και το δείχνει με κάθε αφορμή. Δικό της, από αυτό το πάθος που κουβαλά και είτε τη φθάνει στην κορύφωση, είτε κάποιες φορές στην υπερβολή, δεν παύει να αποτελεί την υπογραφή της σε ό, τι κάνει. Όπως και αυτό το βράδυ, το πρώτο μετά από τόσο καιρό…
Τα τραγούδια σαν κύμα που ξεκινάνε με παλμό, με ρυθμό, με μια εξωστρέφεια, με ένα «Μέτρημα» -που πάντα θα καταλήγει σε περίσσια- και σιγά σιγά οδηγούνται στα πιο βαθιά, σε εκείνα τα κλειστά, τα εσωτερικά, «Εκκρεμότητα», «Συνέχεια στα όρια», «Κοίτα εγώ», «Εν λευκώ». Το δικό της ρεπερτόριο θα είναι η βάση, όπως πάντα άλλωστε, διανθισμένο με τα τραγούδια του τελευταίου δίσκου «Πρώτες λέξεις», που μοιράζεται με το Σωκράτη Μάλαμα και κάποιες αναφορές στους «μεγάλους», όπως το Γιάννη Μαρκόπουλο. Ενορχηστρώσεις πειραγμένες δια χειρός Θέμη Καραμουρατίδη, όμορφα γυαλισμένες που δίνουν στη μουσική περισσότερο χώρο να την αναπνεύσεις και να τη νιώσεις, λίγο πιο ήσυχη μα πιο «βαθιά» αυτή τη φορά. Τόσο, που κάπου λίγο πριν το τέλος θα ανέβει στο πιάνο ο Αντώνης Παλαμάρης και εξομολογητικά θα παίξει μαζί της το «Fragile» για να γίνει τόσο «εύθραυστη» όσο και ο στίχος του ή λίγο πιο μετά, που με το Θέμη Καραμουρατίδη ξανά στο πιάνο, θα απαγγείλει το «Το όνομά μου» για να γεννήσει ρίγη.
Εάν μπορείς, σε παρακαλώ, πρόσεξε τα μάτια της. Το βλέμμα της που πετάει σπίθες και σε καίει μαζί του. Και ξέρει πότε να το σηκώνει ψηλά και να κάνει επίκληση στα ουράνια και πότε να το χαμηλώνει και να μπαίνει στα πιο δικά σου κιτάπια και να τα ξεκλειδώνει. Και για όλα αυτά να βάζει καύσιμο μια φωνή και μια ψυχή. Τι όμορφη «σπατάλη»…!
Είναι όμορφοι όλοι τους πάνω στη σκηνή! Να τους βλέπεις να χαίρονται, να αγωνιούν, να κάνουν γοητευτικά λάθη, να δίνουν δύναμη ο ένας στον άλλο, με ένα «μαζί» να τους κάνει σα σχολική ομάδα, που τρέχει με φόρα και πιάνεται χέρι χέρι για να περάσουν όλοι μαζί τη γραμμή της νίκης. Και το καταφέρνουν. Ξανά. Όχι γιατί έκαναν κάτι εξωπραγματικά πρωτότυπο ή μη αναμενόμενο, όχι γιατί ήταν αψεγάδιαστοι ή φερμένοι από τον πλανήτη της τελειότητας, αλλά γιατί ήταν αληθινοί. Αληθινοί, με τα λάθη και τις επαναλήψεις τους, με τη συστολή τους στα σημεία, αλλά και με το ταλέντο τους το τρομερό, με την αγάπη τους την άσβεστη, με το όραμά τους το αδιαμφισβήτητο και την καρδιά τους παρούσα, να χτυπάει στο «εδώ». Τόσο «εδώ», που δε φαντάζεσαι πόσο…
Συντελεστές:
Ενορχηστρώσεις: Θέμης Καραμουρατίδης
Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Πιάνο: Θέμης Καραμουρατίδης
Τύμπανα: Φοίβος Κουντουράκης
Τσέλο: Άρης Ζέρβας
Κιθάρες: Σωτήρης Καστάνης
Μπάσο: Γιώργος Μπουλντής
Βιολί – Μαντολίνο: Δημήτρης Κουζής
Σχεδιασμός & χειρισμός φώτων: Αλέξανδρος Προδρόμου
Ήχος: Γιάννης Παξεβάνης, Γιώργος Κατσιάνος
Artwork: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
Φωτογραφίες: Δημήτρης Σκουλός
1) Κάντε κλικ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το “Play” για να τις δείτε σε μορφή Slideshow ή τα βελάκια πάνω, δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
