Μίλτος Πασχαλίδης αφιέρωμα στο Νικόλα Άσιμο @ Προάυλιο Θέατρο Badmitnon
«Venceremos!»
Σε τέτοιες εποχές, κάπως δύσκολες, κάπως περίεργες, κάπως αυτοορίζομενες, έχουμε ανάγκη να κοιτάξουμε «πίσω», να θυμηθούμε –εάν έχουμε ξεχάσει- και να πάρουμε φόρα για το «μπροστά» μας.
Και ποια θα ήταν καλύτερη πηγή για μια τέτοια δοσοληψία, από ανθρώπους, που με την «πιο απλή του κόσμου συνταγή» μας έμαθαν την αγάπη…;
Ο Νικόλας Άσιμος, λοιπόν, αυτή η ιδιαίτερη προσωπικότητα, η μυστήρια, η αινιγματική, η γεμάτη αντιφάσεις και η δεχόμενη ποικιλόμορφες κριτικές και ερμηνείες, σήμερα βρίσκει πιο έντονα από ποτέ τη θέση της σε έναν κόσμο, που έχει ανάγκη από αυτήν την ειλικρίνεια και απλότητα, που ο ίδιος διατυμπάνιζε με κάθε τρόπο.
Σε μια όμορφη αυλή, που νόμιζες πως σου μύριζε βασιλικό και είχε μια αίσθηση κήπου σε χωριό, στον καλοκαιρινό χώρο του Badminton, αυτή η αναδρομή πήρε την πιο όμορφη μορφή της. Βίντεο για τη ζωή και την πορεία του, ιστορίες, από αυτές, που ακόμη κι αν ξέρεις, δε βαριέσαι ποτέ να ακούς και φυσικά το έργο του ή έστω μια «περίληψη» αυτού, που για άλλη μια φορά κατάφερε να ακουμπήσει ή ίσως και να γδάρει.
Ο Μίλτος Πασχαλίδης, με την «επανάσταση» να αποτελεί γνωστό χαρακτηριστικό της ερμηνείας του, ανέλαβε να περάσει από όλες εκείνες τις στιγμές, από το «Venceremos», το «Αγαπάω κι αδιαφορώ», το «Μηχάνισμό», το «Παπάκι», το «Πανηγύρι», το «Ρε μπαγάσα» και τόσες άλλες, που κλειδώθηκαν σε μνήμες και αισθήσεις.
Λιτός, με το Θύμιο Παπαδόπουλο στα πνευστά να μοιράζεται τις δικές του στιγμές από τη συνεργασία του με τον ίδιο τον Άσιμο, τη Μιρέλα Πάχου στο πιάνο, το ακορντεόν και τα φωνητικά και το Δημήτρη Μουτάφη στο μπάσο, έχτισαν μια ατμόσφαιρα όμοια με κοινωνικοπολιτική πράξη, που μας βρήκε όλους «συνένοχους».
Ίσως, βέβαια, μπορείς να την ονομάσεις και πράξη συνένωσης. Πώς αλλιώς λέγεται άλλωστε, αυτή η σιωπή, που περίμενε το χειροκρότημα με αδημονία, όχι για να επιβραβεύσει, αλλά για να συμπράξει ουσιαστικά σε κάθε στίχο, κάθε σημασία, κάθε υπονοούμενο…;
Και όχι, δεν το ονομάζω «φόρο τιμής», γιατί η επισημότητα αυτής της έκφρασης δεν ταιριάζει σε μια προσωπικότητα τόσο μη συμβατική, όσο αυτή του Άσιμου.
Θα το πω, όμως, ουσία. Θα το πω στόχο και βέλος. Θα το πω αγάπη.
Αγάπη, από αυτή, που εν έτη 2013 μοιράζεται σε καλοκαιρινές αυλές και τις γεμίζει από σπίθες.
Venceremos;
Venceremos!
ads in article ρεπορτάζ}
1) Κάντε κλίκ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το play για να τις δέιτε σε slideshow ή κλικάρετε τα βελάκια πάνω δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
