Μανώλης Μητσιάς, Αφροδίτης Μάνου, Γιάννης Μηλιώκας @ Γραμμές
Στην υγειά των στίχων…
Τραγούδια που επιμένουν…
Επιμένουν να σου θυμίζουν, να σε προσδιορίζουν κάπου- κάπου, να σε γεμίζουν, να σε αδειάζουν και κυρίως επιμένουν να υπάρχουν αθόρυβα ή και θορυβωδώς στη ζωή σου…
Τραγούδια, που ξεκινούν από το «Φεγγάρι μάγια μου ‘κανες» και το «Για ποια Ελλάδα» και φθάνουν μέχρι το «Ερωτικό» και το «Γκρέκο Μασκαρά».
Σαν κι αυτά, που τις Παρασκευές και τα Σάββατα θα ακούσεις στις «Γραμμές» δια στόματος Μανώλη Μητσιά, Αφροδίτης Μάνου και Γιάννη Μηλιώκα και θα καταλάβεις πόσα ταξίδια χωράνε μέσα σε ένα βράδυ.
Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς γίνεται κάποιες μελωδίες να παγιδεύουν το χρόνο με τέτοιο τρόπο, που φθάνουν στο σημείο να νομίζεις πως τον ξεπερνάνε;
Αν όχι, αυτοί οι τρεις θα σε κάνουν να σκεφτείς πολλά και να πεισθείς γι’ ακόμη περισσότερα. Άλλωστε, έχουν τα πιο κατάλληλα επιχειρήματα.
Με άξονα τα τραγούδια των δεκαετιών, που πέρασαν, τα τραγούδια, που δεν έσβησαν, που τους έκαναν να μείνουν, ο καθένας με το δικό του τρόπο, στις μνήμες και στις καρδιές, πλέκουν τις ιστορίες, που τόσα χρόνια σιγομουρμουρίζεις στους δρόμους και τα κάνουν τους πρωταγωνιστές της βραδιάς.
Σε αυτά ψάξε να βρεις τις αφορμές, σε αυτά ζήτα και τα ρέστα.
«Το πάρτι», «Μια μέρα μιας Μαίρης», «Της θάλασσας τα μάγια», «Για το καλό μου», «Πάρε με», «Μ’ ένα παράπονο», «Ροζ», «Λούζεται η αγάπη μου», «Να δεις που κάποτε», «Νότος», «Το μήλο» μπερδεύονται με τις φωνές, που στιγμή δε σταματούν να συνοδεύουν και ώρες- ώρες φθάνουν να υπερισχύουν του μικροφώνου.
Δεν ξέρω για σένα, εγώ μόνο αγάπη μπορώ να την ονομάσω αυτήν την ανορθοδοξία. Γιατί αυτή η αγάπη μένει να ποτίζει το χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια της παρουσίας τους στη σκηνή και κάνει το πάλκο να «κατεβαίνει» και να φθάνει στο ύψος του τραπεζιού σου.Αυτές τις στιγμές, που τους βρίσκεις μαζί να πιάνουν τα χέρια, αλλά κι εκείνες, που ο καθένας είναι μόνος του, αισθάνεσαιτη γλύκα της διαφορετικότητας, που τελικά οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα αρμονικό.
Και της τρέλας και της μελαγχολίας και του σπαραγμού και της ειρωνείας και της χαράς, όλες εικόνες, που μπλέκονται με τις κινήσεις των χεριών τους και τη δύναμη της έντασής τους, καθώς εσύ βρίσκεις χίλιους λόγους, για να πιστέψεις τον κάθε στίχο.
Και όχι χωρίς λόγο! Αφού, ό, τι ακούς, είναι η δική σου ζωή, μέσα σε μελωδίες και σβησμένα τσιγάρα.
Κάποιες ξεχασμένες υποσχέσεις, που έλεγαν «ποτέ δε θα μπω σ’ άλλο σώμα»…
Κάποιες απέλπιδες ερωτήσεις «μα… που είναι το φως μου το αληθινό;»…
Κάποιες απρόσμενες διαπιστώσεις «πόσο άλλαξες, πόσο άλλαξα»…
Όλα κομμάτια στο πιο προσωπικό πάζλ σου, να ενώνονται με τα υπόλοιπα και να φτιάχνουν τις πιο αληθινές ιστορίες.
Κι αν έρθουν στιγμές, που φθάνεις στο αβάσταχτο, μην πτοηθείς. Θα έρθει η επόμενη παρτιτούρα και όλα θα αλλάξουν…!
1) Κάντε κλικ σε μία φωτογραφία 2) Πατήστε το “Play” για να τις δείτε σε μορφή Slideshow ή τα βελάκια πάνω, δεξιά και αριστερά για χειροκίνητη προβολή.
Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση φωτογραφιών, video & κειμένων για αναδημοσίευση χωρίς την άδεια μας ή/και αναφορά του musicity.gr και του συντάκτη / φωτογράφου ως πηγή.
ads in article ρεπορτάζ}
