Ακριβώς στη μέση του καλοκαιριού, μια βραδιά για την οποία είχαν προβλεφτεί «ακραία καιρικά φαινόμενα» που άκουγαν στο όνομα «Αντίνοος» η Ματούλα Ζαμάνη μας υποδέχτηκε στη Τεχνόπολη. Τελικά, και για καλή τύχη όλων η ιστορία κατέγραψε μόνο το μουσικό φαινόμενο με το όνομα «Ματούλα». Είχε διάρκεια δυόμιση ωρών, έφερε κέφι, γέλιο, χορό και τραγούδι.
Κόκκινα και πράσινα καπνογόνα χρησιμοποιήθηκαν και λίγες ομπρέλες άνοιξαν για προστασία από την ελαφριά (ευτυχώς) βροχή που δεν κατάφερε να μετακινήσει κανέναν από τους 4.500 περίπου φίλους που βρέθηκαν εκεί.
Η Ματούλα μας μίλησε για νησιά, Ικαρία, Αμοργό, Δονούσα, Φολέγανδρο, άλλωστε μόλις είχε γυρίσει από την Πάρο, χαλαρή όπως μας είπε, για να πάει στην συναυλία της.
Θα μπορούσα να πω, με μια δόση χιούμορ, ότι αυτό που ζήσαμε στην Τεχνόπολη ήταν μία εμπειρία “Ματούλα Ζαμάνη, Θανάση Παπακωνσταντίνου και Γιάννη Χαρούλη” μαζί.
Τρία σε ένα, αλλά στο σύνολό της ξεκάθαρα μια συναυλία με την δική της υπογραφή και ισχυρή προσωπικότητα. Η μουσική της δυναμική, η άκρως αναγνωρίσιμη φωνή της και η τεράστια ενέργεια της, τα έκαναν όλα «Ματούλα».
Ενορχηστρώσεις, μουσικά μπλεξίματα παραδοσιακών με λίγο dance ρυθμό, παρέα με sample από soundtrack του «Ιππότη της ασφάλτου», γνωστό (σε όλους τους τριάντα κάτι) και ως το τραγούδι του «Κιτ», μια διασκευή της Πίτσας Παπαδοπούλου και τα πιο «hit» τραγούδια της όπως τα «Πριν», «Τα λάθος φιλιά», «Μπανιστηρτζού».
Μαζί του ζήσαμε όλο. «Ήταν μια φορά», «Η ουρά του Αλόγου», «Τότε κι εγώ θα θυμηθώ», «Θεέ μου μεγαλοδύναμε» και άλλα πολλά.
Η Ζαμάνη είναι περσόνα. Είναι οικεία. Εκφράζεται και εκφράζει τον κόσμο που την προσφωνεί με το μικρό της όνομα. Ματούλα λένε και γουστάρουν. Βγαίνει στη σκηνή σαν να είναι σε ένα μικρό live με τους φίλους της, αλλά με δύναμη που φτάνει να γεμίσει και το πιο μεγάλο συναυλιακό χώρο. Δείχνει έναν ανεπιτήδευτο επαγγελματισμό.
Η περίπτωση της Ματούλας Ζαμάνη είναι αξιοσημείωτη. Ένα story που μπορεί εδώ και κάποια χρόνια μπορείς να το ταιριάξεις με την λέξη success. Ένα success story με μέλλον και πολλά ακόμα βράδια «έντεχνης» διασκέδασης σε μουσικές σκηνές και συναυλιακούς χώρους. Μην ψάξεις το γιατί συμβαίνει αυτό. Άλλωστε πάντα «Η γη ανθίζει εκεί που θέλει».
