Τι ενώνει την Πόλυ Πάνου με τη Λουθ Κασάλ και το Siboney της Αβάνα με τον Απόστολο Καλδάρα; Η Σούλη Ανατολή. Αυτή η δυναμική εξτραβαγκάνς περσόνα που βρίσκει πάντα τους πιο πονεμένους τόνους και τους φωτίζει με τις πιο λάτιν χορευτικές διαθέσεις. Η Ρένα Μόρφη συνόψισε όλες τις μεγάλες ντίβες του παρελθόντος και τις ένωσε με μουσικές του αργεντίνικου δρόμου, κινηματογραφικά κρεσέντα, Χιώτη μάμπο και πονεμένες εκρήξεις.
Το τελευταίο από τα δύο live της στο Σταυρό του Νότου τα είχε όλα. Εκείνη να εμφανίζεται στα μαυρόασπρα ερμηνεύοντας τα τραγούδια της Σούλη Ανατολή και να τα συνδυάζει με φωνές και μουσικές της ανατολής και της δύσης. Με αισθητική αλμοδοβαρική, αχαλιναγώγητη σκηνικά, άψογη φωνητικά αγγίζει με τέτοιο σεβασμό και τόσο πάθος το παρελθόν και το τραβάει σαν κάτι εύθραυστο και ακριβό στα νερά της.
Η Σούλη Ανατολή, αυτό το ατίθασο κορίτσι της Ρένας Μόρφη βρίσκει πάντα τον τρόπο να εξελίσσεται, να πηγαίνει και λίγο παραπέρα. Στο δεύτερο μέρος του προσεγμένου και σωστά επιμελημένου προγράμματος της, αφέθηκε ελεύθερη και παρέσυρε το κοινό στους ρυθμούς και τις διαθέσεις της. «Συ μου χάραξες πορεία», «Σ’ έβλεπα στα μάτια», «Un Ano de Amor» και το «Θα μελαγχολήσω» συμπλήρωσαν το παζλ της παγετένιας βραδιάς της, που βέβαια είχε συνοδοιπόρους της τους Δημήτρη Μπαλογιάννη και Λάμπη Κουντορόγιαννη ως τα αρσενικά alter ego της. Πάντα στα live της και ο ταπεραμεντόζος Carlos Menendez!
Η Σούλη Ανατολή είναι το πιο ακομπλεξάριστο πείραμα στο ελληνικό τραγούδι που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Δυναμική και εύθραυστη, πρωτότυπη και κλασική, ευαίσθητη και ατσάλινη, κορίτσι χτισμένο από λαμέ που υπακούει στην ηλεκτρική κιθάρα σα να ‘ταν τρίχορδο μπουζούκι. Όπου την ακούσετε, τρέξτε να χορέψετε.
