Την δεκαετία του 50′ και ενώ η Ιταλία βρικόταν σε περίοδο μεταπολεμική, ο Andre Russin έγραψε μια κωμωδία για μία σεξουαλική δυσκολία του πρωτότοκου γιού της οικογένειας Μανιάνο στην Σικελία και την διάνθισε με στοιχεία φάρσας, ανατροπών, κωμωδίας καταστάσεων και ερωτικών ανατροπών.
O Κώστας Τσιάνος βρήκε γοητευτική αυτήν την κωμωδία και την ανέβασε στο Θέατρο Αλίκη με τον τίτλο “Μάμα Ρόζα” αντί του αρχικού τίτλου του έργου “La Mama”. Το θεατρικό κείμενο του Roussin, είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα του Αντόνιο Μπρανκάτι “Il Bell Antonio”, ενώ μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο το 1960 σε σκηνοθεσία του Μάουρο Μπολονίνι με τον τίτλο “Ο ωραίος Αντόνιο”.
Το έργο αυτό του Roussin τοποθετει χρονικά την πλοκή του το 1935 και αυτό του δίνει την ευκαιρία να περιγράψει με τρόπο ηθογραφικό την ζωή των ανθρώπων στην Σικελία, ενώ η δικταοτρία του Μουσολίνη βρίσκεται στην ακμή της. Πρόκειται για μια κωμωδία η οποία ενσωματώνει πολλά θεατρικά στοιχεία, όπως το σασπένς, την φάρσα, την ηθογραφία και ταυτόχρονα δεν επενδύει εντελώς σε κανένα από αυτά. Αυτό καθιστά το ίδιο το έργο ναι μεν ζουμερό, αλλά σε σημεία του αδύναμο και αργό. Αυτός μάλλον είναι και ο λόγος που αργεί να ενεργοποιήσει το ενδιαφέρον του θεατή.
Σε αυτή τη χαλαρή πλοκή της αρχικής γραφής ο Κώστας Τσιάνος απάντησε με έναν γρήγορο ρυθμό παιξιματος και εναλλαγής των σκηνών. Ήταν μια έξυπνη και λειτουγική λύση η οποία βοηθήθηκε πρώτον από το όμορφο εναλασσόμενο σκηνικό του Μανώλη Παντελιδάκη και κυρίως από την πρωταγωνίστρια της παράστασης Βίκυ Σταυροπούλου η οποία δεν αφήνει λεπτό να χαλαρώσει ο ρυθμός της σκηνικής δράσης. Ευτυχώς αυτό δεν κουράζει τον θεατή, αντίθετα τον κρατά σε μια εγρήγορση σε αντιδιαστολή με την υπόθεση που εκτυλίσσεται αργά.
Η μετάφραση του Θοδωρή Πετρόπουλου, αν και καλογραμμένη, έξυπνη και αστεία δεν πήρε την απόφαση να κάνει μία τομή στο κείμενο κόβοντας σκηνές ή προσθέτοντας στοιχεία που θα υπογράμμιζαν τις θετικές του στιγμές και θα υπονόμευαν τις αδυναμίες του. Παρ’ όλα αυτά αναδεικνύονται με χιούμορ και ελαφρότητα η επιφανειακότητα της ζωής στην Σικελία, η ροπή των Σικελών στην επίτευξη των στόχων με θεμιτούς και αθέμιτους τρόπους και ο κοινωνικοπολιτικός καμβάς πάνω στον οποίον ο Roussin ζωγράφησε την ιστορία του.
Την άψογη Βίκυ Σταυροπούλου, συνοδεύει υποκριτικά ο πολύ καλός ηπίων τόνων κωμικός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ενώ από τους νεώτερους ηθοποιούς ξεχωρίζει ο Γιάννης Ρούσσος στον ρόλο του Άλντο. Η Μαρία Φιλίππου και ο Στράτος Χρήστου κρατούν τους πιο απολαυστικούς δεύτερους ρόλους της παράστασης. Ο θίασος συμπληρώνεται από τους Σωκράτη Πατσίκα, Μαρίνο Κόνσολο, Κωνσταντίνα Κομμάτα, Δανάη Καλαχώρα, Κατερίνα Μαούτσου και Αλέξανδρο Ζουγανέλη.
Σε όλο αυτό το σκηνικό η μουσική της Μαρίζας Ρίζου είναι ένα ευχάριστο και ζωηρό μουσικό διάλειμμα από την καταιγιστική πρόζα.
Η παράσταση του θεάτρου Αλίκη είναι όμορφη, ζωντανή, αστεία και ζουμερή. Αναδεικνύει στην σκηνή το εκρηκτικό μεσογειακό ταπεραμέντο, κάνει σάτιρα στα κακώς κείμενα του τόπου και του χρόνου και αποδεικνύεται σε μία σίγουρη, ευχάριστη και ασφαλής θεατρική έξοδος.
Πληροφορίες:
Μάμα Ρόζα
του Αντρέ Ρουσσέν
σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου
Από Τετάρτη έως Κυριακή στο Θέατρο Αλίκη
