Αν ένα πρόσωπο είναι ταυτισμένο με την πορεία του προπολεμικού και μεταπολεμικού ελληνικού θεάτρου αυτό είναι σίγουρα η Μαρίκα Κοτοπούλη. Ηθοποιός με μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου, η πρώτη γυναίκα θεατρική επιχειρηματίας, προσωπικότητα λαμπερή και αμφιλεγόμενη, έχει καταφέρει πολλά χρόνια μετά από τον θάνατό της να απασχολεί ακόμα, τόσο με τις θεατρικές της επιλογές, όσο και με την ενδιαφέρουσα προσωπικότητά της.
Εμπνευσμένος από αυτή την προσωπικότητα, από γνωστά θεατρικά ανέκδοτα και πραγματικά ιστορικά γεγονότα ο Πέτρος Ζούλιας έγραψε ένα ζωντανό θεατρικό κείμενο που αφηγείται τη ζωή της μεγάλης πρωταγωνίστριας μπροστά από έναν κοινωνικοπολιτικό καμβά που αφορά τις δεκαετίες που έδρασε υποκριτικά η Κοτοπούλη. Η μεταξική δικτατορία, η γερμανική κατοχή, οι πολιτικές αναταράξεις, ο εμφύλιος, το θέατρο Κοτοπούλη Ρεξ, η διαμάχη της πρωταγωνίστριας με το Εθνικό Θέατρο, είναι μερικά μόνο από τα θέματα τα οποία φωτίζει στο σφιχτό και καλογραμμένο κείμενο του Ζούλια, ο οποίος σκηνοθετεί μία από τις καλύτερες παραστάσεις του, τα τελευταία χρόνια.
Φυσικά, σε αυτό το βιογραφικό θεατρικό έργο, το πρώτο και κυρίαρχο λόγο επί σκηνής έχει η πρωταγωνίστρια. Δεν είναι μόνο ότι το ίδιο το κείμενο επιβάλλει στη Νένα Μεντή να βρίσκεται επί σκηνής σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, αλλά και η ερμηνεία της ίδιας που την καθιστά πρωταγωνίστριά της φύσει και θέσει. Η Μεντή είναι λαμπερή, αστεία, συγκινητική και πολύ κοντά στο ύφος και το ταπεραμέντο της ηρωίδας που ερμηνεύει, χωρίς να καταφεύγει σε ευκολίες μίμησης. Στο πλευρό της, ο Γιώργος Δεπάστας στον ρόλο του θεατρικού επιχειρηματία και τελευταίου συντρόφου της ζωής της και ο Μάκης Πατέλης στο ρόλο του Βασίλη Λογοθετίδη. Ο Δημήτρης Σαμόλης ερμήνευσε το ρόλο του μεγάλου έρωτα της ζωής της Ίωνα Δραγούμη με δωρικότητα και πειστικότητα, ενώ η Νεφέλη Κουρή έφερε την ευαισθησία που απαιτούσε ο ρόλος της Έλλης Λαμπέτη, αν και κατά καιρούς φαινόταν σκηνικά αδύναμη.
Την ταυτότητα της παράστασης συμπλήρωναν τα λειτουργικά και έξυπνα σκηνικά της Άννας Ζούλια και τα κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρη, ενώ η μουσική του Παναγιώτη Αυγερινού έδενε με το σκηνικό και σκηνοθετικό κλίμα.
Η «Μαρίκα» είναι μια παράσταση που ικανοποιεί. Ενώ μιλά εξολοκλήρου για την πρωταγωνίστρια του θεάτρου Μαρίκα Κοτοπούλη, δεν αποκόβεται από τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα της εποχής, κάνοντας μία αναδρομή στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Η σκηνοθεσία της είναι βατή, δίνει λύσεις, έχει ροή και δεν κουράζει, ενώ το κείμενο κρατά διαρκώς το ενδιαφέρον του θεατή. Η Νένα Μεντή έμοιαζε ιδανική Κοτοπούλη και ήταν λαμπερή και σκηνικά δαιμόνια. Αυτό που “δίνει” είναι τόσο σημαντικό που χωρίς την παρουσία της ίσως να βλέπαμε μιά “άλλη” παράσταση. Οπωσδήποτε κατατάσσεται στις επιτυχημένες εμπορικά και καλλιτεχνικά παραστάσεις της σεζόν.
Πληροφορίες:
Μαρίκα
Σε κείμενο και σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια
Από Τετάρτη έως Κυριακή στο Θέατρο Χώρα
