Στον “Βυσσινόκηπο” ο Άντον Τσέχωφ καταπιάνεται για ακόμα μια φορά με ζητήματα απώλειας, ενηλικίωσης, με την ολοκλήρωση μιας εποχής και τελικά με την έναρξη μιας νέας, κατά τον ίδιο πιο αισιόδοξης και πιο φωτεινής περιόδου. Η πώληση του βυσσινόκηπου της Λιουμπόβ Ρανιέφσκι, θα σημάνει το ολοκληρωτικό τέλος της αθωότητάς της, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα και την έναρξη μιας νέας εποχής για τον κόσμο.
‘Ενα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας, ανεβαίνει φέτος στο θέατρο Δημήτρης Χορν σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη με έναν λαμπερο θίασο να ερμηνεύει τους διεσπαρμένους, μοναχικούς και ευάλωτους ήρωες του μυθικού ρώσου δραματουργού.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, θέλησε να αναγνώσει το έργο και να το αποδώσει σκηνικά κάνοντας ένα πάντρεμα ποίησης και προσπαθώντας να συντεριάξει ένα κλασικό ανέβασμα του έργου σε μια πιο μοντέρνα αισθητική και ερμηνευτική θέση. Στην παράσταση που παρακολουθήσαμε, η δύναμη του έργου έδειχνε να καταπίνει, τόσο την σηνοθεσία, όσο και τις ερμηνείες, οι οποίες δυσκολεύονταν να αποδώσουν τα θέματα του έργου. Πέρα όμως των παραπάνω, το βασικό μειονέκτημα της παράστασης είναι η έλλειψη πραγματικης ταυτότητας, γεγονός που την αποδυναμώνει και την καθιστά αρκετά άνευρη και υποτονική.
Παρά το κύρος των δύο πρωταγωνιστών (Θέμις Μπαζάκα και Δημήτρης Λιγνάδης), ο “Βυσσινόκηπος” του θεάτρου Χορν συχνά χανει την ενέργειά του, ενώ παρουσιάζει και προβλήματα ρυθμού. Σε συνδυασμό με το αχρωμο σκηνικό της Αθανασίας Σμαραγδή, το οποίο προσπάθησαν να φωτίσουν τα κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα και τους περιορισμένους και υποτονικούς φωτισμούς του Αλέκου Γιάνναρου, η παράσταση δυσκολεύεται να ισορροπήσει και να βρει τον ιδεατό εαυτό της.
Οι ερμηνείες φαίνονταν αβοήθητες μπροστά στο μέγεθος του κειμένου και μόνο η μουσική του Μίνου Μάτσα, έδινε κάποιον τόνο στην παράσταση. Βέβαια ξεχώρισε η στιβαρή μοναδικής υφής ερμηνεία του Γιώργου Μπινιάρη και κάποιες σκηνές των Μπαζάκα – Λιγνάδη, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να απογειώσει την παράσταση. Η Κόρα Καρβούνη και η Αθηνά Μαξίμου έμοιααν αμήχανες απέναντι στο κείμενο τους, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους και ο υπολοιπος θίασος, προσπαθούσε ατομικά να διασωθεί υποκριτικά.
Ο “Βυσσινόκηπος” υπήρξε μια παράσταση έντιμων προθέσεων, που όμως στον δρόμο έχασε τον προσανατολισμό της και ανέβηκε μπερδεμένη και αβέβαιη για το τελικό αποτέλεσμα. Η σκηνοθετική ματιά του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, που μόνο επιτυχίες μας έχει χαρίσει μέχρι τώρα, θόλωσε το αποτέλεσμα και παρέσυρε τους ηθοποιούς, οι οποίοι δυσκολεύτηκαν να βρουν τους ρυθμούς τους.
info
Η παράσταση “Βυσσινόκηπος” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη παρουσιάζεται στο Θέατρο Δημήτρης Χορν Από Τετάρτη έως Κυριακή
Περισσότερα… κλικ εδώ
