Η Σάρα Κέιν, το θλιμμένο ταλέντο του βρετανικού θεάτρου χαρακτήρισε το δεύτερο έργο της «Φαίδρας Έρως» ως «η κωμωδία μου». Εμπνευσμένη από τον κρυφό έρωτα της Φαίδρας για τον θετό γιο της Ιππόλυτο η Κέιν δημιούργησε μια σάτιρα για τις σύγχρονες κοινωνίες, σχολιάζοντας προσφιλή της θέματα όπως ο ρόλος της ιατρικής, της τεχνολογίας και του έρωτα.
Στην εκδοχή της Κέιν ο Ιππόλυτος ζει παρηκμασμένος στο δωμάτιό του καταναλώνοντας junk food, βλέποντας ανεξέλεγκτα τηλεόραση και αλλάζοντας χωρίς ευχαρίστηση ερωτικούς συντρόφους.
Η βοήθεια του ψυχιάτρου είναι ανεπαρκής ώστε να καλυτερέψει την κατάσταση. Η Φαίδρα εισέρχεται στο δωμάτιό του και αφού του εκμυστηρεύεται τον έρωτά της για εκείνον, προχωρούν σε σεξουαλική πράξη. Ο Ιππόλυτος, γιος του βασιλιά Θησέα, συζύγου της Φαίδρας, έχει προχωρήσει σε ερωτικές πράξεις και με την κόρη της Φαίδρας, η οποία με τη σειρά της έχει κάνει έρωτα με τον σύζυγο της μητέρας της Θησέα. Και ενώ όλο αυτό θα μπορούσε να είναι ένα ερωτικό γαϊτανάκι μεταξύ γαλαζοαίματων, εξελίσσεται σε μία αιχμηρή κοινωνική σάτιρα για τον μικροαστισμό, την κοινωνική υποκρισία και τους κυρίαρχους θεσμούς που καταλήγει σε αλλεπάλληλους θανάτους και βιασμούς.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πώς ένα τόσο σκληρό κείμενο δεν χάνει ούτε μία στιγμή τη σκωπτικότητα και το χιούμορ του. Από την αρχή μέχρι το τέλος τη ροή του λόγου και τα γεγονότα διέπει μία ανεπαίσθητη αλλά απολαυστική ειρωνεία.
Η Άντζελα Μπρούσκου ένιωσε και ανέδειξε αυτή την ειρωνεία, στην δική της σκηνοθετική εκδοχή του απολαυστικού κειμένου της Σάρα Κέιν, που παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο θέατρο Σφενδόνη. Χρησιμοποιώντας τεχνολογικά μέσα, κάμερα και προβολές δημιούργησε ένα πολυεπίπεδο περιβάλλον μέσα στο οποίο άνθισαν τα νοήματα του έργου.
Τόσο το σκηνικό που εμπνεύστηκε η ίδια η σκηνοθέτης, όσο και οι φωτισμοί του Αλέξανδρου Πολιτάκη και η μουσική του Αλέξη Εφραιμίδη δημιούργησαν ένα ψυχεδελικό περιβάλλον, κάποιες φορές σαν θάλαμο ψυχιατρείου και άλλες σαν dark room σε techno party.
Σε αυτό το περιβάλλον οι διάλογοι της Παρθενόπης Μπουζούρη με τη Νατάσα Εξηνταβελόνη ήταν απολαυστικοί. Το ίδιο και οι μεταμορφώσεις του Τσιμάρα Τζανάτου που μετουσιώθηκε σε έναν κομπέρ του κάτω κόσμου. Ο Ιππόλυτος του Τζέο Πακίτσα, αδύνατος, νευρώδης, ευαίσθητος, απελπισμένος και τραυματισμένος ίσως χρειαζόταν κάποιες στιγμές ερμηνευτικής ηρεμίας μέσα στην εκφραστικότητά του, δεδομένου ότι ανά στιγμές ακουγόταν περισσότερο ο ίδιος και λιγότερο το κείμενο.
Η παράσταση του Θεάτρου Σφενδόνη είναι μια ολοκληρωμένη και καλαίσθητη εκδοχή μιας σπαρταριστής σύγχρονης σάτιρας. Το χιούμορ κυριαρχεί σε αυτό το κείμενο της Κέιν και η Άντζελα Μπρούσκου το υπογράμμισε με μια γκροτέσκα και σύγχρονη σκηνοθετική μάτια.
Η παράσταση “Φαίδρας έρως”
της Σάρα Κέιν
Σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου
παρουσιάζεται από Πέμπτη έως Κυριακή
Στο θέατρο Σφενδόνη.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ
