Ο Γιώργος Χρονάς, γνωστός για την αγάπη του στις βιογραφίες και «αγιογραφίες» ανθρώπων που έζησαν σε αυτό που χοντρικά θα ονομάζαμε «περιθώριο» γράφει για μία γυναίκα «ζωντανό θρύλο» της πορνείας και παρουσιάζει την ζωή της, χωρίς ωραιοποιήσεις και περικοπές, αλλά ακριβώς έτσι όπως την έζησε. Χειμαρρώδη, ευτυχισμένη, δυστυχισμένη και τελικά λογοτεχνική.
Η πόρνη Πανωραία ή αλλιώς «Η γυναίκα της Πάτρας», όπως εμπνεύστηκε τον τίτλο του βιβλίου του ο Γιώργος Χρονάς από το πεζογράφημα του Διονύσιου Σολωμού «Η γυναίκα της Ζάκυθος» , αφηγήθηκε την ζωή της όπως την έζησε, με έναν λόγο παραληρηματικό, λαϊκό, ακατέργαστο και ο Γιώργος Χρονάς, τον αποτύπωσε ακριβώς όπως ήταν.
Εμπνευσμένη από τον λόγο του βιβλίου και την ζωή της Πανωραίας, η Λένα Κιτσοπούλου σκηνοθέτησε την Ελένη Κοκκίδου σε μία παράσταση σταθμό για τα θεατρικά δρώμενα της τελευταίας δεκαετίας. Η Κοκκίδου απέσπασε για την ερμηνεία της το βραβείο «Κάρολος Κουν» και η παράσταση έμεινε στην ιστορία σαν μία από τις μεγαλύτερες θεατρικές επιτυχίες των τελευταίων ετών. Δέκα χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη παράσταση η Ελένη Κοκκίδου επιστρέφει ως Πανωραία, αυτή τη φορά στο θέατρο Πόλη, αναβιώνοντας εκείνη την αρχική παράσταση και υπενθυμίζοντας στο κοινό τον λόγο που η επιτυχία της ήταν τόσο μεγάλη.
Η ίδια είναι απολαυστική, υπερβατική ως προς τις νόρμες και συνομιλεί με γήινα και θεϊκά αναλογιζόμενη κάθε στιγμή της μυθιστορηματικής ζωής της. «Εγώ ποντάρω πολύ στο Θεό και τους Αγίους» θα πει και θα συνεχίσει λίγο αργότερα λέγοντας: «Μην κοιτάς την κατάστασή μου τώρα. Εγώ είχα τρεις πατρόνες κι έλεγα αυτός θα μπει, αυτός δεν θα μπει. Εγώ ήμουν η Κιμ Νόβακ». Και σας Κιμ Νόβακ την ερμηνεύει η Ελένη Κοκκίδου, βρισκόμενη μέσα σε ένα περιβάλλον αλά Φασμπίντερ που από τη μια παραμορφώνει και από την άλλη δείχνει τα πράγματα έτσι όπως ακριβώς είναι.
Ξεγυμνωμένη λοιπόν η Ελένη Κοκκίδου περνά την ηρωίδα της μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της κοινωνίας και καταγράφει τις εμπειρίες της με έναν λόγο θεατρικό και ακατάπαυστο. Μιλάει ακόμα και τις στιγμές που σιωπά και ακούγεται από το ηχείο του μικροφώνου της η Πόλη Πάνου για την οποία, όπως μας εξομολογείται, κόβει τις φλέβες της.
«Η Γυναίκα της Πάτρας» είναι περισσότερο μια μοναχική περφόρμανς για το περιθώριο, μια πολύχρωμη γιορτή για την ζωή και τα σκαμπανεβάσματά της. Ένα επικήδειος για τους ανθρώπους που έζησαν παραβατικά και σύμφωνα πάντα με τον νόμο τους. Είναι ευτύχημα που η παράσταση αυτή ξανα ανεβαίνει και μπορεί να τη δει και πάλι το κοινό ή να ξανασυστηθεί σε ένα κοινό που δεν την πρόλαβε τότε. Η ανά λεπτό μεταμόρφωση της Ελένης Κοκκίδου αξίζει κάθε προσοχής και ο τρόπος που έχει δομηθεί η παράσταση είναι μια πρόταση του πώς μπορεί να δει κανείς τη λογοτεχνία επί σκηνής. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο Θέατρο Πόλη.
Πληροφορίες:
Η Γυναίκα της Πάτρας
του Γιώργου Χρονά
Σε σκηνοθετική επιμέλεια Λένας Κιτσοπούλου
Με την Ελένη Κοκκίδου
Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή
Στο Θέατρο Πόλη
