Είδαμε: «Ψηλά από τη γέφυρα» στο Εθνικό Θέατρο.

Ο Έντι Καρμπόνε, ένας Ιταλός μετανάστης δουλεύει στο λιμάνι του Μπρούκλιν προκειμένου να ζήσει τη σύζυγό του Μπέαρτις και την ορφανή ανιψιά της Κάθριν. Η ενηλικίωση της Κάθριν συμπίπτει με τον ερχομό, στο ήρεμο σπίτι του Καπόνε, δύο συγγενών της Μπέατρις, ιταλών λαθρομεταναστών οι οποίοι θα φιλοξενηθούν από το ζευγάρι και την Κάθριν, ώστε να εργαστούν στο λιμάνι και να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Το ειδύλλιο του ενός εκ των δύο μεταναστών Ροντόλφο με τη νεαρή Κάθριν, διαταράσσει τις ισορροπίες και μεταμορφώνει τον Καπόνε σε ένα πρόσωπο που ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί.

Έχοντας ως βασικό πυρήνα ένα love story με ψυχολογικές προεκτάσεις, ο Άρθουρ Μίλλερ, εισηγητής του αμερικανικού κοινωνικού ρεαλισμού, στο έργο του «Ψηλά από τη γέφυρα» στηλιτεύει την τέλεια Αμερική και την υποκρισία της απέναντι στους ξένους πληθυσμούς, οι οποίοι ουσιαστικά την δημιούργησαν.

Η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, πιστή στο πνεύμα και τις επιταγές του Άρθουρ Μίλλερ διαπνέεται, άλλοτε από ρεαλισμό και άλλοτε από μία λεπτή αποστασιοποίηση και πετυχαίνει να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών σε μεγάλο βαθμό αμείωτο. Η Νικαίτη Κοντούρη μέσω της διασκευής της ανανέωσε το ύφος και τον λόγο του κειμένου βασισμένη σε μια μετάφραση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του πρωταγωνιστή της.

Ο Γιώργος Κιμούλης φαντάζει ιδανικός για το ρόλο του Έντι και πράγματι έχει στιγμές που μαγνητίζει ακόμα και τον πιο υποψιασμένο θεατή. Εάν έλειπαν οι υπερβολές της έκφρασής του, οι έντονες μούτες του που προκαλούσαν κάθε τόσο το αβίαστο γέλιο της πλατείας ίσως και σε στιγμές που δεν το χρειαζόταν το έργο και μία κατά καιρούς αυτό - υπονόμευση των όσων σημαντικών μας διηγούνταν, θα ήταν εξαιρετικός. Επέλεξε όμως να αφεθεί στις γοητευτικές ευκολίες του και να μην ψάξει βαθύτερα έναν ήρωα που δεν είναι από την αρχή θυμωμένος και τυφλός από ζήλεια και πάθος, αλλά που σταδιακά παρασύρεται από το ασυνείδητό του.

Στο πλευρό του λιτή, γοητευτική και πειστική ερμηνευτικά η Μαρία Κεχαγιόγλου ως Μπέατρις και η κάπως άγουρη, αλλά όμορφη και τρυφερή Ηλιάννα Μαυρομάτη. Ο Νίκος Χατζόπουλος στον ρόλο του δικηγόρου και αφηγητή ήταν εξαιρετικός. Άμεσος, γλαφυρός, ρεαλιστικός και ακριβής στις περιγραφές του, απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο αυτό το «τόσο – όσο» απαιτούσε το κείμενο. Ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος ως Ροντόλφο, διαθέτει αυτή την ευαισθησία που απαιτεί ο ήρωας, σε αντιδιαστολή με τον εκρηκτικό αδερφό του Μάρκο, που ερμήνευσε κάπως επιτηδευμένα στις εκρήξεις του ο Στάθης Παναγιωτίδης. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί εκτέλεσαν άρτια τις σκηνοθετικές επιταγές.

Στα θετικά της παράστασης η υποβλητική και επιβλητική μουσική της Σοφίας Καμαγιάννη, η οποία συμπληρώνεται από το ζωντανό κλαρινέτο του Χρήστου Καλκάνη. Το αφαιρετικό ιδανικό σκηνικό του Γιώργου Πάτσα φωτίστηκε από τον Λευτέρη Παυλόπουλο. Το video του Γιώργου Ζώη στο τέλος της παράστασης δεν προσέθεσε κάτι.

Το «Ψηλά από τη γέφυρα» στο Εθνικό Θέατρο είναι μια καλή παράσταση. Μετρημένη, ομοιογενής και ιδανική για το πλατύ θεατρόφιλο και μη, κοινό. Κινείται σε γενικές γραμμές σε ένα χαμηλό τέμπο και καθοδηγείται από την άνιση ερμηνεία του πρωταγωνιστή της. Για αυτούς που δεν γνωρίζουν το έργο παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον, για αυτούς που τον γνωρίζουν θα υπάρξουν και στιγμές που θα κοιτάξουν το ρολόι τους.

Το "Ψηλά από τη γέφυρα" του Άρθουρ Μίλλερ
σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη
Παίζεται στο Εθνικό Θέατρο - Κεντρική Σκηνή
Από Τετάρτη έως Κυριακή
Περισσότερες πληροφορίες... κλικ εδώ