Είδαμε: "Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα…" στο θέατρο Αλίκη. "Τίμια παράσταση, χαμένη ευκαιρία."!

Πληροφορίες

  • Χώρος: Θέατρο Αλίκη
  • Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
  • Παίζουν: Βίκυ Σταυροπούλου, Τάσος Χαλκιάς, Χριστίνα Τσάφου, Λευτέρης Ελευθερίου κ.α.

Μέρος του θιάσου προεξάρχουσας της Βίκυς Σταυροπούλου, τρέχει στο διάδρομο του θεάτρου Αλίκη, προκειμένου να ετοιμάσει το μεγάλο αφιέρωμα στο Γιώργο Ζαμπέτα. Μας ενημερώνουν ότι ο ίδιος δεν δέχεται να συμμετάσχει σε ένα αφιέρωμα με αντίτιμο και προτιμά την ελεύθερη είσοδο, εξ’ ού και δεν θα εμφανιστεί καθόλου στη σκηνή. Θα αρκεστούμε στις δραματοποιημένες αφηγήσεις της γυναίκας της ζωής του, της μητέρας και του πατέρα του, της αδερφής του και των στενών του συνεργατών.

Ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθέτησε το αφιέρωμα στο μεγάλο δημιουργό και οργάνωσε ένα παζλ αφηγήσεων, τόσο από τους σημαίνοντες ανθρώπους της ζωής του, τους οποίους υποδύονταν οι ηθοποιοί, όσο και από διηγήσεις του ίδιου, μέσα από προβολές συνεντεύξεων και ηχογραφήσεών του, επιμελούμενες από τον Κάρολο Πορφύρη. Τα τραγούδια του θα ακουστούν από όλο το θίασο, είτε χορωδιακά, είτε ως σόλο από τους ηθοποιούς.

Έτσι το «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα...» φιλοδόξησε να γίνει μια εναλλακτική πρόταση στις θεατρικές βιογραφίες των τελευταίων ετών. Σε πολλά σημεία τα κατάφερε και σε άλλα όχι. Η παράσταση πάσχει από δύο βασικές αδυναμίες. Η πρώτη είναι η απουσία ηθοποιού που θα ερμήνευε επί σκηνής το Ζαμπέτα. Τέτοια πρόσωπα, που έχουν πλέον αγγίξει τα όρια του μύθου δύσκολα ερμηνεύονται, αλλά και δύσκολα μπορεί να υπάρξει θεατρική παρουσίαση της ζωής του, απουσία τους. Άλλωστε σε τέτοιου είδους βιογραφίες ευτύχησαν ηθοποιοί σε μεγάλες ερμηνείες, όπως η Νένα Μεντή στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου (Επίσης σε σκηνοθεσία Ζούλια), η Ντίνα Κώνστα ως Σωτηρία Μπέλλου, η Μαρινέλλα ως Βέμπο (και πάλι σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια) ή ο Γρηγόρης Βαλτινός ως Μίκης Θεοδωράκης. Ουδείς εξ αυτών μιμήθηκε τον ήρωά του, αλλά τον ενσάρκωσε και προκάλεσε στο κοινό την πολυπόθητη ταύτιση με τον ήρωα. Στην παράσταση του θεάτρου Αλίκη, κανείς δεν ταυτίζεται με κανέναν και οι ήρωες – παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ηθοποιών – δεν πάσχουν.

Η δεύτερη αδυναμία της παράστασης είναι η απουσία τραγουδιστή που θα ερμηνεύσει τα κορυφαία τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα. Όσο καλές φωνές κι αν διαθέτει, που διαθέτει, ο θίασος – ξεχωρίζει η Ελένη Καρακάση - κανείς από τους ηθοποιούς δεν έχει το εκτόπισμα ενός μεγάλου ερμηνευτή που θα απογείωνε κομμάτια όπως το «Δεν έχω δρόμο», «Αλήτη», «Σταλιά Σταλιά» και πολλά ακόμα.

Με αυτές τις δύο βασικές αδυναμίες η παράσταση πορεύτηκε αξιοπρεπώς, με ωραίες ερμηνείες, ομοιογενείς και δεμένες. Η Βίκυ Σταυροπούλου με μπρίο, ζωντάνια και συγκίνηση ερμήνευσε τη γυναίκα της ζωής του Ζαμπέτα. Η Χριστίνα Τσάφου, στο ρόλο της μητρικής φιγούρας και ο Τάσος Χαλκιάς ως πατέρας είχαν εξαιρετικές στιγμές, ο δεύτερος συγκίνησε στον αποχαιρετιστήριο μονόλογό του. Η Ελένη Καρακάση επίσης είναι μια πολύ εύπλαστη και χαρισματική παρουσία. Ο Λευτέρης Ελευθερίου όταν δεν ξέφευγε του μέτρου (σχολίαζε μέχρι και τα video) και όταν δεν παρωδούσε τα υπέροχα τραγούδια που ερμήνευε, έβρισκε έναν καλό τρόπο ερμηνείας. Ευχάριστη και συγκινησιακή νότα η παρουσία του Μάκη Πατέλη.

Παράξενο και παράταιρο, αταίριαστο με το πνεύμα του έργου και τις ατμόσφαιρας το σκηνικό της Αθανασίας Σμαραγδή, που στο παρελθόν έχει φιλοτεχνήσει πολύ ωραία σκηνικά, ομοίως περίεργα και τα κοστούμια της Κατερίνας Παπανικολάου που ήθελαν να προσδιορίσουν την εκάστοτε εποχή. Σε πολλά σημεία άτοπες οι χορογραφίες του Φώτη Διαμαντόπουλου. Δεν χρειάζεται να εμφανιστεί η θίασος με γεωμετρικά σχήματα για να καταλάβουμε ότι το τραγούδι είναι το «Ο πιο καλός ο μαθητής».

Η παράσταση «Μάλιστα Κύριε Ζαμπέτα...» είναι μια εγγυημένα ευχάριστη έξοδος. Μια τίμια και αξιοπρεπής παράσταση. Της έλειψε το κάτι παραπάνω για να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία της να ξεχωρίσει.