Είδαμε: "Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού" στο Θέατρο Γκλόρια

Το 1969 ο Ντάριο Φο υπερασπίστηκε τον Ιταλό αναρχικό Tζουσέπε Πινέλλι, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για βομβιστική επίθεση στο Μιλάνο, ενώ αποδείχθηκε ότι η βόμβα είχε τοποθετηθεί από πράκτορα μυστικών υπηρεσιών του ΝΑΤΟ. Το γεγονός επηρέασε τόσο πολύ τον Ντάριο Φο που τον οδήγησε να γράψει τον «Τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού», μια σάτιρα για την κατάχρηση εξουσίας και την αυθαιρεσία του δυνατού.

Το γάργαρο αιχμηρό του χιούμορ, η μοναδική του γραφή και η τόλμη του να στηλιτεύσει την βαρβαρότητα της εξουσίας του χάρισαν το Νόμπελ λογοτεχνίας χρόνια αργότερα.

Ο Ντάριο Φο δεν είναι ένας εύκολος συγγραφέας. Το χιούμορ του δεν εκπίπτει σε ευκολίες, σε ατάκες ή τυχαία περιστατικά επί σκηνής. Είναι περισσότερο ένας κοφτερός παραμυθάς που μέσα από την σκληρότητα και την αδικία των όσων αφηγείται καταφέρνει, αντί να καταρρακώσει τον θεατή, να τον κάνει να χαμογελάσει γλυκά και θυμωμένα.

Η ιδιαιτερότητα της γραφής του και η σκληρότητα του χιούμορ του, κάνουν τα ανεβάσματα των έργων του μια δύσκολη υπόθεση. Ο Γιάννης Κακλέας καταπιάνεται φέτος με τον Ιταλό νομπελίστα και με βασικό συντελεστή της παράστασης τον Πάνο Βλάχο δημιουργούν μία σκληρή πολιτική κωμωδία, που δεν υστερεί σε τίποτα ώστε να χαρακτηριστεί μία από τις παραστάσεις της χρονιάς.

Αστεία, δυναμική, δίκαιη, κοφτερή και συγχρόνως ανάλαφρη και διασκεδαστική, η παράσταση που φιλοξενείται εδώ και λίγες ημέρες στο θέατρο Γκλόρια, κάνει τη διαφορά. Από την πρώτη εικόνα του Πάνου Βλάχου που καλωσορίζει τους θεατές με μία μουσική καλησπέρα, μέχρι το φινάλε της παράστασης, στη σκηνή κυριαρχούν το μέτρο, η καλή αισθητική, οι καθαρές προθέσεις και το αβίαστο χιούμορ.

Η βασική αρετή της παράστασης, που την κάνει να ρέει γρήγορα και απολαυστικά, εκτός από τους υπέροχους ηθοποιούς και την τόσο επιτυχημένες μουσικές παρεμβάσεις του Βάιου Πράπα, είναι η ευθύτητα με την οποία τοποθετείται απέναντι στο κείμενο. Δεν ωραιοποιεί, δεν λειαίνει τις γωνίες του και δεν αφαιρεί καμία πτυχή της πολιτικής καταγγελίας που κάνει ο Ντάριο Φο. Ίσως είναι από τις λίγες φορές που αισθάνεσαι ότι αν ο ίδιος ο συγγραφέας σκηνοθετούσε την παράσταση θα το έκανε κάπως έτσι.

Ο Γιάννης Κακλέας σκηνοθέτησε την ιστορία σε έναν αόριστο σκηνικό χώρο, που δημιούργησε ο ίδιος με την Ηλένια Δουλαδίρη. Άλλοτε μεταμορφωνόταν σε ένα γκρίζο αστυνομικό τμήμα του Μιλάνο και άλλοτε σε ένα καμπαρέ όπου ακούγονταν τα θεατρικά τραγούδια του Βάιου Πράπα, σε στίχους του Πάνου Βλάχου, ερμηνευμένα από τους ηθοποιούς.

Το τραγούδι του Αστυνομικού από τον Φοίβο Ριμένα ήταν σίγουρα μια μεγάλη στιγμή της παράστασης. Όπως και όλες οι μουσικές στιγμές του Πάνου Βλάχου.

«Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» μπορεί να χαρακτηριστεί, ως μια από τις πιο ειλικρινείς σκηνοθεσίες του Γιάννη Κακλέα και σίγουρα μία από τις καλύτερες θεατρικές στιγμές του Πάνου Βλάχου. Η παράσταση του θεάτρου Γκλόρια είναι σίγουρα από τις παραστάσεις που θα αφήσουν το αποτύπωμά τους στη θεατρική Αθήνα.

Πληροφορίες:

Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού
του Ντάριο Φο
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Για 3η χρονιά
Στο Θέατρο Γκλόρια
Περισσότερα