Πόση γοητεία μπορεί να κρύβει εκείνη η προπολεμική περίοδος του Πειραιά; Μια περίοδος σκοτεινή και δύσκολη που οι άνθρωποι έβρισκαν καταφύγιο και όνειρο στο τραγούδι. Το τραγούδι που μιλούσε για τις ζωές τους. Χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς τύψεις και χωρίς ταμπού. Άλλωστε η ειλικρίνεια που καθόριζε την Τρούμπα του ’30 δεν χρειάζεται παραπλανητικό φακό. Οι άνθρωποι ήταν σκληροί, κακοτράχαλοι και με ένα δικό τους Σύνταγμα δικαιοσύνης, ευτυχώς αρκετά μακριά από το σημερινό.
«Το Μινόρε», η μουσικοθεατρική παράσταση που ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και μετέπειτα στο θέατρο Ιλίσια, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαριά και θεατρική διασκευή Δημήτρη Χαλιώτη, βασίζεται στην μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία «Το Μινόρε της αυγής» και η επιτυχία της δείχνει, ότι οι άνθρωποι έχουμε συχνά την ανάγκη να στραφούμε σε κάτι αληθινό, κοντά σε μια αίσθηση πρωτόγονου πολιτισμού που διατηρεί πάντα την γοητεία του.
Η γοητεία του «Μινόρε» είναι πρώτα απ’ όλα τα τραγούδια του. Τα αυθεντικά ρεμπέτικα του ’30 μέσα από τα μπουζούκια και τις φωνές των Αντώνη & Θοδωρή Ξηντάρη και βέβαια της Χριστίνας Μαξούρη, που υπήρξε η ιδανικότερη φωνή για να μας ταξιδέψει σε εκείνη την εποχή. Η μουσική επιμέλεια του Ιεροκλή Μιχαηλίδη, κατάφερε να συμπεριλάβει στην παράσταση, ορισμένα από τα πιο αγαπητά και πολυτραγουδισμένα κομμάτια της εποχής, δημιουργώντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της.
Έπειτα είναι η ιστορία. Η ζωή των ανθρώπων του περιθωρίου της Τρούμπας. Οι έρωτές τους, οι επιθυμίες τους, η ζωή τους στην επιφάνεια και στο σκοτάδι. Η παράσταση, μέσα από τη σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαριά και τα σκηνικά – κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου καταφέρνει να ταξιδεύει τον θεατή στον τόπο και τον χρόνο που διαπραγματεύεται, κάνοντάς τον να ξεχνά το σήμερα. Είναι πολύ γοητευτικό να βλέπει κανείς επί σκηνής μια ιστορία από ένα μακρινό παρελθόν που δεν του θυμίζει σε πολλά το σήμερα, ειδικά σε ότι αφορά την αισθητική των ανθρώπων. Οι ιστορίες λαθραίου έρωτα, τα μεγάλα πάθη, τα μοιραία λάθη και οι πολιτικές αναταράξεις πάντα θα προκαλούν το ενδιαφέρον του κοινού. Πόσο μάλλον όταν είναι πασπαλισμένα με πολλή και καλή μουσική.
Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης στο ρόλο του εμπνευστή και «πατέρα» της τετράδας του Πειραιά είναι μια πατρική φιγούρα επί σκηνής και δημιουργεί ένα ωραίο δίδυμο με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, που ερμηνεύει τον ρόλο του σκληρού «νονού της νύχτας» λιτά και απέριττα. Έπειτα ο Σταύρος Σβήγκος στον ρόλο του παρεκκλίνοντα και αυτοκαταστροφικού ρεμπέτη είναι ένας ωραίος σκηνικός χαρακτήρας, αν και σε ορισμένα σημεία η ερμηνεία του πλατειάζει στην προσπάθειά του να γίνει ρεαλιστικός ως ναρκομανής. Και βέβαια η Χριστίνα Μαξούρη που και ως ηθοποιός στάθηκε αντάξια των περιστάσεων. Όλοι οι ηθοποιοί της παράστασης (Μαρία Παπαφωτίου, Μαρία Τσιμά, Κώστας Κοράκης, Κυριάκος Σαλής, Άρης Αντωνόπουλος, Κατερίνα Παπανδρέου, Γιάννης Εγγλέζος, Όλγα Σκιαδαρέση) ερμηνευσαν και ταίριαξαν ιδανικά στους ρόλους τους.
«Το Μινόρε» είναι μια παράσταση με ιστορία, μουσική, χιούμορ, αλήθεια και ανθρωπιά. Της αξίζει η επιτυχία και η ανταπόκριση που έχει. Εάν ήταν λίγο μικρότερης διάρκειας σε ότι αφορά κάποια σημεία πρόζας που θα μπορούσαν να προσπεραστούν, δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στον ρυθμό της, δεν θα είχε τίποτα που να μπορεί να διαταράξει την απολαυστική ροή της.
Info:
Το Μινόρε
των Βαγγέλη Γκούφα – Φώτη Μεσθεναίου
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Στο Θέατρο Ιλίσια
Περισσότερες πληροφορίες…
